Της Βίβιαν Φαρμάκη - Διδάκτορος Φιλολογίας Παν/μίου Ιωαννίνων, Πτυχ. Τμ. Ιστορίας - Αρχαιολογίας Παν/μίου Αθηνών, Κριτικού Λογοτεχνίας
- Τι περιμένουμε στην αγορά συναθροισμένοι;
- Είναι οι άρχοντες να φθάσουν σήμερα…
(Κ.Π. Καβάφη, Περιμένοντας τους βαρβάρους)
Στην επιφάνεια των «πολιτικών» γεγονότων, σήμερα, στο «θέαμα» που προβάλλεται από τον ποιητή Κ.Π. Καβάφη, υπολανθάνει η αναμονή ενός γεγονότος καταλυτικού για τον «πολίτη» και την «Πολιτεία του», η αβεβαιότητα και «εν πολλοίς» η απουσία της πολιτικής ευθύνης του… Εν όψει των επικείμενων Αυτοδιοικητικών Εκλογών…
Το εν λόγω «θέαμα» και μάλιστα με μια προϊούσα μεγαλοπρέπεια συνεχίζεται…
«[… Οι δυο μας ύπατοι και οι πραίτορες εβγήκαν, …. Με τις κεντημένες τόγες/ …. βραχιόλια φόρεσαν με αμέθυστους / και δαχτυλίδια … λαμπρά, γυαλιστερά σμαράγδια… / Γιατί οι άρχοντες θα φθάσουν σήμερα / και τέτοια πράγματα θαμπώνουν τους βαρβάρους]».
Σ’ αυτήν την ιστορική ποιητική σκηνή, πλασμένη, κατ’ αναλογίαν, προς την εποχήν της ρωμαϊκής παρακμής, διαθλάται «εν μέρει» και η σημερινή σχέση «πολιτικών-πολιτικάντηδων-πολιτείας» … Η αποκάλυψη της αλήθειας είναι αβέβαιη, έκδηλη η «σύγχυση» Πολίτη.
«Το φρόνιμον» όμως καθίσταται αναγκαίον, σωτήριον!
Οι «πολίτες», υπήκοοι, με την έννοιαν της τραγικής ειρωνείας έχουν αποξενωθεί από την πολιτεία τους…
Όμως το χάσμα, πρέπει να καλυφθεί, γιατί είναι ορατός ο κίνδυνος για τους ανθρώπους σε καταστάσεις πολιτικού αμοραλισμού)…
Ήδη, τα πρώτα συμπτώματα είναι έκδηλα, τα τεχνητά τείχη μεταξύ των πολιτών που καλλιέργησε η στείρα κομματικοποίηση, το σχήμα ενός «πολιτικού» μηχανισμού ανθρώπων που δεν ενδιαφέρεται για τα άτομα - το κοινωνικό πρόσωπο, παραμερίζει την οντότητα αυτού και εξαίρει τον «εαυτό του».
«Παλαιότερα, φωτισμένοι άνθρωποι επιζητούσαν να είναι υποψήφιοι για να δώσουν “ιδεολογικούς” πολιτικούς αγώνες, υπό το πρίσμα της ανιδιοτέλειας και κοινωνικής αλληλεγγύης…
Σήμερα γίνεται “θόρυβος” για να πάρουν το χρίσμα…».
Το άτομο, σήμερα, είναι έκθετο στους «μαχητικούς» λόγους των πολιτικών εκείνων, των προσεταιρισμένων - «δικτύων» στην υπηρεσία της διασφάλισης εκπροσώπων κομματικών επιταγών.
Το δε αληθινό νόημα των ομιλιών τους, εν πολλοίς, δύσκολα αναγνωρίζεται, ίσως και ποτέ δεν αποκαλύπτεται.
«Ο πολίτης»… καθίσταται… θύμα της «υποκριτικής» «αγωγής σφιγκτήρων» και της «κομματικής πειθαρχίας».
Ο υποψιασμένος πολίτης ανησυχεί και απορεί: «Γιατί κι οι άξιοι ρήτορες δεν έρχονται σαν πάντα να βγάλουνε τους λόγους τους;».
