Γιατί ρε συ Κυριάκο;

Κύριε Πρωθυπουργέ, πρώτα απ’ όλα μια εξήγηση. Σε προσφωνώ απλά «Κυριάκο» γιατί εμείς, οι μετριοπαθείς κεντρώοι, σε νιώσαμε κάποτε σαν πρόσωπο οικείο, σαν κάποιον που ενσάρκωνε τις τελευταίες ελπίδες μας για να αλλάξει επιτέλους αυτή η χώρα.

Κυριάκο, είμαστε εμείς που αντισταθήκαμε στον δεξιό και αριστερό λαϊκισμό της αντιμνημονιακής λαίλαπας και κρατήσαμε όρθια την χώρα. 

Είμαστε εμείς που γραφτήκαμε μέλη στη ΝΔ για να σε εκλέξουμε, κόντρα σε όλες τις προβλέψεις, πρόεδρο της.

Είμαστε εμείς που σε βγάλαμε και Πρωθυπουργό του 40+% όχι μία, αλλά δύο φορές, εκτιμώντας την προσπάθεια και πιστεύοντας ότι ήρθε η ώρα για τις μεγάλες τομές.

Πιστέψαμε πως το όραμά σου για μία κοινωνία ανοιχτή και μία οικονομία ελεύθερη, θα το εφάρμοζες στην πράξη όταν σου δινόταν η ευκαιρία.

Γιατί μας έριξες έτσι ρε συ Κυριάκο, γιατί μας απογοήτευσες;

Γιατί πήγε περίπατο η μεταρρύθμιση του Λεβιάθαν που λέγεται ελληνικό κράτος; Γιατί τίποτα δεν έχει κουνηθεί στην πολύπαθη ελληνική δικαιοσύνη;

Γιατί έγινες ο άρχοντας των επιδομάτων, εσύ που κατηγορούσες τους προηγούμενους πως δημιουργούν κοινωνία επιδοματιούχων με αποκλειστικά ψηφοθηρικές στοχεύσεις;

Γιατί δεν πειράζει κανείς τα καρτέλ στις αγορές και αφήνει την ακρίβεια να θερίζει όλους εμάς, την περιώνυμη μεσαία τάξη που σε εξέλεξε;

Γιατί τα πλεονάσματα δεν τα επενδύεις στην Υγεία και την Παιδεία, παρά τα μετατρέπεις σε ευκαιριακές παροχές με μοναδικό στόχο το εκλογικό ακροατήριο που θεωρείς πως ακόμα δεν έχει κλείσει τα αυτιά του;

Γιατί παράτησες την ανοιχτή κοινωνία και έκανες σημαία τις σκοταδιστικές απόψεις ενός Πλεύρη;

Γιατί άφησες τον μικρομεσαίο επιχειρηματία να αντιμετωπίζει θεούς και δαίμονες, ορθώνοντας συνεχώς νέα εμπόδια στον διάβα του;

Γιατί κάνεις καθημερινά κουρελόχαρτο τους θεσμούς, εσύ ένας υπερασπιστής της δυτικής φιλελεύθερης δημοκρατίας;

Γιατί, γιατί, γιατί;

Θα μας πεις πως έχεις κάνει αρκετά και πως όλα τα προαναφερθέντα δεν τα κάνεις εσύ, σε μια κυβέρνηση υπάρχουν και παραφωνίες. Όχι Κυριάκο, είναι δική σου η κυβέρνηση, δικές σου και οι παραφωνίες. Άλλωστε, μαζεύτηκαν τόσες πολλές πια δε νομίζεις;

Άραγε, υπάρχει επιστροφή;

Τι να σκέφτεσαι όταν μένεις μόνος, μακριά από συμβούλους και παρατρεχάμενους; Να αναγνωρίζεις πως έχεις χάσει τον δρόμο σου ή απλά πορεύεσαι απαθής μέσα στο προστατευτικό κουκούλι που υφαίνει η φρουρά του Μαξίμου;

Είχαμε πιστέψει ρε συ Κυριάκο και τώρα δεν ξέρουμε αν θα μπορέσουμε να το κάνουμε ξανά.

Και καλά εσύ, στην χειρότερη, θα συνταξιοδοτηθείς ως ένας από τους μακροβιότερους Έλληνες Πρωθυπουργούς στην ιστορία.

Εμείς τι θα κάνουμε Κυριάκο;