Όχι πια διατηρητέο σινεμά το "Αελλώ" της Πάτρας - Αποχαρακτηρίστηκε πριν πουληθεί - Όλη η ιστορία του

Πόσο αλήθεια λυπηρό είναι το γεγονός να «χάνεται» μάλλον οριστικά μία θερινή κινηματογραφική αίθουσα σε μία πόλη όπως η Πάτρα που αυτή την στιγμή εντός του αστικού της ιστού δεν διαθέτει πλέον καμία πλην του σινε Κάστρο στο Ρίο, 8 χιλιόμετρα μακριά.

Το σινέ Αελλώ στη συμβολή της Παπαφλέσσα και της Καραϊσκάκη, «ερειπωμένο» την τελευταία σχεδόν δεκαετία, είχε αγαπηθεί από τους Πατρινούς σινεφίλ και ήταν όντως μία κινηματογραφική όαση. Πρωτοάνοιξε όπως μας θύμισε ο αιθουσάρχης του Χρήστος Ηλιόπουλος το 1962 στη μεγάλη ακμή του κινηματογράφου και το διηύθυνε ο νέος τότε σε ηλικία Χρήστος Ηλιόπουλος μαζί με τον πεθερό του Παναγιώτη Κοτσαύτη. Η Αελλώ (χρησιμοποιούσε πάντα θηλυκό άρθρο όταν αναφερόταν στο θερινό αυτό σινεμά) γνώρισε δόξες, πρόβαλλε πολλές όμορφες ταινίες και έφτασε όπως είπε ο κ. Ηλιόπουλος στο thebest.gr να πάρει και έπαινο από το Γαλλικό Υπουργείο για το πράσινο περιβάλλον του με τις περικοκλάδες που αγκάλιαζαν την οθόνη, τη μάντρα και τον γύρω χώρο. Λειτούργησε έως το 2010 και το ότι είχε χαρακτηριστεί διατηρητέος κινηματογράφος από το Υπουργείο Πολιτισμού αποτελούσε μία μικρή παρηγοριά και «ασφαλιστική δικλείδα» για το μέλλον.

Το ακίνητο αυτό, από τη γωνία όπου υψώνεται νεοκλασικό οίκημα που στεγάζει υπηρεσίες του ΕΟΠΠΥ έως τη γωνία της Καλαμογδάρτη όπου είναι χτισμένη μία πολυκατοικία, ήταν της οικογένειας Βέτσου, του Ιωάννη Βέτσου, αδελφού του αείμνηστου Δημάρχου Πατρέων Νίκου Βέτσου. Το σινεμά βρισκόταν ανάμεσα στην πολυκατοικία και το γωνιακό κτίριο και παρά τα κατά καιρούς παράπονα για την ένταση του ήχου που είχε συνέπεια στην νυχτερινή προβολή να μειώνεται η ένταση για να μην ενοχλούνται οι περίοικοι, ήταν ένας σινεφίλ χώρος που συγκέντρωνε τους Πατρινούς και συνέχιζε δυναμικά την παρουσία του.

Ο Δήμος Πατρέων που εσχάτως έδειξε ένα ενδιαφέρον, πλην καθυστερημένα, είχε επί προεκλογικής εκστρατείας του Ανδρέα Φούρα που εξελέγη και Δήμαρχος το 2006, κάνει μία πολύ ωραία εκδήλωση στο Αελλώ τον Σεπτέμβριο προβάλλοντας με τη συνέργεια της Κινηματογραφικής Λέσχης Πάτρας το πολιτικών αποχρώσεων φιλμ «Καληνύχτα και Καλή Τύχη» του Τζορτζ Κλούνει.

Τελικά τα χρόνια πέρασαν το Αελλώ έκλεισε και δυστυχώς η εξέλιξη που υπήρξε ήταν το ακίνητο (το σινεμά πάντα) κάποια στιγμή να βγει στο «σφυρί» και να το πάρει η Τράπεζα (Πειραιώς) και σύμφωνα με όσα έγιναν γνωστά εδώ και λίγες μέρες να έχει πουληθεί. Σύμφωνα με πληροφορίες του thebest.gr η πιο δυσχερής εξέλιξη στο όλο θέμα δεν είναι ίσως τόσο ότι πέρασε πιθανόν στα χέρια κάποιου ιδιώτη όσο ότι το ακίνητο έχει πλέον αποχαρακτηριστεί και δεν υπάρχει η δέσμευση να παραμείνει η χρήση του εσαεί ως κινηματογράφου διατηρητέου, για την ιδιαιτερότητα του μαζί και με άλλους θερινούς στην Αθήνα και ανά τη χώρα. Υπάρχει μάλιστα και σχετικό ΦΕΚ, απόφαση δηλαδή που έχει δημοσιευτεί στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως για του λόγου το αληθές, τον αποχαρακτηρισμό.

Ο χώρος όπου έγινε το Αελλώ ήταν ένας καταπράσινος κήπος και όσο λειτουργούσε πραγματικά είχες την αίσθηση ότι δραπέτευες μαζί και με την προβαλλόμενη ταινία κι ας χάλαγε την αίσθηση έστω στιγμιαία ο ήχος από το σάρωτρο και το αυτοκίνητο για τα σκουπίδια, του Δήμου που περνούσε κατά τις 12 τα μεσάνυχτα έξω από το σινεμά.

«Η είδηση ότι πουλήθηκε μόνο στενοχώρια και λύπη μου προκαλεί γιατί με το χώρο αυτό ξεκίνησα κάτι επαγγελματικό και συνέδεσα τη ζωή μου», μας είπε ο Χρήστος Ηλιόπουλος. Το ακίνητο μεταξύ Αλ. Υψηλάντου, Παπαφλέσσα & Καραϊσκάκη έχει εμβαδόν 413 τ.μ. και στην αρχική πράξη πλειστηριασμού περιγραφόταν ως εξής: «στον χώρο του οικοπέδου υπάρχει μικρό παλαιό κτίσμα όπου στεγαζόταν η μηχανή προβολής του θερινού κινηματογράφου με την ονομασία Αελλώ που λειτουργούσε παλιότερα σε αυτό…».    

Η πρόεδρος του Πολιτιστικού Οργανισμού Κατερίνα Γεροπαναγιώτη έκανε κάποιες προσπάθειες το τελευταίο διάστημα στέλνοντας και επιστολή στην Υπουργό Πολιτισμού Λίνα Μενδώνη, ζητώντας βοήθεια ώστε να μην προχωρήσει η εκποίηση του χώρου από την Τράπεζα Πειραιώς, στην οποία και άνηκε ο χώρος έως τουλάχιστον και τον περασμένο Οκτώβριο.

Τελικά το ζητούμενο είναι να μαθευτεί κάποια στιγμή σε ποιον νέο ιδιοκτήτη πήγε το αλλοτινό, ιστορικό Αελλώ και ποιο άραγε θα είναι το μέλλον του.   

Επιμέλεια: Τ. ΜΑΡΤΑΤΟΣ