Συναντήσαμε την ηθοποιό Σοφία Φιλιππίδου στην Πάτρα-"Υπάρχει μια ευγένεια και ένα κριτικό κοινό σε αυτή την πόλη"

Όσα μας είπε με αφορμή την παράσταση που παρουσιάζει την φετινή σαιζόν

Στην Πάτρα βρέθηκε η αγαπημένη ηθοποιός Σοφία Φιλιππίδου προκειμένου να παρουσιάσει στο θέατρο «Λιθογραφείον» την παράσταση «Καρφίτσες στα γόνατα».

Δυο σουρεαλιστικά μονόπρακτα της γνωστής δημοσιογράφου και συγγραφέως Ρούλας Γεωργακοπούλου σε μία παράσταση με κοινό τίτλο «Καρφίτσες στα γόνατα».

Το thebest.gr την συνάντησε και μίλησε της για το εγχείρημα της, το θέατρο και φυσικά την Πάτρα στην οποία διακρίνει. όπως ανέφερε, «μια ευγένεια και ένα κριτικό κοινό».

Της Κωνσταντίνας Τσίχλα

Ποια είναι η σχέση σας με την Πάτρα;

Δυστυχώς είναι μόνο επαγγελματική. Έχω ακούσει πολλά για το θέατρο της αλλά δεν την γνωρίζω τουριστικά ή κοινωνικά. Γνωρίζω όμως ότι κάνετε πολύ θέατρο εδώ, γνωρίζω για το ΔΗΠΕΘΕ. Ενημερώνομαι για όλα αυτά και φυσικά έχω ανεβάσει στην Πάτρα κάποιες παραστάσεις. Και μου έχει μείνει μια γλύκα από την γνωριμία μου με το πατρινό κοινό. Έχω πάρει αγάπη σε αυτή την πόλη. Υπάρχει μια ευγένεια αλλά και μια κρίση. Το κοινό της Πάτρας μπορεί να ξεχωρίζει τις δουλειές. Είναι ένα κριτικό κοινό.

"Καρφίτσες στα γόνατα"… Ανεβάζετε μια παράσταση με ιδιαίτερο τίτλο… Αφήνει κάποιες αιχμές.

Τον φτιάξαμε μαζί με την Ρούλα Γεωργακοπούλου η οποία μου έστειλε να διαβάσω κάποια μονόπρακτα. Εντυπωσιάστηκα από τον σουρεαλισμό και το παράλογο της ζωής που διέκρινα σε αυτά.

Σκέφτηκα να ενώσω αυτά τα δυο μονόπρακτα που είναι γραμμένα σε διαφορετικές περιόδους σε μια κοινή παράσταση με κοινό τίτλο. Στις καρφίτσες φτάσαμε γιατί το πρώτο μονόπρακτο με τίτλο "Διανυκτερεύον" αφορά σε μια μπουτίκ που διανυκτερεύει . Έχει κάτι το "επείγον".

"Ποιο ρούχο της ζωής μου να φορέσω ΤΩΡΑ για να προλάβω το έσχατο όχημα" (τρόλεϊ, λεωφορείο) .

Προκύπτουν μέσα από αυτό κάποια υπαρξιακά ερωτήματα.

Οι καρφίτσες ταιριάζουν σε μια μπουτίκ, υπάρχουν στον χώρο και τις "βάλαμε" στα γόνατα. Μπορεί κάποιος να το δει σαν αλληγορία. Εμείς δεν το θέλαμε τόσο αυτό.

Φέτος δεν πρωταγωνιστείτε …

Σε αυτή την φάση της ζωής μου δεν ήθελα να είμαι πρωταγωνίστρια . Ήθελα να σκηνοθετήσω και να είμαι διακριτικά μέσα στο έργο. Ήθελα να το δω σφαιρικά.

Στην παράσταση καταπιάνεστε με την "Ελληνικότητα"...

Ναι. Είναι ένα θέμα που απασχολεί αρκετές φορές την τέχνη .

Που στοχεύετε μέσα από μια παράσταση;

Αυτό που θέλω είναι στείλω προς το κοινό ένα έργο τέχνης. Να δει τις εικόνες, να ακούσει την μουσική, τον λόγο τις φράσεις και μετά να αισθανθεί, να συγκινηθεί, να προβληματιστεί.

