Η σεξουαλική ζωή της Ιζαμπέλ και τα κρυφά ραντεβού της στο Παρίσι

Στο τελευταίο φιλμ του Φρανσουά Οζόν, το «Νέα και όμορφη», η 17χρονη, η Ιζαμπέλ, κόρη εύπορης οικογενείας, γίνεται πόρνη πολυτελείας.

Νέα και όμορφη ***
Σκηνοθεσία: Φρανσουά Οζόν
Ερμηνείες: Μαρίν Βακτ, Ζεραλντίν Παϊλάς, Φρεντερίκ Πιέρο, Σαρλότ Ράμπλινγκ

Στο τελευταίο φιλμ του Φρανσουά Οζόν, το «Νέα και όμορφη», η 17χρονη, η Ιζαμπέλ, κόρη εύπορης οικογενείας, γίνεται πόρνη πολυτελείας. Μετά το σχολείο δανείζεται κρυφά ρούχα από την γκαρνταρόμπα της μητέρας της και βγαίνει για τα ραντεβού της. Στους πελάτες συστήνεται ως Λέα και λέει ότι είναι 22 χρόνων. Ενας από αυτούς θα πεθάνει από έμφραγμα την ώρα του σεξ και η κρυφή της ζωή θα σκάσει σαν βόμβα στο σπίτι. Η Ιζαμπέλ έμπλεξε με την πορνεία όπως θα έμπλεκε με τα ναρκωτικά ένα παιδί της ηλικίας της.

Ο Οζον δεν ηθικολογεί, ούτε σκηνοθετεί μελόδραμα. Φτιάχνει μια ακουαρέλα για την εφηβεία και την ενηλικίωση, ψιθυρίζοντας για το τέλος της αθωότητας και την αυγή μιας εποχής στη ζωή των νέων όπου το μπλέξιμο των συναισθημάτων φαίνεται σαν παράξενη δίνη. Στη μοναδική σκηνή της ταινίας με την Ιζαμπέλ στο σχολείο παρακολουθούμε τους μαθητές να απαγγέλλουν Ρεμπό: «κανείς δεν είναι σοβαρός στα 17 του χρόνια».

Η ιστορία της Ιζαμπέλ ξεκινάει καλοκαίρι, τότε που έγινε 17χρόνων, με τον μικρό της αδελφό να την κοιτάζει σαν ηδονοβλεψίας με τα κιάλια, ξαπλωμένη στην άμμο.Τελειώνει την επόμενη άνοιξη, με τον Οζόν να ’χει εστιασμένο τον κινηματογραφικό του φακό στο αδιάφορο βλέμμα της. Οι εποχές του χρόνου που πέρασε αντιστοιχούν σε τέσσερα επεισόδια της ζωής της ως γυναίκας. Το καλοκαίρι η Ιζαμπέλ χάνει την παρθενιά της σε έναν έρωτα που δεν της αφήνει καμία γεύση. Το φθινόπωρο, γνωρίζει τον πρώτο της πελάτη... Ανάμεσα στις εποχές του χρόνου παρεμβάλλονται τέσσερα μουσικά διαλείμματα με παλιά γαλλικά τραγούδια της Φρανσουάζ Αρντί.

Το «Νέα και όμορφη» είναι μια ρηχή ταινία. Μην περιμένετε σοβαρές απαντήσεις σε ζητήματα που τίθενται, ούτε ψυχολογικό βάθος για την ηρωίδα της. Ο Οζόν ήταν πάντα φορμαλιστής. Αρεσκόταν στα παιχνίδια του βλέμματος και εκδήλωνε την αγάπη για τον Χίτσκοκ, άλλοτε φωναχτά κι άλλοτε ψιθυριστά όπως τώρα. Ας είναι καχύποπτοι οι σινεφίλ όταν τους κλείνει πονηρά το μάτι, υπαινισσόμενος συγγένειες της Ιζαμπέλ με την «Ωραία της ημέρας» του ανατρεπτικού Λουίς Μπουνιουέλ.