Back to Top
#TAGS ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΠΑΤΡΩΝ Αιγιάλεια Νάσος Νασόπουλος Ρούλα Πισπιρίγκου Στερεοτυπάκια
Αγγελίες
Μην ψάχνεις, βρες στο
THE BEST

ΑΠΟΨΕΙΣ

/

Μια ευτυχής συνάντηση

Μια ευτυχής συνάντηση
Νεκτάριος Γεωργόπουλος

Του Νεκτάριου Γεωργόπουλου

Το χαμόγελο της Ράνιας, το πρόσωπο της Αγγελικής, η αγάπη της Νικολίτσας, η πίστη της Λίας, η φωνή της Δώρας, η νεότητα του Άκη και τα μάτια της Αμαλίας έκρυβαν έναν όμορφο θαυμαστό κόσμο που δεν είχα σκεφτεί ποτέ ότι θα συναντήσω.

Όταν δε η μικρή κόρη της Αμαλίας σε περίοδο διακοπών, ρώτησε τη μαμά της με ποιον τρόπο πρέπει να αποφασίζουμε στη ζωή, με το μυαλό ή με την καρδιά∙ εκείνη τη στιγμή είχε συντελεστεί ένα θαύμα γιατί η απάντηση κρυβόταν και στις δύο λέξεις.

Έχουμε δικαίωμα όλοι μας ανεξαιρέτως στο όνειρο μα πρέπει να γνωρίσουμε, να αισθανθούμε και να πιστέψουμε. Έτσι και οι νεαροί ήρωες που αναφέρονται στις ιστορίες της Ελένης Αντωνακοπούλου, τώρα σιγά σιγά αρχίζουν να μεγαλώνουν, να προβληματίζονται, να ταξιδεύουν και όλοι μας έχουμε την ιερή υποχρέωση, να μην τους στερήσουμε το όνειρο και να τους αφήσουμε να πετάξουν ψηλά, όσο το δυνατόν ψηλότερα!

* Η εισαγωγή είναι αφιερωμένη στους νέους συναδέλφους μου, καθώς και σε κάθε άνθρωπο ξεχωριστά που έχει δικαίωμα στο παιχνίδι, στην αγάπη, στη ζωή, στην επιθυμία, στο όνειρο….

Μια σιωπή καταλυτική

η πόρτα κλειδωμένη,

το στίγμα σου ξεμακραίνει

κι η νύχτα απορρυπαντική

Βλέμμα γυάλινο χλωμό

σ' ένα παιχνίδι χαμένο,

ψάχνεις για κερδισμένο

κι εγώ πάλι στο βυθό

Όμως με τίποτα δε μπορείς,

 να μου στερήσεις το όνειρο,

δικαίωμα στο όνειρο,

δικαίωμα στο τίποτα.

Όμως με τίποτα δε μπορείς,

να μου στερήσεις το όνειρο.

Φυγάς σε δίκη που εκκρεμεί,

που τίποτα δεν περιμένει

παρά απόφαση καταδικαστική.

Μέσα σε γυάλινο κελί

η τύχη σου δοσμένη,

το μέλλον ξεμακραίνει,

η όψη σου αποθαρρυντική.

Όμως με τίποτα δε μπορείς,

να μου στερήσεις το όνειρο,

δικαίωμα στο όνειρο.

Μουσική & Στίχοι: Λάκης Παπαδόπουλος

Της Ελένης Αντωνακοπούλου

«Κρυφακούγοντας»… αποφασίζεις ποιον θα ψηφίσεις για δήμαρχο

Θες από επαγγελματική διαστροφή, μιας και είμαι δασκάλα, θες απ’ τη φυσική ανάγκη για ουσιαστική επικοινωνία συχνά πιάνω τον εαυτό μου να «κρυφακούει» συνομιλίες μαθητών μου σε ώρες διαλείμματος ή χαλάρωσης μέσα στην τάξη. Αλλά και σε άλλες περιστάσεις «κρυφακούω» τους ανθρώπους γύρω μου, στην παραλία, σε ένα καφέ, στη διάβαση ενός δρόμου καθώς περιμένω να περάσω απέναντι.

