Η « Έξοδος » στην Πάτρα στο θέατρο "ΛΙΘΟΓΡΑΦΕΙΟΝ"

Στις 28 και 29 Απριλίου

Μετά από δύο παρατάσεις sold out παραστάσεων, πολύ καλές κριτικές που απέσπασε, συγκινητικές συναντήσεις-συζητήσεις που φιλοξένησε, μεγάλη αποδοχή από το κοινό τόσο της Αθήνας όσο και της Θες/κης (παίχτηκε δύο φορές στο Θέατρο Φαργκάνη), η «ΕΞΟΔΟΣ» παρουσιάζεται στην Πάτρα στις 28 και 29 Απριλίου, στην κεντρική σκηνή του Θεάτρου Λιθογραφείον.

Μια παράσταση που έχει εξελιχθεί σε θέατρο-ντοκουμέντο, όπου πολλές παλιές και νέες αγωνίστριες συναντήθηκαν στο διάστημα που παίχτηκε από τον περασμένο Οκτώβριο έως τα τέλη Μαρτίου στο Studio Μαυρομιχάλη και στο Θέατρο Θησείον. Οι ηρωίδες της παράστασης «ΕΞΟΔΟΣ», η Μόσχω Τζαβέλα, η Ηλέκτρα Αποστόλου, η Μπουμπουλίνα, η Μαντώ Μαυρογένους, η Λέλα Καραγιάννη, Σουλιώτισσες και Μεσολογγίτισσες, Εργάτριες και Ανώνυμες Αγωνίστριες, και η Ζωή Πετροπούλου που αφηγείται ζωντανά στη θεατρική σκηνή τη δική της μάχη και ιστορία, θα ξανασυναντηθούν στο «Θέατρο Λιθογραφείον» (Μαιζώνος 172 & Τριών Ναυάρχων, τηλ. 2610-328394).

Υπενθυμίζεται ότι στην «ΕΞΟΔΟ» που παρουσιάζεται σε σκηνοθεσία Ρουμπίνης Μοσχοχωρίτη, συμμετέχουν πέντε γυναίκες ηθοποιοί - Νικολίνα Καραθύμιου, Κατερίνα Μπιλάλη, Λυγερή Ταμπακοπούλου, Γιώτα Τσιότσκα και Στέλλα Γρίβα- σε σκηνικό διάλογο με την ξεχωριστή παρουσία της 89 χρονης αγωνίστριας Ζωής Πετροπούλου.

Η «ΕΞΟΔΟΣ» παρουσιάζεται από τη θεατρική ομάδα Anima, που συνεχίζει την θεατρική της έρευνα πάνω στην ανάδειξη της γυναικείας οπτικής και στην άρθρωση ενός ισότιμου γυναικείου λόγου. Το κείμενο της παράστασης συντίθεται από αφηγηματικά κείμενα-μονολόγους, αλλά και αληθινές μαρτυρίες γυναικών που έδρασαν στην επανάσταση του 1821, στον πόλεμο του 1940, στον εμφύλιο και μέχρι σήμερα.

Το έργο διαπραγματεύεται το ερώτημα: Εγώ θα έβαζα σε κίνδυνο την ζωή μου για κάτι μεγαλύτερο και ανώτερο από το ατομικό; Και τι είναι η πατρίδα σήμερα και τότε; Το θέμα της παράστασης στοχεύει να αναδείξει τις αντιφάσεις, τους δισταγμούς, τις αποφάσεις, αλλά και τις πράξεις εν τέλει των γυναικών στη διάρκεια της Νεοελληνικής Ιστορίας, μέσα από τη διαφορετικότητα του γυναικείου ψυχισμού.

Η ιδέα της σκηνοθεσίας:

Με αφετηρία το περιβάλλον μιας πειραγμένης εθνικής εορτής -κάτι μεταξύ 25^ης Μαρτίου και 28^ης Οκτωβρίου- την οποία οι ηθοποιοί προετοιμάζουν χρησιμοποιώντας υλικά από εθνικούς εορτασμούς, όπως ποιήματα, εικόνες, τραγούδια, απαγγελίες, στεφάνια, παρελάσεις και άλλα, αποδομείται και επαναδομείται η ιδέα του εθνικού. Στόχος της παράστασης είναι να ξαναδιαβάσουμε με καινούριο τρόπο το 1821 και το 1940, ώστε τα κείμενα αυτά να αποκτήσουν σάρκα και οστά και να φέρουν πραγματικά, σημερινά, επίκαιρα διλήμματα, γιατί ‘Ηρωας μπορεί να είναι κάποιος από εμάς, όταν βρεθεί κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες.