Σκέψεις κάτω από τα άστρα

Καλοκαίρι στην Ελλάδα σημαίνει επιστροφή στη φύση. Απόδραση από την πόλη, στιγμές χαλάρωσης δίπλα στη θάλασσα ή σε κάποιο ορεινό χωριό. Τους προσφέρεται —ίσως ασυνείδητα— μια σπάνια ευκαιρία: να σηκώσουν το βλέμμα τους στον νυχτερινό ουρανό και να θαυμάσουν το μεγαλείο του έναστρου θόλου, μακριά από τα φώτα και την κίνηση των αστικών κέντρων. Εκεί, μέσα στην ηρεμία και τη σιωπή της νύχτας, αποκαλύπτεται μια άλλη όψη του κόσμου — μια όψη που, αν και φαίνεται γαλήνια, κρύβει μέσα της μια κοσμική βία ασύλληπτης κλίμακας. Όσο γαλήνια κι αν φαίνεται η νυχτερινή εικόνα του ουρανού, η πραγματικό-τητα είναι πολύ διαφορετική. Πίσω από την εικόνα της ουράνιας ησυχίας διεξάγεται ένας συνεχής, αδυσώπητος «πόλεμος» ανάμεσα στα μέλη του σύμπαντος.

Το ίδιο το Σύμπαν γεννήθηκε από μια τρομακτική έκρηξη — τη Μεγάλη Έκρηξη, το γνωστό Big Bang. Από τότε, η εκρηκτική του φύση δεν έχει σταματήσει. Γαλαξίες συγκρούονται, αστέρια γεννιούνται και πεθαίνουν, εκτοξεύοντας τα στοιχεία τους στον διαστημικό χώρο, τον οποίο εμπλουτίζουν συνεχώς με ύλη. Ύλη που δεν είναι ξένη προς εμάς: είναι τα ίδια στοιχεία από τα οποία αποτελείται και το ανθρώπινο σώμα. Τα στοιχεία που εκτοξεύονται στο διάστημα από εκρήξεις υπερκαινοφανών αστέρων (supernovae) είναι εκείνα που αποτελούν τα σώματά μας.

Ο άνθρακας, το οξυγόνο, το ασβέστιο, το άζωτο — όλα προέρχονται από τα σπλάχνα των άστρων. Η κοσμική ιστορία είναι γραμμένη με εντάσεις και καταστροφές. Ο Ηράκλειτος το είχε θέσει απλά και διαχρονικά: «Πόλεμος πατήρ πάντων». Το Ηλιακό σύστημα και η Γη μας δημιουργήθηκαν από τα συντρίμ- μια ενός άστρου που εξερράγη πριν από δισεκατομμύρια χρόνια στην θέση που βρισκόμαστε σήμερα στο Γαλαξία μας.

Είμαστε πραγματικά δημιουργήματα των άστρων. Παιδιά των άστρων στην σωματική μας ύπαρξη. Μέσα από τη σύγκρουση αναδύεται η ζωή μέσα από τη καταστροφή, η δημιουργία μέσα από τον θάνατο, η αναγέννηση. Ταιριάζει με το  μυθολογικό πτηνό, τον Φοίνικα, που ξαναγεννιέται από τις στάχτες του. Η σύγκρουση δεν είναι μόνο καταστροφή, είναι και πηγή δημιουργίας.

Όπως στο Σύμπαν, έτσι και στην ανθρώπινη ύπαρξη που είναι μέλος του, υπάρχει μέσα μας το εκρηκτικό στοιχείο και η δημιουργία.. Έτσι κι εμείς βιώνουμε μια ένταση ύπαρξης, μια διαρκή πάλη: πάλη για επιβίωση, πάλη για νόημα, πάλη για εξέλιξη. Η εκρηκτική μας πορεία, τόσο βιολογική όσο και πνευματική, δεν είναι παρά η αντανάκλαση των δυνάμεων που διαμορ-φώνουν το Σύμπαν ολόκληρο.

Το καλοκαίρι μάς προσφέρει κάτι περισσότερο από ξεκούραση. Είναι μια αφορμή να ξαναβρούμε τη σύνδεσή μας με το φυσικό περιβάλλον, αλλά και με το ίδιο το Σύμπαν. Να δούμε όχι μόνο την ομορφιά του, αλλά και τη δύναμη που το κινεί , μια δύναμη που, ίσως, καθρεφτί- ζεται και μέσα μας.

Ίσως, λοιπόν, κάτω από το φως των άστρων, να είναι η κατάλληλη στιγμή για εμάς να στοχαστούμε. Όχι μόνο για το μέγεθος και την ομορφιά του κόσμου, αλλά και για τη δική μας θέση μέσα σ’ αυτόν.