Οι μικρές ιστορίες που ακολουθούν μπορούν να είναι απολύτως πραγματικές καθώς συχνά έχουν γίνει γύρω μου (μας). Τα ονόματα και οι χρόνοι έχουν αποδοθεί από τη φαντασία μου, για ευνόητους λόγους.

Σεπτέμβρης 2017: Γενέθλια αλλιώς

- … και βαρέθηκα να γιορτάζω τα γενέθλιά μου στην τάξη. Κάθε χρόνο τα ίδια… Φέρνει η μαμά την τούρτα και τα αναψυκτικά και καθόμαστε στα θρανία να την φάμε λες και κάνουμε μάθημα, είπε μια μέρα η Μαρία, μαθήτριά μου της Γ’ Δημοτικού, σ’ ένα σχολείο κανά δυο χιλιόμετρα μακριά απ’ το κέντρο της Πάτρας.

- Και γιατί δεν κάνεις πάρτι σε έναν παιδότοπο; ρώτησε απορημένη η Ασπασία.

- Ο μπαμπάς μου είπε πως είναι πολλά τα έξοδα, απάντησε η Μαρία.

- Το ίδιο είπε κι η μαμά του ξάδερφού μου του Παύλου και ξέρεις τι έκαναν τελικά; πετάχτηκε ο Γιώργος. Οργάνωσαν το πάρτι του στο Νότιο Πάρκο. Έστησαν τούρτα, αναψυκτικά, πατατάκια και κεράσματα στους πάγκους που έχει εκεί. Εμείς τα παιδιά πήγαμε εκεί με τα ποδήλατά μας, μπάλες, πατίνια κι ό,τι άλλο ήθελε ο καθένας μας και λυσσάξαμε στο παιχνίδι! Ήτανε πολύ κομπλέ! Καθίσαμε μέχρι αργά, αφού κανένας δεν ήθελε να ξεκολλήσει από ΄κει. Βγάλαμε και κάτι τέλειες φωτογραφίες στο ηλιοβασίλεμα, που «τα σπάνε»!

- Ωραία ιδέα, είπε η Μαρία, που έδειχνε χαρούμενη. Θα το πω το μεσημέρι στους γονείς μου.

Πραγματικά, το πάρτι έγινε στο Νότιο Πάρκο. Ήμουν κι εγώ καλεσμένη.

 

Οκτώβρης 2018: Αδύναμος στα Μαθηματικά

8:10 το πρωί κι έχω εφημερία στο προαύλιο, πριν χτυπήσει το κουδούνι. Χωρίς να το θέλω ακούω δυο μπαμπάδες, κοντά στην αυλόπορτα να συζητούν.

·            Πλάκα κάνεις! Μα δεν το ‘ξερες πως υπάρχει το δωρεάν φροντιστήριο; άκουσα έκπληκτο τον κύριο Σωτήρη να ρωτάει τον κύριο Πάνο, γονείς και οι δυο μαθητών της Δ’ τάξης, που συναντήθηκαν ένα πρωί καθώς έφερναν τα παιδιά τους στο σχολείο.

·            Μα τώρα σοβαρά τώρα, υπάρχει τέτοιο πράμα; ρωτάει δύσπιστα ο κύριος Πάνος. Κι εγώ αναρωτιόμουνα πόσο ακόμα να στριμώξω τα έξοδά μας για να πληρώσω ιδιαίτερα.

·            Ναι ρε, τι σου λέω τόση ώρα; Νομίζω πως το λένε λαϊκό. Πάει κι Γρηγόρης ο ανηψιός μου δυο χρόνια τώρα. Το ΄χει φτιάξει ο Δήμος για όσα παιδιά δεν μπορούν να πληρώνουν.

·            Ναι, και γίνεται κανονικό μάθημα εκεί; Ο γιος μου θέλει δουλειά στα Μαθηματικά. Έχει πολλές ελλείψεις μου είπε η δασκάλα που τον πήρε φέτος. Δεν είναι να χάνει την ώρα του σε χαζολόι και παιχνίδι.

