Maestro: Η κριτική του Ιάσονα Τριανταφυλλίδη

Ο Ιάσονας Τριανταφυλλίδης γράφει την κριτική του για τη νέα σειρά του Χριστόφορου Παπακαλιάτη, με τίτλο «Maestro», που έκανε χθες πρεμιέρα στο MEGA.

Maestro – Μια ιστορία του σήμερα

Στο πανέμορφο νησί των Παξών, -το πανέμορφο το γράφω γιατί έχω πάει και ξέρω πόσο ακριβώς πανέμορφο είναι– μια οικογένεια με γιαγιά, μαμά, μπαμπά, ένα γιο και μια κόρη, ευκατάστατη και με κοινωνικό status ζουν εκεί, αλλά ο καθένας έχει ένα μικρό ή μεγάλο πρόβλημα που δύσκολα τον αφήνει να αναπνεύσει και να αισθανθεί πραγματικά ευτυχισμένος. Μια άλλη οικογένεια λιγότερο οικονομικά άνετη εκεί κοντά, ζει τα δικά της προβλήματα τα οποία έως ένα σημείο μπλέκονται με της προηγούμενης οικογένειας. Τότε εμφανίζεται ένας γοητευτικός νεαρός κύριος έτοιμος να αναλάβει ένα μουσικό φεστιβάλ που είχε στο παρελθόν το νησί αλλά τα πράγματα αποδεικνύονται ότι δεν είναι πολύ εύκολα για αυτόν. Όλα αυτά κάτω από το άπλετο φως του ήλιου, δίπλα στη μαγευτική θάλασσα των Παξών και στο υπέροχο πράσινο που χαρακτηρίζει τα Επτάνησα και κάτω από τη γοητευτική νύχτα που μπορεί να κρύψει τα μυστικά της…

Ο Χριστόφορος Παπακαλιάτης πάντα ήξερε να διηγείται με εικόνες μια ιστορία
Ο Χριστόφορος Παπακαλιάτης με το που εμφανίστηκε ως δημιουργός στην ελληνική τηλεόραση πριν πολλά χρόνια, δηλαδή ως σκηνοθέτης, σεναριογράφος, μουσικός επιμελητής και πρωταγωνιστής έδειξε πως πραγματικά ήξερε να γυρίζει μια σειρά και να διηγείται με εικόνες μια ιστορία. Ήξερε να γυρίζει ένα επεισόδιο ή μια σειρά πριν καν αρχίσει να τη γυρίζει. Φαινόταν καθαρά πως είχε δει τόσες ταινίες και τόσες πολλές σειρές πριν – κυρίως ταινίες- που είχε μάθει έστω και εμπειρικά τι έπρεπε να κάνει και τι να αποφύγει. Το μόνο πρόβλημα ήταν οι υποθέσεις των σειρών και της πρώτης του ταινίας, που κάτι θύμιζαν που ενδεχομένως να είχες δει. Ήταν φανερό πως μέσα στο πάθος που είχε να κάνει, αυτός αυτά που έβλεπε και θαύμαζε αντέγραφε ολόκληρες υποθέσεις και τις ξανάφτιαχνε από την αρχή στην ελληνική πραγματικότητα. Το θέμα είναι πως απορούσες γιατί ενώ είχε κάνει τόση προσπάθεια, είχε φτιάξει τόσο ωραία αυτό το αποτέλεσμα δεν έφτιαχνε και μια διαφορετική υπόθεση να ολοκληρώσει το δημιούργημά του…

 «Ένας άλλος κόσμος» – Μια ταινία ορόσημο
Ώσπου ο Χριστόφορος Παπακαλιάτης παρουσίασε τη δεύτερη ταινία του το 2015, που λέγεται «Ένας άλλος κόσμος». Προσωπικά εκεί εντυπωσιάστηκα γιατί αυτή η ταινία ήταν όχι μόνο τέλεια όσον αφορά την κατασκευή της, αλλά και μια από τις πιο τολμηρές πολιτικά και κοινωνικά ταινίες που γυριστεί ποτέ στην Ελλάδα. Σε μια εποχή που κανείς δεν τολμούσε να μιλήσει για το τέρας της ακροδεξιάς όπου είχε μπει στη Βουλή και είχε φτάσει περίτρανα στην Ελλάδα με πολλές αξιώσεις, ο Χριστόφορος Παπακαλιάτης μίλησε ανοιχτά για το τέρας του ναζισμού φτιάχνοντας μια ταινία πραγματικά αξεπέραστη και ορόσημο για το ελληνικό σινεμά. Και είναι προς τιμή του που το γοητευτικό μουτράκι του έκανε αυτήν την ταινία να σπάσει τα ταμεία που λένε και να τη δει η νεολαία μπας και βάλει μυαλό…

