Χωρίς τον Ορέστη Σκαλτσά, χωρίς τον ιδεολόγο και πνευματικό άνθρωπο

Ο Ορέστης μας δεν είναι πλέον μαζί μας. Η απώλειά του είναι μεγάλη και το κενό δυσαναπλήρωτο, γιατί τα στοιχεία του χαρακτήρα του δύσκολα συναντώνται στη σημερινή κοινωνία. Για όσους τον γνώρισαν και συνεργάστηκαν μαζί του κατανοούν ότι δεν υπερβάλω. Ένας άνθρωπος πάντα ιδεολόγος χωρίς προσωπικά οφέλη και προβολή, δημοκράτης, αγωνιστής, μακριά από κάθε καλούπι αλλοτρίωσης, αξιοπρεπής σε όλη του τη ζωή μέχρι την τελευταία στιγμή της ζωής του.

Για μένα ήταν η πυξίδα της ζωής μου από εννέα χρονών, που τον γνώρισα μέχρι και την Τετάρτη το βράδυ. Ο δάσκαλός μου, ο μέντοράς μου, ο σύμβουλός μου για θέματα μείζονος αλλά και  ελάσσονος σημασίας. Οι προβληματισμοί μου, τα προβλήματά μου, οι φόβοι μου και οι φοβίες μου ακουμπούσαν πάντοτε στον Ορέστη. Ήταν η ψύχραιμη δύναμη της οικογένειας, που ρύθμιζε τις ισορροπίες, γιατί στη ζωή του κλήθηκε πολλές φορές  να εξουδετερώνει εμπόδια.

Με την Ελένη μας με είχαν, όπως ακριβώς τα παιδιά τους και είμαστε μια διευρυμένη οικογένεια. Το ζητούμενό τους ήταν οι ηθικές αξίες και οι επιδόσεις μας στα μαθήματα. Ο Ορέστης γνώστης και λάτρης της Ελληνικής Γλώσσας και Ιστορίας με μύησε στα κλασσικά γράμματα και με επηρέασε στην επαγγελματική κατεύθυνση. Αυστηρός πάντα απέναντί μου σε θέματα πνευματικά με διαμόρφωσε καθολικά ως προσωπικότητα και ό,τι είμαι το οφείλω σε αυτόν. Το διάβασμά μου στο Γυμνάσιο και στο Λύκειο ήταν καθημερινή διαδικασία μαζί του. Αφού τελείωνε την εξέταση των μαθημάτων με την Νίκη, αναλάμβανε εμένα μέχρι αργά το βράδυ, γιατί η αφορμή μας μπορεί να ήταν η εξέταση κάποιου λογοτεχνικού έργου, αλλά οι αναδρομές, οι παραλληλισμοί και η εμβάθυνση από τον ίδιο δεν είχαν ποτέ τελειωμό και τελεία. Ούσα στην εφηβεία εκνευριζόμουν και ήθελα να τελειώνω γρήγορα τα μαθήματά μου, αλλά διορατικός ο Ορέστης φρόντιζε για μένα. Έχτιζε το είναι μου με αγάπη και στοργή, ώστε κάθε τι στο γραπτό μου λόγο αποδεικνύει τη σφραγίδα του. Οι γονείς μου, ένιωθαν τυχεροί, που είχε αναλάβει την εκπαίδευσή μου και οποιαδήποτε δυσφορία μου αντιμετωπιζόταν από τους ίδιους ως προϋπόθεση για την κοινωνική μου και πνευματική εξέλιξη.

Μετά από χρόνια άρχισα να αναγνωρίζω τα δώρα του Ορέστη και νιώθω πόση περιουσία έδωσε άπλετα σε μένα. Σε μια εποχή που η τεχνολογία δεν είχε τους σημερινούς ρυθμούς, ανοίχτηκαν οι ορίζοντές μου σε μια πληθώρα πολιτιστικών θεαμάτων και δράσεων, των οποίων πνευματικός ταγός φάνηκε ο Ορέστης, καθώς είχε το τιμόνι της Αντιδημαρχίας πολιτισμού από τον Ιανουάριο του 1987 έως και τον Δεκέμβριο του 1992. Η Πάτρα έγινε κύτταρο πολιτισμού και τόπος αναφοράς στο εγχώριο και διεθνές πολιτιστικό γίγνεσθαι με καινοτόμους θεσμούς και γεγονότα, που άφησαν ανεξίτηλο το στίγμα του. Το Διεθνές Φεστιβάλ, η Δημοτική Πινακοθήκη, η Ορχήστρα Κλασικής Μουσικής «οι Σολίστ της Πάτρας», το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ, το Φεστιβάλ Μεσογειακού Θεάτρου και η εξωστρέφεια και διεύρυνση του Πατρινού Καρναβαλιού ως Καρναβαλιού της Ελλάδας και της Ευρώπης  ήταν τα πνευματικά παιδιά του Ορέστη, που έδωσαν νέα πνοή σε αυτή την πόλη.