·            Ναι σου λέω. Ο Γρηγόρης είναι πολύ ευχαριστημένος. Έχουν καθηγητές και δασκάλους για όλα τα μαθήματα. Εθελοντές είναι οι άνθρωποι, γουστάρουν αυτό που κάνουν και γι΄ αυτό το κάνουνε καλά.

·            Θα σε πάρω τ’ απόγευμα να μου πεις λεπτομέρειες. Γεια χαρά κι ευχαριστώ, ε; Για κοίτα, ρε… μονολόγησε ενώ απομακρυνόταν.

Μάης 2022: Μια κατασκήνωση όνειρο

·            Κυρία Ελένη, πόσο χαρούμενη είναι σήμερα η Πόπη δεν μπορείτε να φανταστείτε! μου εκμυστηρεύτηκε η κυρία Κατερίνα, μητέρα μιας μαθήτριάς μου ένα πρωί, που με πήρε παράμερα να μου μιλήσει. Ήθελα να σας το πω γιατί σίγουρα θα χαζεύει σήμερα στο μάθημα, απ’ τη χαρά της.

·            Τι έγινε; Τις προηγούμενες μέρες ήταν μάλλον μελαγχολική, παρατήρησα εγώ. Ειδικά χτες μόνο που δεν έβαλε τα κλάματα. Εντύπωση μου έκανε γιατί μιλούσαμε για το καλοκαίρι.

·            Μα ακριβώς αυτό ήταν το θέμα. Ξέρετε πως στο σπίτι τα βγάζουμε αρκετά δύσκολα, μετά το διαζύγιο με τον μπαμπά της. Προσπαθώ να μην της λείπει τίποτα, αλλά πώς να καταφέρω να την πάω και διακοπές με 700 € τον μήνα; Πέρσι σχεδόν δεν ήθελε να έρθει στο σχολείο την πρώτη μέρα για να μην πει πως δεν πήγε πουθενά το καλοκαίρι. Ντρεπόταν τους συμμαθητές της. Με το ζόρι πέρσι πήγαμε για δέκα μπάνια στην πλαζ. Κι ευτυχώς που έχουμε και την πλαζ εδώ που τα λέμε, καθαρή και περιποιημένη.

·            Και σήμερα τι άλλαξε κι είναι χαρούμενη;

·            Λοιπόν, ας τα πάρω απ’ την αρχή. Πριν καιρό έκανα μια αίτηση για τις Παιδικές κατασκηνώσεις του Δήμου. Ξέρετε, είναι ένα 15ήμερο πρόγραμμα ημερήσιας κατασκήνωσης, με δωρεάν μεταφορά των παιδιών από και προς τα σπίτια τους, σίτιση και δραστηριότητες εκπαιδευτικές και ψυχαγωγικές.

·            Ναι, ναι, ξέρω. Κάποιοι απ’ αυτούς που προσφέρουν εργαστήρια εκεί κάνουν εξαιρετική και πρωτότυπη δουλειά, συμπλήρωσα.

·            Στην αρχή δεν ήθελα να πω στο Ποπάκι πως έκανα την αίτηση για να μην απογοητευτεί αν δεν την έπαιρναν. Και τελικά, χτες βγήκαν τα αποτελέσματα και η κόρη μου είναι μέσα! Απ’ τη στιγμή που της το ανακοίνωσα πετάει στα σύννεφα. Θα πάει και μια κολλητή της την ίδια περίοδο που έχει ξαναπάει και πέρασε φανταστικά. Οπότε καταλαβαίνετε, διπλή η χαρά της!

·             Πόσο χαίρομαι! Με κάποια τμήματα του σχολείου θα πάμε εκεί τον άλλο μήνα εκπαιδευτική εκδρομή.

·            Λοιπόν, πρέπει να φύγω τώρα, αλλά θα ήθελα να ξέρετε το γιατί η Πόπη σήμερα θα «είναι αλλού». Μην τη μαλώσετε.