Τι θα σας κάνει να πείτε ναι σε μια παράσταση;

Οι νέοι το λένε «κλικ». Το νιώθω πολύ καλά όταν διαβάζω κάτι. Μπορεί να είναι μια φράση που θα με κάνει να παίξω ένα έργο ή μια εικόνα που θα με κάνει να σκηνοθετήσω ένα έργο. Είμαι σίγουρη ότι αφού μπόρεσε να με ενθουσιάσει θα πρέπει να το κάνω, να το εξερευνήσω.

Ποια είναι τα συστατικά μιας επιτυχημένης παράστασης;

Υπάρχουν κάποιοι κανόνες αλλά αυτό στην ουσία δεν το γνωρίζει κανείς με ακρίβεια. Αν υπήρχαν "συνταγές" θα κάναμε επιτυχίες μόνο.

Πάντως είναι καλό να επιλέγεις έναν συγγραφέα που σε ελκύει. Να επιλέγεις συνεργάτες που εμπιστεύεσαι, που θέλουν να δοκιμάζονται και που αγαπάνε την δουλειά. Χρειάζεται μια συνέπεια. Είναι σημαντικό επίσης το τι θέλεις να πεις με το έργο την εποχή που το ανεβάζεις.

Λειτουργείτε με βάση το τι θέλετε να κάνετε τώρα ή "βλέπετε" πιο μακριά, στο μέλλον;

Πριν από πέντε χρόνια προσπαθούσα να στεριώσω, να ριζώσω. Δεν μπορούσα να κάνω πλάνα και σχέδια. Έπρεπε να δουλεύω για να κάνω τις ρίζες μου στον χώρο, να μην νιώθω μετέωρη, να μην νιώθω ότι θα πέσω.

Τώρα που αισθάνομαι πιο ασφαλής.Μπορώ σιγά σιγά να βγάζω τα κλαδιά μου και να σχεδιάζω.

Έχοντας ζήσει πολλά χρόνια στο θέατρο… Πώς το βλέπετε σήμερα;

Πάντα αντιμετώπιζε δυσκολίες αλλά το θέατρο δεν κινδυνεύει καθόλου. Έχω ζήσει δύσκολες εποχές στο θέατρο. Έζησα πολλά χρόνια μέσα σε ομάδες όπου είχαμε πολλές ευθύνες όλοι μαζί.

Θυμάμαι όμως να υπάρχει και χαρά σε εκείνα τα χρόνια της Θεσσαλονίκης όπου ξεκίνησα. Πιστεύαμε τότε οτι μπορούσαμε σαν νέοι να αλλάξουμε τον κόσμο. Ήμασταν παραμυθιασμένα άτομα. Μετά ωριμάζεις και βλέπεις ότι δεν είναι έτσι. Τότε δεν υπήρχαν χρήματα, μαζικό κοινό που να ενδιαφέρεται για κλασικά έργα.

Στην Αθήνα έμαθα το θέατρο. Εκεί πέρασα όλες τις αγωνίες. Σήμερα υπάρχουν πολλά θέατρα ,ηθοποιοί, ιδέες ...ενώ και πάλι δεν υπάρχουν πολλά χρήματα. Οι περισσότεροι νέοι ηθοποιοί αναγκάζονται να δουλεύουν για να μπορέσουν να επιβιώσουν και να κάνουν το όνειρό τους πραγματικότητα.

Πώς πιστεύετε οτι θα πρέπει να σκεφτεί αυτή την στιγμή ο σύγχρονος Έλληνας, σε αυτή την δύσκολη περίοδο;

Πιστεύω ότι εδώ που φτάσαμε πρέπει να δούμε από την αρχή, ανεξάρτητα από αυτούς που μας έβλαψαν,τι μπορούμε να κάνουμε εμείς. Πρέπει να δούμε τι λάθη κάναμε. Δεν θέλουμε να παραδεχθούμε ότι κάναμε λάθη. Αλλά πρέπει να δούμε αν κάναμε... και να τα διορθώσουμε.