Πάντα υπερήφανος, αξιοπρεπής και ευγενικός, χωρίς δόση εγωισμού ήταν η προίκα του από την αείμνηστη μητέρα του Νίκη. Για την οικογένεια Σκαλτσά οι ηθικές αξίες και η δύναμη της γλώσσας ήταν ταυτόσημο της ευτυχίας και της επιτυχίας. Οι δυσκολίες της ζωής , οι πολιτικές εμπειρίες, οι ιδεολογικοί στοχασμοί γαλούχησαν τον Ορέστη και του έδωσαν τέτοια δύναμη, να σταθεί όρθιος, παρά τα πλήγματα που βίωσε. Η στάση του απέναντι σε ανθρώπους, που έριξαν τα πολιτικά βέλη τους  πισώπλατα ήταν μάθημα ζωής για μένα και που δύσκολα υιοθετείται. Ο Ορέστης δεν καθόταν να ασχοληθεί με τον κάθε μικρόψυχο ψηφοθήρα, που εντασσόταν στους κόλπους  κάποιου κόμματος και το έπαιζε δημοκράτης ή αριστερός, ούτε ποτέ αναφερόταν στην πολιτική του πορεία. Αυστηρός στις πολιτικές συζητήσεις όριζε τους συνομιλητές του με την προϋπόθεση ότι δεν έχουν τυχοδιωκτισμούς. Αλλιώς δεν εξέθετε απόψεις σε κοινωνικά περιβάλλοντα, που δεν άπτονταν των εμπειριών του. Ήταν πραγματικός στοχαστής και ιδεολόγος χωρίς  ψήγμα υστεροβουλίας. Αγέρωχος,  ευθυτενής!

Οι αντοχές του και οι ψυχικές του δυνάμεις δεν συγκρίνονται. Στο πρόβλημα της Ελένης στάθηκε βράχος, πραγματικός σύζυγος  μέχρι τελευταία στιγμή  χωρίς την πραγματική κούραση. Η απώλειά της ήταν για τον Ορέστη μεγάλο ράπισμα. Στη συνέχεια του εμφανίστηκαν η ωχρά κηλίδα με τον καρκίνο του οισοφάγου. Ήθελε να γνωρίζει τα πάντα με την ασθένειά του και από την πρώτη στιγμή έλεγε ότι δεν φοβόταν. Η μεγάλη του δυσκολία ήταν τα προβλήματα της όρασης, παρά ο καρκίνος. Δεν μπορούσε να διαβάζει, του χάθηκε η γη κάτω από τα πόδια. Παρ’ όλα αυτά ποτέ δεν διαμαρτυρήθηκε για κάτι. Πάντα ευγενικός και συνεργάσιμος, για να μην μας επιβαρύνει . Όρθιος, ακλόνητος, υπερήφανος!

Ορέστη μου, από σήμερα  θα είμαι μόνη, δεν θα σε έχω να  αναλύουμε, να σχολιάζουμε πολιτικά, κοινωνικά, προσωπικά γεγονότα. Δεν θα έχω τη δεύτερη και αντικειμενική ματιά για κάτι. Χάνεται ο πύργος της γνώσης, της ηθικής, της ιδεολογίας και του πολιτισμού. Με αυτή την ένδεια συνεχίζω τηρώντας πιστά τα διδάγματά σου. Σε ευχαριστώ για όλα!!! Η οικογένειά μας πενθεί! Το καλό είναι ότι θα είσαι μαζί με την Ελένη μας!!! Εις το επανιδείν ΜΕΓΑΛΕ ΟΡΕΣΤΗ!!!