Ανδρέας Παναγιωτόπουλος για Πρωτομαγιά: Μήνυμα Αλληλεγγύης και Πολιτικής Αλλαγής

Από το 1886 με την εξέγερση των εργατών στο Σικάγο και την πρώτη εκδήλωση στην Ελλάδα για την Πρωτομαγιά το 1892 που οργάνωσε ο Σοσιαλιστικός Σύλλογος του Καλλέργη με 2.000 ανθρώπους να διαδηλώνουν ζητώντας οκτάωρο, Κυριακή αργία και κρατική περίθαλψη στα θύματα εργατικών ατυχημάτων έως τις μέρες μας που εμμονικά ιδεολογήματα όπως η «ευελφάλεια» (σύντμηση των λέξεων ευελιξία και ασφάλεια -στα αγγλικά flexicurity),μια  μεταμοντέρνα κερκόπορτα για τα εργασιακά δικαιώματα, η προστασία και η βελτίωση των εργασιακών σχέσεων παραμένει στην κορυφή των κοινωνικών διεκδικήσεων. Το δικαίωμα στην εργασία πέρα από την συνταγματική του κατοχύρωση (άρθρο 22 του συντάγματος), αποτελεί απαράγραπτο οικουμενικό δικαίωμα που σχετίζεται με την αξιοπρεπή διαβίωση των ανθρώπων.

Στη χώρα μας τα τελευταία χρόνια, με τις ανάλγητες πολιτικές της Νέας Δημοκρατίας, το μεταπολιτευτικό κοινωνικό συμβόλαιο, έχει καταντήσει κουρέλι. Με εκτελεστικό και παρακολουθούμενο όργανο της «Μητσοτάκης ΑΕ», τον «καταστροφέα» του ελληνικού δημοσίου, τον «σούπερμαν» Χατζηδάκη, τα εργασιακά δικαιώματα του κόσμου του μόχθου έχουν πάει περίπατο. Όλα γίνονται προς όφελος των αφεντικών και εις βάρος των εργαζομένων. Οι δείκτες της ανεργίας και ειδικά των νέων παρουσιάζουν μια λάθος εικόνα, αφού όπως κατέδειξε η πρόσφατη έρευνα-μελέτη του ΙΜΕ ΓΣΕΒΕΕ, στην πραγματικότητα η ανεργία έχει μεγαλώσει, ενώ η «πολυσθένεια», δηλαδή το φαινόμενο να κάνει κάποιος δύο και τρεις δουλειές έχει θρυμματίσει την κοινωνική και οικογενειακή συνοχή, ενώ ταυτόχρονα έχει εξολοθρεύσει το δικαίωμα στον ελεύθερο χρόνο. Κοινώς, μετά και από την υπερδεκαετή κρίση η Ελλάδα αποτελεί μια εργασιακή ζούγκλα.

Είναι όμως βαθιά γελασμένοι, οι υπουργοί της κυβέρνησης, της μακράν χειρότερης μετά το 1974, και οι οπαδοί των σκληρών νεοφιλελεύθερων πολιτικών που κατηγορούν το δημόσιο την ίδια στιγμή που το «αρμέγουν, αν νομίζουν ότι οι διεκδικήσεις του εργαζόμενου Λαού έχουν σταματήσει εξαιτίας της «πετσωμένης» προπαγάνδας που κάνει το μαύρο άσπρο και παρουσιάζει μια εικόνα επίπλαστης ευμάρειας. Αντιθέτως ο κόσμος της εργατιάς και του μεροκάματου βρίσκεται στις επάλξεις για να ανατρέψει με τον πιο δημοκρατικό τρόπο, με την ψήφο του στις 21 Μαΐου, αυτό το ανάλγητο καθεστώς που συρρικνώνει με τον πιο κυνικό τρόπο τα εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα. Οι εργαζόμενοι πολίτες είναι παρόντες και στέλνουν, όπως λέμε στον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, «μήνυμα αλληλεγγύης και αγώνα απέναντι στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές που υπηρετούν τα κέρδη των λίγων υποβαθμίζοντας τη ζωή των πολλών. Του αγώνα για εργασία με δικαιώματα, για κοινωνική δικαιοσύνη, για βιώσιμη ανάπτυξη με επίκεντρο τον άνθρωπο και τις ανάγκες του».

Ο Μάιος μπαίνει, λοιπόν, με το αγωνιστικό παρών όλων μας και του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ απέναντι στην κυβέρνηση που «έχει διαλύσει τα εργασιακά δικαιώματα και καλλιεργεί την εργοδοτική ασυδοσία της». Απέναντι σε αυτούς που έχουν «υποβαθμίσει το Κοινωνικό κράτος, τα δημόσια αγαθά και τις δημόσιες υπηρεσίες, με καταστροφικά αποτελέσματα, όπως αποδείχθηκε με τον πιο τραγικό τρόπο από το δυστύχημα στα Τέμπη». Δίνει το παρών για τη μεγάλη ανατροπή, την πολιτική αλλαγή και για την προοδευτική διακυβέρνηση που θα έχει στο επίκεντρό της τον εργαζόμενο και τον άνθρωπο. Για να μπορούν την Άνοιξη και πάντα, ενθυμούμενοι τον ποιητή, οι κάτοικοι αυτού του τόπου και οι ταλανισμένοι από την ανεργία και την επισφαλή εργασία πολίτες της Αχαΐας «ν’ αρμέγουν με τα μάτια τους το φως της Οικουμένης».

Καλή Εργατική Πρωτομαγιά και Καλό Αγώνα!