Επανέρχονται στο θέμα της δραματικής σχολής του ΔΗΠΕΘΕ Πάτρας φοιτητές της

Νέα επιστολή προς τα τοπικά ΜΜΕ της Πάτρας για τις εξελίξεις τςη δραματικής σχολής του ΔΗΠΕΘΕ απέστειλαν φοιτητές. Σε αυτή αναφέρουν:

Ας πούμε ότι τρεις ήταν οι περιπτώσεις για το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ από τη στιγμή που άλλαξε η Δημοτική Αρχή της Πάτρας:

1)    Ο Καλλιτεχνικός Διευθυντής που προϋπήρχε να είναι αξιόλογος και δημιουργικός και ταυτόχρονα να θεωρείται φιλικά προσκείμενος στο στρατηγικό σχέδιο ή στην ιδεολογία της νέας αρχής. Σε αυτή την περίπτωση όλα θα κυλούσαν αρμονικά και εμείς οι σπουδαστές της Δραματικής πιθανώς να θεωρούσαμε ακόμα τη δημοτική αρχή αξιόλογη!

2)    Ο Καλλιτεχνικός Διευθυντής που υπήρχε να μην θεωρείται φιλικά προσκείμενος στη νέα Δημοτική Αρχή αλλά ούτε και να είναι αξιόλογος και δημιουργικός. Σε αυτή την περίπτωση η Αρχή δε θα ανανέωνε τη σύμβαση του Καλλιτεχνικού Διευθυντή αλλά κανένας δε θα νοιαζόταν γι’ αυτό. Η αλλαγή θα ήταν αδιάφορη και ίσως-ποτέ δεν ξέρεις!- ελπιδοφόρα.

3)     Και τώρα φτάνουμε στη δικιά μας περίπτωση. Ο Καλλιτεχνικός Διευθυντής να μη θεωρείται φιλικά προσκείμενος στη Δημοτική Αρχή αλλά να είναι ένας άνθρωπος που κέρδισε το σεβασμό, που δημιουργεί και χτίζει. Και εδώ αρχίζει το πρόβλημα. Η Δημοτική Αρχή ξεκίνησε να κάνει μια αλλαγή, που θεωρούσε αυτονόητη, αλλά βρήκε αντίδραση. Γιατί οι άνθρωποι όταν έχουν στα χέρια τους κάτι πολύτιμο δε το αφήνουν έτσι απλά. Το διεκδικούν. Και ένα ζωντανό, γεμάτο δημιουργία Δημοτικό Περιφερειακό Θέατρο είναι κάτι πολύτιμο.

Πόσο μάλλον μία ζωντανή γεμάτη ουσία Δραματική Σχολή, για να έρθουμε στο θέμα μας.

Η σχολή μας για την Πάτρα ήταν μία τύχη απρόσμενη. Όσοι τη ζήσαμε ως σπουδαστές καταλάβαμε για πρώτη φορά ίσως τι σημαίνει εκπαιδευτική διαδικασία. Πραγματική ανταλλαγή. Κάθε τετράωρο μαθήματος και ένα νέο παράθυρο στη ζωή. Πνευματική, συναισθηματική και σωματική εγρήγορση, σύνολο, χαρά, σύνολο, ευθύνη, σύνολο, ατομική πρωτοβουλία. Τι θα πει όμως απρόσμενη τύχη για να μη γινόμαστε μοιρολάτρες; Θα πει κατάλληλες συνθήκες. Δηλαδή ο τόπος, ο χρόνος και οι άνθρωποι.

Η «τύχη» της σχολής (και της πόλης μας) ήταν ότι βρέθηκε μια ομάδα ανθρώπων  με γνώση, θέληση, πολύ καλή συνεργασία μεταξύ τους και όραμα.  Και όταν μια τέτοια ομάδα βρεθεί στο σωστό χώρο τη σωστή στιγμή και καταφέρει να φτιάξει κάτι που έχει μέλλον μπροστά του είναι επικίνδυνος συντηρητισμός να προσπαθείς να τους σαμποτάρεις επειδή δεν είναι «δικοί» σου.

