Ονειρεύομαι να χορέψω για τη Disney
Για την μέχρι τώρα πορεία του μίλησε στο thebest.gr ο επιτυχημένος χορευτής Αλέξανδρος Σταυρόπουλος. Ο Πατρινός που ξεκίνησε να ασχολείται με αυτή την τέχνη από τα εννέα του χρόνια κατάφερε να διαπρέψει στον χώρο και να ανέβει σε σημαντικές σκηνές του εξωτερικού, όπως το λονδρέζικο Royal Opera House πραγματοποιώντας σπουδαίες συνεργασίες.
Ευγενικός, προσιτός και προσηλωμένος στην τέχνη που επέλεξε για να αφιερωθεί, δε σταματά να δουλεύει σκληρά για να πραγματοποιήσει τα όνειρά του.
Της Κωνσταντίνας Τσίχλα
Πότε και πω μπήκε ο χορός στη ζωή σου;
Πρέπει να ήμουν εννέα χρονών όταν έβλεπα την αδελφή μου και τις φίλες της να μαζεύονται στο σπίτι μας και να χορεύουν Spice Girls. Ζήλεψα και ταυτόχρονα ερωτεύτηκα την όλη ιδέα του να είσαι ελεύθερος στην κίνηση, κάτι το οποίο στην πόλη μου (Πάτρα), πόσο μάλλον για ένα αγόρι, ήταν άκρως κατακριτέο. Για τα επόμενα έξι χρόνια χόρευα κρυφά από τους πάντες κλειδωμένος στο δωμάτιο μου και αργότερα στις πλατείες της γειτονιάς μου, αντιγράφοντας ότι βλέπω από τα video clip της εποχής.
Σε ηλικία 16 χρονών, όντας πιο δυνατός να στηρίξω αυτόν μου τον έρωτα,γράφτηκα για πρώτη φορά σε ερασιτεχνική σχολή χορού.
Πώς πήρες την απόφαση να αφήσεις την Πάτρα; Τι συνέβει απο εκεί και πέρα;
Ήρθε η μέρα που μια "χρυσή" γυναίκα πίστεψε σε μένα, έπιασε τους γονείς μου και τους είπε "το παιδί πρέπει να φύγει απο την Πάτρα, η Πάτρα είναι πολύ μικρή για αυτόν".
Έτσι τελειώνοντας το σχολείο έφυγα για την Αθήνα με όλη την στήριξη της οικογένειας μου. Έδωσα εξετάσεις στην Κρατική σχολή Χορού και πέρασα. Κάπου εκεί ξεκινάει μια 4ετης δύσκολη-απαιτητική φοίτησή που με απέκοψε από τον κόσμο και τις παλιές μου συνήθειες.
Για τα επόμενά τέσσερα χρόνια η ζωή μου ήταν Κρατική-διδασκαλίες-πρόβα-ύπνος, αν έβρισκα λίγο χρόνο να φάω μια κρέπα με τους φίλους μου θεωρούσα τον εαυτό μου τυχερό.
Όταν αποφοίτησα ήμουν ένας άλλος Αλέξανδρος που δεν θύμιζε και πολύ στον παλιό. Η πειθαρχία και η δουλειά είχε μπει για τα καλά στη ζωή μου. Για ενάμισι χρόνο δούλεψα για έργα στην Ελλάδα ,Κύπρο και Τσεχία και μετά έφυγα Λονδίνο όπου εργάστηκα για την Οpera "Tannhauser" στην Royal opera house και το "Pinocchio" της Jasmin Vardimon ,όπου με βρίσκει το σήμερα.
Ποιο, είναι κατά την γνώμη σου, το πιο σημαντικό πράγμα που έχεις καταφέρει επαγγελματικά;
Είχα την τύχη να χορέψω για πολύ αξιόλογους χορογράφους (Jasmin Vardimon,Fenia Apostolou,Andonis Foniadakis,Tono Lachky,Fotis Nikolaou,Alexis Vasiliou, κ.α) και σε πολύ μεγαλα θέατρα (Sadlers Wells,Ηρώδειο,Royal Opera House,Μέγαρο Μουσικής,Majesty Theater of Scotland) αλλά νομίζω τίποτα απο όλα αυτά δεν θα είχε συμβεί αν δεν είχα την ανάλογη παιδεία. Οπότε θα πάω πίσω και θα αναφέρω πάλι τις σπουδές μου στην Κρατική σχολή χορού.
