Ο Βασίλης Κεκάτος "ξεσπαθώνει":«Η χώρα μου δεν μου έχει αναγνωρίσει την αξία που μου αναλογεί»

Ο ταλαντούχος Κεφαλονίτης σκηνοθέτης Βασίλης Κεκάτος ολοκληρώνει αυτή την περίοδο το σενάριο της πρώτης μεγάλου μήκους ταινίας του ενώ η ευχάριστη είδηση είναι πως το φιλμ μικρού μήκους που σκηνοθέτησε και θριάμβευσε στο φετινό Διεθνές Κινηματογραφικό Φεστιβάλ των Καννών με τον Χρυσό Φοίνικα, το «Η Απόσταση Ανάμεσα στον Ουρανό κι Εμάς» που με ομόφωνη απόφαση της κριτικής επιτροπής (Πρόεδρος Κλερ Ντενί και μέλη οι Στέισι Μάρτιν, Πάνος Χ. Κούτρας, Καταλίν Μιτουλέσκου και Εράν Κολίριν) εξασφάλισε διανομή και από τις 17 Οκτωβρίου 2019 θα προβάλλεται κάθε βράδυ στον κινηματογράφο Δαναό στην Αθήνα πριν από την επίσης βραβευμένη με Χρυσό Φοίνικα για ταινία μεγάλου μήκους, «Παράσιτα» του Μπονγκ Τζουν-χο.

Η ταινία «Παράσιτα» αναμένεται και στο Πάνθεον στην Πάτρα στις 17/10, οπότε είναι πιθανό να δούμε και εδώ το τρυφερό «Η Απόσταση Ανάμεσα στον Ουρανό κι Εμάς» του Βασίλη Κεκάτου.

Σε μία ωραία, αναλυτική συνέντευξη του στην εφημερίδα free press lifo (www.lifo.gr), ο Βασίλης Κεκάτος αναφέρει μεταξύ άλλων πως «είναι ολοφάνερο ότι μας έχουν στο φτύσιμο» αφήνοντας αιχμές για την στάση του Υπουργείου Πολιτισμού. Ο ορμητικός 28χρονος σκηνοθέτης μίλησε στην lifo για τη μεθυστική του εμπειρία όταν βραβεύτηκε στις Κάννες, το μεγαλύτερο και σημαντικότερο Φεστιβάλ στον κόσμο, την μικροψυχία όσων είπαν ότι εκμεταλλεύτηκε τα queer θέματα, το γεγονός ότι δεν έχει φράγκο στα 28 του χρόνια και πολλά ακόμα.

Ο Βασίλης Κεκάτος γεννήθηκε στη Μελβούρνη, όντας παιδί μεταναστών. Όταν επέστρεψε στην Αθήνα, μία από τις δουλειές που έκανε ήταν να καθαρίζει τα παράθυρα στο περίφημο καφέ Zonar's της οδού Σταδίου και Βουκουρεστίου και να κάνει delivery τις τούρτες του ζαχαροπλαστείου. Η μητέρα του, από την άλλη, προέρχεται από μια αστική οικογένεια δικηγόρων που έκαναν παρέα με τον Γιάννη Ρίτσο. Κάπως συναντήθηκαν, ερωτεύτηκαν και ενώθηκαν αυτοί οι δύο κόσμοι και η ιστορία τους του θυμίζει πάντα την ταινία «The way we were – Τα Καλύτερα μας χρόνια» με τους Ρέντφορντ και Στρέιζαντ, γιατί, στο κάτω-κάτω, αυτός ήταν ένας ωραίος ξανθός που τα έπαιρνε όλα στην πλάκα κι εκείνη μια ονειροπόλα κομμουνίστρια. Κάποια στιγμή όπως αναφέρει ο Βασίλης Κεκάτος στην lifo, αποφάσισαν να επιστρέψουν στον τόπο καταγωγής του πατέρα του, την Κεφαλονιά, κι έτσι, μετά τη γέννηση της αδελφής του ήρθε στον κόσμο και ο Βασίλης, το 1991, στα Μεταξάτα, ένα χωριό κοντά στο Αργοστόλι.

Ο Βασίλης Κεκάτος μεγάλωσε σε ένα σπίτι όπου η μητέρα του αγαπούσε το σινεμά του Μιχάλκοφ και ανέλυε τον Αγγελόπουλο ενώ ο πατέρας του ήταν ο τύπος που του άρεσαν ο Ζαν-Κλοντ Βαν Νταμ και ο Ράμπο. «Εκεί που θα εκτιμούσα μια ταινία του Κουστουρίτσα, αντίστοιχα λάτρευα και τον Τζέιμς Μποντ και θεωρούσα ότι και τα δύο είναι τέχνη. Μου έκανε καλό αυτό, γιατί με βοήθησε να μην είμαι σνομπ σε σχέση με αυτό που ονομάζεται εμπορική τέχνη. Με εκνεύριζε πάντα το γεγονός ότι συνήθως οι άνθρωποι της τέχνης είναι λίγο ξιπασμένοι και μειωτικοί απέναντι σε πράγματα που καταλαβαίνουν οι πολλοί. Υπάρχει ένας ελιτισμός τον οποίο απεχθάνομαι και δεν ήθελα ποτέ να γίνω έτσι. Κι αυτό το οφείλω στον πατέρα μου», ανέφερε ο Βασίλης Κεκάτος στην lifo.

Ακόμα τονίζει πως έχει τους ίδιους φίλους από το νηπιαγωγείο. «Είμαστε η ίδια παρέα. Αυτοί έρχονται και με βοηθάνε στις ταινίες μου, με αυτούς κουβεντιάζω κάθε μέρα, μια και μένουν σχεδόν όλοι στην Αθήνα πλέον. Ο πρώτος άνθρωπος που διαβάζει τα σενάριά μου είναι ένας από τους αδελφικούς μου φίλους, ο Ανδρέας, ο οποίος είναι οικονομολόγος. Δεν είναι καν σινεφίλ, αλλά ακούω πάντα με μεγάλη προσοχή τα σχόλιά του, διότι πιστεύω ότι είναι η καρδιά του mainstream κοινού. Ο Νίκος και ο Παναγής, που έχουν εντελώς διαφορετικές καριέρες, είναι οι βοηθοί παραγωγής μου και ξέρω πως όταν είναι εκεί, τα πράγματα είναι στη θέση τους ενώ ο Παύλος, που είναι πολιτικός μηχανικός, είναι ο runner στις ταινίες μου. Και έχω και τον καλύτερό μου φίλο, τον Γιώργο (σ.σ. Βαλσαμή), που μου κάνει τη διεύθυνση φωτογραφίας. Είναι ο άνθρωπός μου στον κινηματογράφο, διότι είναι αυτός που οπτικοποιεί το όραμά μου».

Στις πανελλήνιες εξετάσεις όπως περιγράφει τη ζωή του, ο Βασίλης Κεκάτος απέτυχε παταγωδώς. Για την ακρίβεια, δεν προσπάθησε καθόλου κι εφόσον δεν πέρασε πουθενά, πήγε στο Λονδίνο για να σπουδάσει νομική που ήταν η κλασική επιλογή των γονιών του. Όμως συνειδητοποίησε πολύ σύντομα ότι δεν θα μπορούσε ποτέ να γίνει δικηγόρος, έτσι τα παράτησε και προσανατολίστηκε στις σπουδές κινηματογράφου.

Αν και δεν ήταν καλός φοιτητής, εν τέλει κατάφερε να τελειώσει με αριστείο τη σχολή χάρη σε μια ταινία που έκανε για την πτυχιακή του. Η ταινία ήταν τραγωδία και λεγόταν Κίρκη (ήταν μια rave μεταφορά του μύθου της Κίρκης).

Η ιδέα στην οποία βασίστηκε η ταινία «Η Απόσταση ανάμεσα στον ουρανό και εμάς» του ήρθε εντελώς απροσδόκητα. Το σενάριο γράφτηκε επίσης άμεσα, γιατί στην ουσία πρόκειται για μια συζήτηση. Επικεντρώνεται στην τυχαία συνάντηση δύο νεαρών ανδρών σε κάποιο ξεχασμένο βενζινάδικο της εθνικής οδού, μέσα στη νύχτα. Πρόκειται για μια σύντομη ερωτική ιστορία μεταξύ των δύο πρωταγωνιστών. Όπως έχει ξαναπεί ο Βασίλης Κεκάτος, ο αδελφός του πατέρα του, ο θείος του ο Σπύρος, που έχει φύγει πια από τη ζωή, ήταν ομοφυλόφιλος, μια εντελώς ροκ εν ρολ προσωπικότητα που είχε κάνει coming out στα 16 του χρόνια σε δύσκολες εποχές, σε μια φτωχή και συντηρητική οικογένεια. Έναν χρόνο αργότερα έφυγε για την Αυστραλία, όπου και έζησε μόνος του. Αυτός ήταν η έμπνευση για την ταινία του και σε αυτόν την αφιερώνει, αναφέρει ο Βασίλης Κεκάτος. Τέλος ανάμεσα στα πολλά ενδιαφέροντα που εκμυστηρεύτηκε στην lifo ο Βασίλης Κεκάτος έχει να κάνει και με την επίσημη στάση της πολιτείας.

«Αισθάνομαι ότι η χώρα μου, ενώ με έχει αναγνωρίσει σε επικοινωνιακό επίπεδο, σε ένα πιο ουσιαστικό δεν μου έχει αναγνωρίσει την αξία που μου αναλογεί. Γιατί; Επειδή είμαι 28 χρονών και δεν έχω ούτε ένα ευρώ πάνω μου αυτήν τη στιγμή. Διότι το υπουργείο Πολιτισμού δεν λέει να χρηματοδοτήσει το γαμ…. ελληνικό σινεμά. Μας καλούν να κάνουμε καλές ταινίες με ετήσιο budget για όλες τις ελληνικές ταινίες αντίστοιχο με το budget μιας μέσης ευρωπαϊκής ταινίας. Είναι ολοφάνερο ότι μας έχουν για φτύσιμο και μετά βγαίνει το υπουργείο Πολιτισμού και δίνει συγχαρητήριο μήνυμα στα media.

Δεν χρειάζομαι την περηφάνια του υπουργείου όταν παίρνω τον Χρυσό Φοίνικα, γιατί αυτό το βραβείο το πήραμε εγώ και η παρέα μου. Δύο ηθοποιούς είχα στην ταινία. Στον έναν έδωσα 100 ευρώ και στο άλλον ένα μπουφάν, απλώς και μόνο για να τους δώσω κάτι. Οπότε, ας μη νιώθουν εθνικά υπερήφανοι, δεν έχουν το δικαίωμα».

Στη βασική φωτ. από τις Κάννες, ο Βασίλης Κεκάτος φωτογραφίζεται με τον Χρυσό Φοίνικα και τους πρωταγωνιστές της ταινίας του, Νικολάκη Ζεγκίνογλου και Ιώκο Ιωάννη Κοτίδη φωτ. Getty Images/Ideal Image, από το lifo.gr