Δε μπορούμε να περιμένουμε συνεχώς πότε θα τύχει άνθρωποι αξιόλογοι να είναι ταυτόχρονα «συμβατοί» με την προσωπική αρέσκεια της κάθε Αρχής γιατί τότε οι ευκαιρίες για να συμβεί κάτι στην πόλη μειώνονται. Μα η χώρα μας(και ο πλανήτης) δεν έχει την πολυτέλεια για μειωμένες ευκαιρίες. Το αντίθετο. Χρειάζεται δημιουργική  δράση εδώ και τώρα. Κάθε κοιτίδα ουσιαστικής δημιουργικής δράσης (πόσο μάλλον κάθε κοιτίδα ουσιαστικής δημιουργικής εκπαίδευσης) αποτελεί σανίδα σωτηρίας σε μια χώρα που βρίσκεται  στον αέρα. Δεν υπάρχουν περιθώρια  ούτε για εγωισμούς ούτε για οικονομικά προσωπικά συμφέροντα ούτε για ιδεοληπτικές προσεγγίσεις.

Η Δημοτική Αρχή δεν αρκέστηκε στην τοποθέτηση του κ. Καζάκου ως Καλλιτεχνικού Διευθυντή. Θέλει τον πλήρη έλεγχο της σχολής και τελικά την κατάργηση μιας δημιουργικής δύναμης που κινδυνεύει να μην υπόκειται στον πλήρη έλεγχό της. Όταν διαμαρτυρόμασταν για την αλλαγή του Καλλιτεχνικού Διευθυντή μας είπαν υπερβολικούς. «Η σχολή δε θα πειραχτεί καθόλου» διαβεβαίωνε ο κ. Πελετίδης. Ένα χρόνο αργότερα οι «υπερβολικοί» μας φόβοι είναι ήδη πραγματικότητα.

Αν ο Δήμαρχος και ο Πρόεδρος του Δ.Σ μας διαβεβαίωσαν ότι αυτά που μας είπε ο κ. Καζάκος δεν είναι βάσιμα ας μην τον έκαναν διευθυντή της σχολής μας. Και αν ο κ. Καζάκος πιέζεται όντως από τους από πάνω, όπως είπε, και δε μπορεί να κάνει τίποτα ας παραιτηθεί.  Δεν είναι παιχνίδι. Είναι το προσωπικό μας μέλλον, είναι η πόλη μας, η χώρα μας. Και  η προσβολή της αξιοκρατίας είναι το πιο ύπουλο μικρόβιο.

Αντιδράμε σε μία τέτοια πολιτική και γιατί εμείς θα χάσουμε κάτι υπερπολύτιμο και οφείλεις να κυνηγάς τα πολύτιμα που σε κάνουν ευτυχισμένο και χρήσιμο στο σύνολο αλλά και γιατί, όσο δεν υπάρχουν αντιδράσεις σε τέτοιες ενέργειες, τόσο αυτές θα γίνονται ξανά και ξανά ανεξέλεγκτα καταστρέφοντας κάθε τι που πάει να γεννηθεί.

Αν κατηγορηθήκαμε για ασέβεια απέναντι σε ένα μεγάλο Δάσκαλο του θεάτρου, να πω ότι και εγώ στεναχωριέμαι που δε μπορώ να θαυμάσω τον άνθρωπο που μέσα στη Χούντα έκανε το «Μεγάλο μας τσίρκο», να κουβεντιάσω μαζί του στα αλήθεια. Αντιτεθήκαμε  στον άνθρωπος που δε μας είπε την αλήθεια και τελικά αποποιήθηκε των ευθυνών του κρυμμένος πίσω από τον Δήμαρχο , καταστρέφοντας τη σχολή μας χωρίς να εξηγήσει το γιατί. Αν αυτός ο άνθρωπος τυχαίνει να είναι το ίδιο πρόσωπο με εκείνον τόσο το χειρότερο για όλους μας.

Έστω λοιπόν και την τελευταία στιγμή να παλέψουμε για μια τέταρτη περίπτωση:

Αυτό που δε συνέβη με τη Δημοτική Αρχή στην περίπτωση του πρώην Καλλιτεχνικού Διευθυντή, να συμβεί στην περίπτωση της Διευθύντριας Σπουδών και του Διδακτικού Προσωπικού. Η Δημοτική Αρχή, δηλαδή, να αναγνωρίσει το έργο τους, να τους αφήσει να το συνεχίσουν  και να ασχοληθεί με αλλαγές σε άλλους τομείς που να  έχουν ανάγκη. Η σχολή να παραμείνει στο επίπεδο που ήταν και φυσικά ανοιχτή! Γι΄ αυτό παλεύουμε, υποκινούμενοι από τη λογική μας και την αγάπη μας για τη σχολή."