Γιατί οι ανεξάρτητοι έχουν ρεύμα σε αυτές τις εκλογές;

Στην Αιγιάλεια, ο Δημήτρης Καλογερόπουλος που αρνήθηκε να ζητήσει χρίσμα από κόμματα, καταγράφεται από τις δημοσκοπήσεις ως φαβορί για να κερδίσει τις δημοτικές εκλογές του Νοεμβρίου. Στη Δυτική Αχαΐα, ο γιατρός Ανδρέας Παναγιωτόπουλος που ομοίως αδιαφόρησε για τα κομματικά χρίσματα έχει αναπτύξει τόσο μεγάλη κοινωνική δυναμική, που θεωρείται ήδη Δήμαρχος.

Στο Δήμο Ερυμάνθου, ο Θάνος Καρπής που επίσης τάχθηκε κατά των χρισμάτων, κάνει προεκλογικό περίπατο.

Στην Πάτρα, ο ανεξάρτητος Γιάννης Δημαράς, καταγράφεται από τις δημοσκοπήσεις ως ο βασικός αντίπαλος του Δημήτρη Κατσικόπουλου, στη διεκδίκηση της Δημαρχίας.

Στην Αττική ο άλλος Γιάννης Δημαράς, κατερχόμενος ως ανεξάρτητος για την Περιφέρεια, δείχνει να κερδίζει τις εκλογές τη δεύτερη Κυριακή.

Στις παραπάνω, μπορούν να προστεθούν δεκάδες ακόμα περιπτώσεις ανεξάρτητων υποψηφίων σε όλη την Ελλάδα, που όχι απλώς κάνουν μια καλή παρουσία, αλλά διεκδικούν με αξιώσεις τη νίκη στις δημοτικές και περιφερειακές εκλογές.

Τι συμβαίνει άραγε και φουντώνει έτσι το κίνημα των ανεξάρτητων;
Φταίει μήπως η απαξίωση των δύο μεγάλων κομμάτων, λόγω της σημερινής οικονομικής κατάντιας της χώρας;
Στην απαξίωση των δύο «μονομάχων» της πολιτικής μας ζωής βρίσκεται η αιτία, αλλά όχι μόνον για την οικονομική κατάντια.

Κουβαλάνε πολλές αμαρτίες τα δύο μεγάλα κόμματα, οι οποίες ενοχλούν πλέον όλο και περισσότερα κοινωνικά στρώματα.

Και η πρώτη μεγάλη αμαρτία που λειτουργεί απωθητικά για την κοινωνία, ίσως πιο απωθητικά και από τα σκληρά οικονομικά μέτρα, είναι ότι σχεδόν όλοι οι μεγαλόσχημοι κομματικοί παράγοντες, είναι βολεμένοι.
Κοιτάζει ο κόσμος στον κοινωνικό του περίγυρο και παντού βλέπει οικογένειες να αντιμετωπίζουν οικονομικά προβλήματα.

Κοιτάζει στο κάδρο των μεγαλόσχημων κομματικών παραγόντων και τους βλέπει όλους να κινούνται με αέρα, με άνεση. Ντυμένοι στην κόλα, θαμώνες στα πιο in restaurant και bar, με τις αυτοκινητάρες τους και τις σπιταρόνες τους, βγάζουν μάτι σε κάθε τους κίνηση.
Θολώνει το βλέμμα της κοινωνίας που αναρωτιέται: «πως στην ευχή αυτοί τα έχουν όλα κάνοντας υψηλή πολιτική και εμείς που δουλεύουμε από το πρωί ως το βράδυ δεν έχουμε ούτε τα μισά;».

Και αμέσως, μόλις ακούσει ο απλός κόσμος για κομματικές αποφάσεις και κομματικές επιλογές, φουντώνει. Ίσως να αδικεί και κάποιους.
Παίρνει αμέσως απόσταση από αυτόν που υπέδειξε το κόμμα, έστω κι αν πραγματικά δεν ανήκει στην κατηγορία των βολεμένων.

Παίρνει απόσταση από την κομματική υπόδειξη και αναζητά κάποιον υποψήφιο που να μοιάζει στο μέσο άνθρωπο, στον πολίτη της καθημερινότητας.

Αυτό νομίζω ότι συμβαίνει σε αυτές τις εκλογές. Και θα κατορθώσουν να διασωθούν μόνον εκείνοι οι «χρισματούχοι» που θα πείσουν τον κόσμο ότι δεν είναι σαν τους άλλους, τους βολεμένους, αλλά είναι σαν τους πολλούς απλούς πολίτες. Όσοι «χρισματούχοι» δεν κατορθώσουν να διαμορφώσουν αυτή την εικόνα, θα παρασυρθούν από το ποτάμι των ανεξάρτητων.