5 χρόνια μετά το σεισμό το νοσοκομείο Άγιος Ανδρέας χάσκει ακόμη ως γιαπί

ΠΕΡΑΣΑΝ ήδη 5 χρόνια από τον καταστροφικό, για το Νοσοκομείο μας, σεισμό της 8^ης Ιουνίου 2008 και το κεντρικό κτίριο του ιστορικού Γενικού Νοσοκομείου της Πάτρας (πρώην ΄΄Αγιος Ανδρέας’’, πλέον…) χάσκει εκεί ως γιαπί για να θυμίζει στους κυβερνώντες τις υποσχέσεις που έχουν αθετήσει.

Το ‘’ξεσπίτωμα’’ κλινικών και μονάδων για τρία χρόνια δεν στάθηκαν ικανά, για αυτούς που παίρνουν τις αποφάσεις, προκειμένου να δρομολογήσουν την επανακατασκευή του.

Ο διαγωνισμός ανακατασκευής του κεντρικού κτιρίου ολοκληρώθηκε πέρυσι, το ελεγκτικό συνέδριο χρειάσθηκε ένα χρόνο για να ελέγξει την σύμβαση έργου (!) και ακόμη τώρα, Ιούνιος του 2013, εργολάβος δεν έχει εγκατασταθεί για να ξεκινήσει η αποπεράτωση του κεντρικού κτιρίου, προκειμένου οι κλινικές και τα εργαστήρια, οι γιατροί και το λοιπό προσωπικό τους να μην περιφέρονται μαζί με τους ταλαίπωρους ασθενείς ως νομάδες, από κτίριο σε κτίριο, μεταξύ νεόδμητου κτιρίου, ταχύρρυθμου και 409 πρώην στρατιωτικού νοσοκομείου.

Η Πάτρα δείχνει ότι έχει απόλυτη ανάγκη το Γενικό Νοσοκομείο Πατρών, όσο κι αν προσπαθούν οι θιασώτες της μνημονιακής πολιτικής να το διαλύσουν λειτουργικά, κάτι που γίνεται με την υπογραφή Ανδρέα Λοβέρδου στον νέο οργανισμό που συρρικνώνει κλίνες και καταργεί τμήματα -κλινικά, εργαστηριακά και διοικητικά- στο όνομα μιάς δήθεν ‘’εξυγίανσης’’ που αποδεικνύεται απατηλή.

Οι αριθμοί, των προσερχομένων ασθενών στα τακτικά και επείγοντα εξωτερικά ιατρεία,  των νοσηλευομένων στις κλινικές αλλά και όσων πραγματοποιούν τακτικές εργαστηριακές εξετάσεις, είναι αμείλικτοι και δείχνουν ότι οι κυβερνητικές προσπάθειες να συρρικνώσουν το Νοσοκομείο ‘’Άγιος Ανδρέας’’ που είναι χαραγμένο με αυτό το όνομα στην συνείδηση των Πατρινών, πέφτουν στο κενό, αφού οι ίδιοι οι εργαζόμενοι σε αυτό, απλήρωτοι ή κακοπληρωμένοι και με δυσμενέστατες συνθήκες εργασίας, δείχνοντας αυταπάρνηση για τον ασθενή, το κρατάνε όρθιο, ζωντανό και λειτουργικό.

Η Τριμελής Επιτροπή ΕΙΝΑ του Νοσοκομείου χαιρετίζει τους εργαζόμενους που αντέχουν στην ολιγωρία και την αδιαφορία των κυβερνώντων, προτάσσοντας την φροντίδα του ασθενή ως ύψιστη προτεραιότητα στην καθημερινή τους εργασία.

Ταυτόχρονα καταγγέλλουμε στον Πατραϊκό λαό και το Πανελλήνιο, την συνειδητή πολιτική αδιαφορία που επιδεικνύεται και αφήνει ακόμη και σήμερα, πέντε χρόνια μετά τον σεισμό, το κεντρικό κτίριο του Νοσοκομείου να χάσκει ως γιαπί και τους ασθενείς να νοσηλεύονται σε διάσπαρτα κτίρια και σε απαράδεκτες, τριτοκοσμικές συνθήκες, αναξιοπρεπείς για τον 21^ο αιώνα που διάγουμε.