Μαθαίνω παίζοντας

Από το κέντρο λογοθεραπείας Talk Talk

Στο βιβλίο της «Το παιχνίδι στην πρώιμη παιδική ηλικία, από τη γέννηση ως τον έκτο χρόνο» η M. Sheridan παραθέτει 3 ορισμούς, του παιχνιδιού, της εργασίας και της αγγαρείας.

Το παιχνίδι ορίζεται ως «η πρόθυμη συμμετοχή στην ευχάριστη σωματική ή διανοητική προσπάθεια για την απόκτηση συναισθηματικής ικανοποίησης». Η εργασία ως «η εθελοντική συμμετοχή σε πειθαρχημένη φυσική ή διανοητική προσπάθεια για την απόκτηση υλικού όφελους» και η αγγαρεία ως «είναι η αναγκαστική εμπλοκή στη δυσάρεστη σωματική ή διανοητική προσπάθεια για την απόκτηση των μέσων επιβίωσης». Το παιχνίδι και η εργασία συχνά μπορούν να συνδυαστούν και αναφέρεται σε αυτό ως «χόμπι». Το ίδιο μπορεί να συμβεί και με την εργασία και την αγγαρεία. Ωστόσο, σε καμία περίπτωση τα παιχνίδι δεν μπορεί να είναι συμβατό με την αγγαρεία.

Ο εγκέφαλός μας αναπτύσσεται καλύτερα όταν βιώνουμε ευχάριστες εμπειρίες. Η μάθηση προκύπτει μόνο όταν νιώθουμε ασφαλείς & ρυθμισμένοι. Σκεφτείτε ένα παιδί καθισμένο σε ένα καρεκλάκι, ακίνητο, σοβαρό. να κοιτάει εικόνες και να κατονομάζει αντικείμενα. Τώρα σκεφτείτε ένα άλλο παιδί καθισμένο στο πάτωμα να παίζει με αυτά τα αντικείμενα να γελάει, να κουνιέται όσο θέλει και χρειάζεται και να αλληλεπιδρά μαζί σας. Ποιο από τα δύο έχει κίνητρο για να μάθει; Ποιο από τα δύο θα θέλατε να είστε;

Επιπλέον οδηγίες προς ναυτιλομένους...

«Πάρ’ το αλλιώς»: ένα παιχνίδι δεν έχει ποτέ μόνο μια λειτουργία. Μπορούμε να το χρησιμοποιήσουμε με πολλούς διαφορετικούς τρόπους αλλάζοντας απλά ένα στοιχείο του. Οι κανόνες είναι εκεί για να τους αλλάζουμε!

«Δεν θέλει κόπο, θέλει τρόπο»: δεν χρειάζεται υπερπροσπάθεια, ούτε επιστημονικές γνώσεις. Δεν χρειάζεται να έχουμε ατζέντα, ούτε στοχοθεσία που πρέπει οπωσδήποτε να πετύχουμε για να πάρουμε το μπόνους. Όλοι μας μπορούμε να παίξουμε. Σίγουρα όλοι μας κάποια στιγμή στο παρελθόν το χουμε κάνει. Αρκεί να θυμηθούμε τι θέλαμε όταν ήμασταν παιδιά. Καλή διάθεση, παρουσία & λίγη φαντασία.

«Όλοι οι καλοί χωράνε»: εμπλέξτε κι άλλους στο παιχνίδι σας. Φωνάξτε τη γιαγιά, τον μεγάλο αδερφό, έναν αγαπημένο φίλο. Η ποικιλία των συνομιλητών ενισχύει το κίνητρο και τις ιδέες. Δύο μυαλά είναι πάντα καλύτερα από ένα.

«Έλα στη θέση μου»: προσπαθήστε να δείτε τον κόσμο μέσα από τα μάτια του παιδιού σας. Παρατηρείστε τη δυσκολία του και λάβετε την σοβαρά υπόψιν σας. Αν είναι παιδί δεν μπορεί να ισορροπεί εύκολα υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να μην ενθουσιάζεται με δύσκολα κινητικά παιχνίδια. Αν ένα παιδί δεν μιλάει καθαρά ή έχει τραυλισμό ίσως να μην νιώθει άνετα ακόμα να παίξει παιχνίδια που απαιτούν ατελείωτες ώρες ομιλίας. Αν ένα παιδί δεν ακούει ίσως να μην είναι έτοιμο ακόμα να παίξει μουσικές καρέκλες. Δέστε τα μάτια σας, περιορίστε την κίνηση σας, φορέστε ωτοασπίδες κατά τη διάρκεια κάποιων παιχνιδιών. Ίσως σας φανεί άβολο, αλλά σίγουρα θα βοηθήσει στα επίπεδα ενσυναίσθησης. Ακούστε πραγματικά την ανάγκη του παιδιού σας, προσαρμόστε τα παιχνίδια ανάλογα με τις δυνάμεις του και μη ζητάτε παραπάνω από αυτά που μπορεί να δώσει την συγκεκριμένη χρονική στιγμή.