Χτύπησε πισώπλατα τη… μάνα του!

Μακριά από μένα οι εύκολοι καταγγελτικοί λόγοι. Μακριά από μένα και το ύφος του δημοσιογράφου – «εισαγγελέα», που το παίζει τιμητής μιας ολόκληρης κοινωνίας.

Όμως, να την πω την αμαρτία μου, η εικόνα του ΜΑΤατζή να χτυπάει πισώπλατα στο κεφάλι μια μεσόκοπη γυναίκα, κι εν προκειμένω μια απολυμένη καθαρίστρια, ήταν μια από τις πιο αποκρουστικές που έχω δει τα τελευταία χρόνια.

Ας αφήσουμε στην άκρη τις βαρύγδουπες πολιτικές αναλύσεις και τα  βερμπαλιστικά, γεμάτα επιθετικούς χαρακτηρισμούς, σχόλια και ας σημειώσουμε την προφανή ηθική διάσταση: το παιδί αυτό (γιατί περί παιδιού πρόκειται) χτύπησε μια γυναίκα που θα μπορούσε να ήταν μάνα του!

Η τοποθέτηση του Βασίλη Κικίλια στο υπουργείο Προστασίας του Πολίτη προκάλεσε αίσθηση, αν δεν ξένισε πολλούς. Δεν μπορώ να ξέρω ποια σκοπιμότητα θέλησε να εξυπηρετήσει ο Αντώνης Σαμαράς με τη συγκεκριμένη επιλογή.

Εκείνο που ξέρω, όμως, είναι ότι δίνεται με το «καλημέρα» στον Κικίλια μια σημαντική ευκαιρία να δείξει ότι είναι αντάξιος της εμπιστοσύνης που του επιφυλάχθηκε με την ανάθεση του συγκεκριμένου, σημαντικού, υπουργείου.

Ακούστηκε ότι διατάχθηκε ΕΔΕ (Ένορκη Διοικητική Εξέταση) για να εντοπιστεί ο υπαίτιος της άνανδρης αυτής επίθεσης κατά της ανυπεράσπιστης γυναίκας. Η ευκαιρία – πρόκληση του νεόκοπου υπουργού, λοιπόν, συνίσταται στο να εντοπιστεί το εν λόγω «παλικάρι», να τιμωρηθεί παραδειγματικά, και αν γίνεται να πάει και στο σπίτι του.

Με άλλα λόγια, είτε να μπει σε διαθεσιμότητα (να πώς εξοικονομείται και μια διαθεσιμότητα από τις χιλιάδες που απαιτεί στο Δημόσιο η τρόικα) είτε και να απολυθεί.

Επιδεικνύοντας άμεσα ανακλαστικά, ο Βασίλης Κικίλιας θα στείλει ταυτόχρονα και το μήνυμα στην κοινωνία ότι το υπουργείο στο οποίο τέθηκε επικεφαλής προστατεύει τον πολίτη ακόμη και όταν διεκδικεί το (αυτονόητο) δικαίωμα του στην εργασία.

Ξέρω ότι τούτο το τελευταίο μπορεί να ακούγεται «κάπως» στις μέρες μας, αλλά πιστεύω ότι είναι μια από τις αναγκαίες συνθήκες για να ορθοποδήσουμε, όχι οικονομικά ως χώρα, αλλά ως μια κοινωνία που αρνείται πεισματικά να γίνει ζούγκλα, όσο και αν σπρώχνεται σ’ αυτήν την κατεύθυνση.

ΣΣ: Άρθρα, αναλύσεις και σχόλια του Διονύση Ζακυνθινού μπορείτε να διαβάσετε στο blog zakpatras.wordpress.com