Τα σχολεία τέλειωσαν καλό και ξέγνοιαστο καλοκαίρι!

Αναμνήσεις από το θρυλικό αναγνωστικό της Β’ Δημοτικού

Ένα από τα κύρια στοιχεία των παλιών αναγνωστικών είναι το γεγονός πως είχαν γραφεί, κάποια από αυτά, σαν μυθιστόρημα. Με αρχή - μέση και τέλος. Με τους ίδιους πρωταγωνιστές. Κι αυτό τα έκανε πιο θελκτικά, ίσως, που σε συνδυασμό με τη νοσταλγία όσων τα ξαναδιαβάζουν μετά από δεκαετίες, τα κάνει σχεδόν θρυλικά!

Καλή ώρα το αναγνωστικό Β’ τάξης Δημοτικού Σχολείο, το μακροβιότερο αναγνωστικό που διδάχτηκε στα σχολεία με το αίνιγμα για το χελιδόνι και αγαπημένα ποιήματα του Ζαχαρία Παπαντωνίου!

Είναι έργο του Βασίλη Οικονομίδη με εικονογράφηση του ζωγράφου Γιώργου Μανουσάκη και περιείχε ποιήματα όπως, το «Τσιριτρό» του Ζαχαρία Παπαντωνίου (Σε μια ρώγα από σταφύλι έπεσαν οχτώ σπουργίτες και τρωγόπιναν οι φίλοι τσίρι - τίρι - τσιριτρό) ή «Τα ζώα» του Ιωάννη Πολέμη (Ποτέ δε θα πειράξω τα ζώα τα καημένα μην τάχα, σαν εμένα, κι εκείνα δεν πονούν;

Το σχολικό αυτό βιβλίο –το οποίο διδάχτηκε για είκοσι και πλέον χρόνια ήταν ένα από τα αναγνωστικά που διδάχτηκαν για πρώτη φορά το σχολικό έτος 1954-1955. Το συγκεκριμένο τυπώθηκε το 1976 και ήταν η ΙΣΤ έκδοση, ενώ διδάχτηκε για μερικά ακόμα χρόνια.

Και παρά το γεγονός, όμως, ότι οι πολιτικές, οι οικονομικές και οι κοινωνικές συνθήκες στην Ελλάδα άλλαζαν, το σχολικό αυτό βιβλίο συνέχιζε αμέριμνο την πορεία του στο χρόνο. Σήμερα το διαβάζουμε με νοσταλγία, τα κείμενά του είναι καλογραμμένα, σε ρέουσα δημοτική γλώσσα, και βρίσκουμε στις σελίδες του στίχους που έμειναν ανεξίτηλα χαραγμένοι σε γενιές και γενιές μαθητών.

Το καλύτερο τμήμα του είναι στο τέλος του, οπότε και οι «πρωταγωνιστές» τελειώνουν το σχολείο και πάνε στο χωριό τους, που είναι παραθαλάσσιο. οι εικόνες είναι χαρακτηριστικές όσο και νοσταλγικές