 Το «Maestro» έχει όλα τα θετικά στοιχεία που πάντα είχε μια τηλεοπτική σειρά του Παπακαλιάτη

Οι ερμηνείες
Με το «Maestro» επιστρέφει στην τηλεόραση στο MEGA απ’ όπου ξεκίνησε. Και η σειρά η καινούργια έχει όλα τα θετικά στοιχεία που πάντα είχε μια δική του τηλεοπτική σειρά. Εξαιρετική φωτογραφία, πραγματικά ενδιαφέρουσα σκηνοθεσία που δεν κάνει απλώς περίτεχνα αισθητικά κόλπα αλλά κάνει δουλειά και με τους ηθοποιούς, συναίσθημα και χιούμορ σε σωστές δόσεις, την πάντα ενδιαφέρουσα μουσική επιμέλεια του που αρχίζει από την Κάρμα και φτάνει μέχρι ροκ, ένα σπουδαίο καστ με επικεφαλής την εκπληκτική γιαγιά που υποδύεται η Χαρούλα Αλεξίου όπου μας δείχνει μια διαφορετική άποψη το τι θα πει γιαγιά στην οθόνη και βέβαια την Μαρία Καβογιάννη που ξέρει να ισορροπεί θαυμάσια ανάμεσα στο κωμικό και το τραγικό -επίτηδες δεν λέω δραματικό και λέω τραγικό- αλλά και τον Φάνη Μουρατίδη αλλά και όλους όσους παίζουν σε αυτή τη σειρά. Όλα σε αυτή τη σειρά είναι εξαιρετικά, άκρως επαγγελματικά, αλλά πριν απ’ όλα έχει ένα σενάριο το οποίο ήδη από το πρώτο επεισόδιο σε κρατάει σε ενδιαφέρον και το παρακολουθείς, έτσι καθώς η μια τροπή φέρνει την άλλη και αυτό όχι απότομα, αλλά σιγά σιγά έτσι καθώς παρουσιάζονται σιγά σιγά τα προβλήματα και τα μυστικά καθενός από τους ήρωες. Εν αρχήν ην ο λόγος και από το σενάριο ξεκινούν όλα και αυτή τη φορά το σενάριο του Παπακαλιάτη είναι καλύτερο από ποτέ. Δεν έχει πολιτικές αιχμές, αλλά έχει κοινωνικά προβλήματα που υπάρχουν γύρω μας και τα οποία φέρουν οι ήρωες.

Οι ήρωες ζουν στο σήμερα
Το πιο σημαντικό είναι πως οι ήρωες ζουν στο σήμερα και δρουν με βάση αυτό το σήμερα. Ζουν σε ένα νησί εκτός Αθηνών στην Ελλάδα και φτιάχνουν τη ζωή τους με βάση όλο αυτό που υπάρχει σήμερα σε αυτή την χώρα. Και στο φινάλε του πρώτου επεισοδίου η μεγαλύτερη ανατροπή σε κάνει να θες να παρακολουθήσεις εξ άπαντος και το επόμενο και το παραεπόμενο επεισόδιο…

Προσωπικό στυλ
Χαίρομαι πολύ που μετά το «Ένας άλλος κόσμος», ο Χριστόφορος Παπακαλιάτης επιστρέφει στην τηλεόραση χωρίς να ακολουθεί την πεπατημένη και τη μόδα έχοντας το δικό του προσωπικό στυλ, αλλά μάλιστα έχοντας το εξελίξει από το 2000 στο 2022. Φαίνεται καθαρά πως ζει το σήμερα και αυτό που ζει τον βοηθάει και να ανανεώσει την ίδια του την τέχνη. Δεν υπάρχει τίποτα πιο σημαντικό για έναν δημιουργό από το να μπορεί να δει το σήμερα και να μπορεί να το εκφράσει μέσα από την τέχνη του – και δεν ανάγκη αυτή η τέχνη να είναι σοβαροφανή βαρύγδουπα έργα, μπορεί θαυμάσια να είναι μια ωραία φωτεινή όσο και σκοτεινή σειρά με επικεφαλής έναν…MAESTRO…

ΠΗΓΗ: youfly.com