·            Εννοείται, σήμερα μου δώσατε και ωραία ιδέα για το μάθημα. Θα μιλήσουμε για τη διεκδίκηση των ονείρων μας. Καλή σας μέρα.

Ιούνιος 2023: Το ραντεβού του reunion

Συνάντηση με παλιούς μου μαθητές, απόφοιτους Λυκείου πια, έχοντας δώσει πανελλήνιες και περιμένοντας με αγωνία τα αποτελέσματα. Η ιδέα που έπεσε στην ομάδα ήταν να μαζευτούμε στο έλος της Αγυιάς, στο λιόγερμα, με καφεδάκι στο χέρι. Οι περισσότεροι δεν είχαν επισκεφτεί ξανά το μέρος και ξαφνιάστηκαν από την ομορφιά του τόπου και των έργων. Λόγω της άλλης μου επαγγελματικής διαστροφής –να γίνομαι δασκάλα, ειδικά σε ό,τι αφορά τον φυσικό μας πλούτο- δεν κρατήθηκα και τους «ξενάγησα» στοιχειωδώς στο οικοσύστημα του έλους, πάνω στην πεζογέφυρα. Ενθουσιάστηκαν και δεν έκρυψαν το θαυμασμό τους για την ανάδειξη του μοναδικού –και τόσο κοντινού στην πόλη μας- τόπου, αλλά και την έκπληξή τους για τον θησαυρό που κρύβει η τόσο στιγματισμένη λέξη «έλος».

Τέλος, καθίσαμε σ’ ένα κιόσκι και πιάσαμε κουβέντα. Είπαμε τα νέα μας, θυμηθήκαμε ιστορίες απ’ το Δημοτικό, γελάσαμε με στιγμιότυπα που τότε μπορεί και να μας είχαν πειράξει, ξορκίσαμε τις κακές αναμνήσεις με γέλια και όνειρα για το μέλλον.

Δώσαμε ραντεβού για την επόμενη συνάντησή μας, σε λίγα χρόνια. Έτσι κάνουμε από τότε που αποχαιρέτησαν το Δημοτικό. Έπεσαν πολλές ιδέες στο «τραπέζι» για το πού και το πώς. «Και γιατί να μη συναντηθούμε σε ένα έργο που σήμερα είναι στα σκαριά και θα έχει γίνει ως τότε;» είπε η Δήμητρα. «Λέω για το ανατολικό πάρκο, που είναι και κοντά στη γειτονιά του Δημοτικού μας, στον Ριγανόκαμπο». Συμφωνήσαμε, για να δούμε και κάτι νέο. «Κι εσείς , κυρία Ελένη, να ‘χετε να μας λέτε πληροφορίες για τον πρώην σκουπιδότοπο», με πείραξε ο Γιώργος. «Ελπίζουμε να έχει γίνει, ως τότε», πετάχτηκε η Μυρτώ.

«Κι αυτό θα γίνει, όπως έχουν γίνει τόσα άλλα. Το φθινόπωρο έχουμε εκλογές!», πετάχτηκε ο Σπύρος, το «θεατρικό» ταλέντο της τάξης, «Τον νου σας, ρεμάλια…», ψιθύρισε, μιμούμενος τον Λάμπρο Κωνσταντάρα, στους συμμαθητές του προσέχοντας –σχεδόν- να μην τον ακούσω. «Είναι η πρώτη μας φορά που ψηφίζουμε για δήμαρχο και ας φροντίσουμε να είναι η καλύτερη! Για να έχουμε όλοι μας!», φώναξε και μας έκλεισε με νόημα το μάτι, ενώ αποχαιρετιζόμασταν.

Γελάσαμε και υποσχεθήκαμε να κρατήσουμε επαφή ανταλλάσσοντας τα νέα μας στην ομαδική στο viber.

 

Ακολουθήστε το thebest.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο thebest.gr

* Τα κείμενα που φιλοξενούνται στη στήλη «Απόψεις» του thebest.gr απηχούν τις απόψεις των συγγραφέων και όχι του portal.

Απόψεις