Έχεις δραστηριοποιηθεί στο εξωτερικό ,πόσο διαφορετικά είναι τα πράγματα για έναν χορευτή εκεί;
Όχι πολύ. Ίσως έχεις περισσότερες ευκαιρίες αλλά απαιτείται ο ίδιος κόπος και προσπάθεια (όπως παντού άλλωστε) αν θες να κάνεις κάτι αξιόλογο. Δυστυχώς το όλο πράγμα θέλει τρέξιμο, κανένας σήμερα δεν σου χρωστάει δουλειά και κανένας δεν θα στην δώσει αν δεν την διεκδικήσεις.
Είναι "αφιλόξενη" η Ελλάδα για έναν άνδρα χορευτή;
Υπάρχουν ακόμα κάποιες τέτοιες ακρότητες και φυσικά η Ελλάδα δεν θα αποτελέσει εξαίρεση. Νομίζω η επαρχία και οι μικρές πόλεις είναι κυρίως υπεύθυνες για αυτό το επίθετο και με λυπεί πολύ. Ας δώσουμε λίγο χρόνο ακόμα.
Ποιο όνειρο θα έλεγες οτι δεν έχεις πραγματοποιήσει ακόμα;
Αν ήταν μόνο ένα θα υπήρχε πρόβλημα. Είναι πολλά και για την επίτευξη τους χρειάζεται χρόνος. Είμαι ακόμα γεμάτος όνειρα και φιλοδοξίες όπως ενα 8χρονο παιδί που κάθε μέρα αλλάζει το επάγγελμα που θέλει να ακολουθήσει. Ταξίδια στις 5 ηπείρους,να δουλέψω για την εταιρεία της Disney, βόλτα με αερόστατο, να κολυμπήσω με φάλαινες... είναι τα πρώτα που μου έρχονται στο μυαλό.
Ποια είναι η μεγαλύτερη δυσκολία που μπορείς να αντιμετωπίσεις σε αυτό το χώρο;
Κάθε φορά που κάποιος με ρωτάει τι επαγγέλλεσαι και λέω χορευτής, υπάρχει ένα επιφώνημα ενθουσιασμού πριν μου απαντήσουν στο πόσο υπέροχο το βρίσκουν. Δυστυχώς τα πράγματα δεν είναι τόσο εύκολα όσο φαίνονται. Η πίεση, η κούραση, η εκμετάλλευση, η όχι σωστή μισθοδοσία, η έλλειψη ύπνου και η απόσταση από την χώρα μου και κατ' επέκταση το σπίτι μου, με έφεραν πολλές φορές στη σκέψη να τα παρατήσω.
Καλώς κακώς είμαι ακόμα εδώ και συνεχίζω να παλεύω με τις ίδιες συνθήκες. Υπήρχε ένα συναισθήματα όταν πρωτοξεκινήσαμε χορό και πήγαμε στα πρώτα μας μαθήματα που με το πέρασμα το χρόνων αλλοιώθηκε και για κάποιους πιο άτυχους χάθηκε. Όλοι μας ερωτευτήκαμε κάτι σε αυτή την τέχνη πριν ξεκινήσουμε να συμβιώνουμε μαζί της ,είναι καλό θαρρώ να το ανακαλούμε.
Τι χρειάζεται για να πετύχει κάνεις σε αυτό το χώρο;
Όλα είναι 99% δουλειά και ιδρώτας και 1%τύχη και έμπνευση. Πιστεύω πολύ σε αυτό. Θέλει μεγάλη προσήλωσή στους στόχους που έχεις θέσει, ανθρώπους γύρω σου που να ασπάζονται αυτή σου την απόφαση και να σε στηρίζουν.
Τι είναι αυτό που σε κάνει ξεχωριστό;
Αν φορούσα ακόμα σιδεράκια θα είχα έτοιμη μια καλή απάντηση για σένα. Δεν ξέρω ίσως το γεγονός ότι αντιμετωπίζω τη δουλειά μου με χαμόγελο και πολύ χιούμορ.
Που μπορεί να σε δει κανείς αυτή την περίοδο και τι υπάρχει στα μελλοντικά σου σχέδια;
Αυτή τη στιγμή είμαι σε περιοδεία του "Pinocchio" της Jasmin Vardimon company σε Αγγλία και Σκωτία. Παράλληλα τρέχω τα έργα 'Dream of my Dream','Twisted Genders' και 'Illusion' της Φένιας Αποστόλου (μεγάλο στήριγμα μου σε όλο αυτό) σε φεστιβάλ εντός και εκτός Ελλάδoς. Τέλος επιστρέφω για άλλη μια φορά για πρόβες στην Κρατική για τις παραγωγή της Hellenic Dance Company "Τomorrow" με παραστάσεις τον Δεκέμβρη στο Μέγαρο Μουσικής Aθηνών.
Ακολουθήστε το thebest.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο thebest.gr