Η έλλογη «αγωνία» που εκπέμπεται από το αναφερθέν ποίημα του Κ.Π. Καβάφη θεμελιώνεται στον ελληνικό στοχασμό των «μεγάλων» διανοητών και ρητόρων της ελληνικής αρχαιότητας καθώς: «Προϋπόθεση της ύπαρξης του ανθρώπου, δημιουργού αξιών ζωής είναι το πολιτικό σύνολον, η «Πόλις», [Αριστοτέλους Πολιτικά, Α2, 125, 3α 11)] και συνεχίζει ο φιλόσοφος… ήταν τόση η αφοσίωση στο κοινό συμφέρον ώστε και οι πολιτικοί τους ανταγωνισμοί δεν αφορούσαν το ποιο από τα κόμματα θα εξοντώσει τους… αντιπάλους τους, σχημάτιζαν κόμματα για να ωφελήσουν το λαό (Ισοκράτης Πανηγυρικός παρ. 79).
Στη σημερινή, λοιπόν, περίσταση, Αυτοδιοικητικές Εκλογές, χρειάζεται πολλή περίσκεψη, καθώς ο ρήτορας Δημοσθένης έλεγε, όταν εμέμφετο το λαό, καλώντας τον… να διαθέτει την «επίγνωση» γιατί η Δημοκρατία την απαιτεί πάντα ειδεμή θα επέλθει η κατάρρευση.
Στιβαρός αντιπαρατίθεται και ο λόγος του ιστορικού Θουκυδίδη, ως εξής: … «Το πρώτο χρέος, παιδευτικό, ιστορικό εκάστου πολίτη αποτελεί το πνευματικό αγώνισμα αυτού, προς την επίτευξη της εναρμόνισης της «κατοχής» και ελευθερίας του ηγέτη πάνω στο λαό του… της έντιμης διαχείρισης και άσκηση εξουσίας για την ειρηνική δημιουργία…
Μια ποιότητα ανωτάτης εξουσίας, η οποία δεν ανήκει στον κανόνα της πράξης, εκεί όπου κυρίαρχοι είναι οι «υπόλογοι» πολίτες, εκεί όπου απουσιάζουν οι ενάρετοι πολίτες, εκεί εμφανίζονται οι δημαγωγοί και η τυραννία.
Στιβαρός, ως το αντίπαλον δέον, ο λόγος του Θουκυδίδη σήμερα, στους «χαλεπούς καιρούς της απουσίας της αρχαιοελληνικής σοφίας, καθώς: «… την δε εκ παίδων παιδείαν, ποιούσαν… εραστήν του πολίτη γενέσθαι τέλειον, άρχειν τε και άρχεσθαι επιστάμενον μετά δίκης…».
«… την δε εις χρήματα τείνουσαν… άνευ νου και δίκης, βάναυσον τ’ είναι και … ουκ αξίαν το παράπαν… καλείσθαι…» Πλάτωνος Νόμοι (Α 643e κ΄ ε).
Σήμερα, καιρός των Αυτοδιοικητικών εκλογών απαιτείται «ενσυναίσθηση και περίσκεψη».
Ο λαός είναι ο κυρίαρχος στην επιλογή προσώπων στην εξουσία… αλλά «κυρίαρχος» και της «ευθύνης» της επιλογής του… μακράν της «εμπάθειας» κάθε μορφής φατρίας και των κακοπροαίρετων πολιτικών παρατάξεων. Επιτακτική η ανάγκη της «σώφρονος» ανθρωπιστικής διάσωσης του ατόμου, ως μονάδα αλλά και μέλος μιας κοινωνίας ανθρώπων του όλου, της «εν τοις πράγμασιν» κοινότητας.
Ακολουθήστε το thebest.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο thebest.gr
* Τα κείμενα που φιλοξενούνται στη στήλη «Απόψεις» του thebest.gr απηχούν τις απόψεις των συγγραφέων και όχι του portal.
