Όλες οι λεπτομέρειες
Είναι από τα μαγαζιά που άνοιξαν κυριολεκτικά... δρόμο, καθώς όταν τον Ιούλιο του 1977 ο Χάρης Βάσιος και ο Γιάννης Ντάρλας αποφάσισαν να στεγάσουν τον «Πελεκάνο» τους στην Ηρώων Πολυτεχνείου, δίπλα από το ξενοδοχείο «Μωρέας», τριγύρω ήταν απλωμένη η ερημιά και στην περιοχή έκανε ακόμη ιδιαίτερα αισθητή την παρουσία του ο βάλτος.
Αυτός ο «Πελεκάνος» έμελλε να γίνει για την παραλιακή των Πατρών σήμα κατατεθέν, όπως ο συνονόματος της Μυκόνου για το νησί του και να συγκεντρώσει όλες τις κοινωνικές τάξεις σε ένα περιβάλλον πολλαπλών χρήσεων που περιελάμβανε πιτσαρία, εστιατόριο, ζαχαροπλαστείο και μπαρ.
Η ιδέα γεννήθηκε σε ένα κρουαζιερόπλοιο όπου οι δύο μετέπειτα συνέταιροι εργάζονταν ο μεν Βάσιος ως μπάρμαν, ο δε Ντάρλας ως σερβιτόρος στην τραπεζαρία.
«Το 1976 γυρίσαμε και ψάχναμε να βρούμε την κατάλληλη τοποθεσία για μαγαζί. Όταν επιλέξαμε την περιοχή, λέγανε όλοι “πάει αυτοί τρελαθήκανε”. Eκεί ήτανε μόνο το ξενοδοχείο Μωρέας και πίσω από εμάς μια παλιά βίλα που ήταν ιστορική και πιο πέρα μια άλλη παλιά βίλα όπου πήγαιναν κάτι Εγγλέζοι.
Πίσω δεν υπήρχαν σπίτια, ήταν βάλτος. Η πολυκατοικία του Γεωργόπουλου, στην οποία πήγαμε ήταν η πρώτη πολυκατοικία που είχε ανεγερθεί στην παραλιακή. Στο ισόγειο φτιάξαμε το μαγαζί» λέει ο Χάρης Βάσιος, ο οποίος ήρθε από την πατρίδα του την Άρτα στα 13 του και εργάστηκε ως οικοδόμος και περιπτεράς μέχρι να βγάλει τη σχολή τουριστικών επαγγελμάτων, να εργαστεί ως σερβιτόρος και να καταλήξει στα καράβια.
Η κατάφυτη πλευρά της παραλιακής (αρχείο Χάρη Βάσιου).
Ο Χάρης Βάσιος (στο κέντρο) συνομιλούσε με όλους τους πελάτες του. «Κάθε βράδυ περνούσα από τουλάχιστον 50 τραπέζια» λέει (αρχείο Χάρη Βάσιου).
Τα δύο επίπεδα του καταστήματος (αρχείο Χάρη Βάσιου).
Το όνομα οι δύο συνέταιροι το εμπνεύστηκαν από ένα μπαρ στο Saint Thomas στην Καραϊβική. Το μαγαζί αναπτύχθηκε εξ αρχής και πάνω από το δρόμο και προς την παραλία. Τα πρώτα μηνύματα ωστόσο ήταν άκρως απογοητευτικά.
«Βλέπαμε ότι οι Πατρινοί δεν είχαν διάθεση να πάνε για καφέ παραπέρα από το κέντρο. Υπήρχε και πρόβλημα με τις συγκοινωνίες. Το λεωφορείο πέρασε από εκεί όταν ήμασταν στα χάι μας μετά από δύο χρόνια. Μέχρι τότε πήγαινε στην Αγυιά και ο κόσμος ερχότανε από κάτι δρομάκια. Όταν άρχισε να περνάει από την περιοχή μας, έγραφε πάνω “Αγυιά μέσω Πελεκάνου”. Έτσι, γίναμε σιγά σιγά …στάση».
Ο πρώτος χειμώνας ήταν πολύ δύσκολος. Το ίδιο και η άνοιξη. Τον επόμενο χρόνο όμως ήρθε το καρναβάλι και μαζί με αυτό και η κοσμοσυρροή. Ο «Πελεκάνος» είχε γίνει πλέον γνωστός και το μαγαζί ήταν μεγάλο και μπορούσε να φιλοξενήσει μεγάλες παρέες.
«Μετά από δύο χρόνια επικρατούσε το αδιαχώρητο. Σταμάτησε το νυφοπάζαρο από την Αγίου Νικολάου και τα Ψηλά Αλώνια και μεταφέρθηκε στην Ηρώων Πολυτεχνείου. Ακόμη και τα ειδώματα από του «Κόντου» αντικαταστήσαμε σε ένα μέρος. Υπήρχε εποχή που δεν μπορούσες να περάσεις και να κάνεις βόλτα στα πεζοδρόμια.»
Σπεσιαλιτέ του καταστήματος η πίτσα Πελεκάνος, μια κλασσική σπέσιαλ, αλλά και οι μακαρονάδες φούρνου.
«Μας έμαθε τα μυστικά ένας Ιταλός. Στη συνέχεια τα κάναμε μόνοι μας».
Ασυναγώνιστη και η πάστα Πελεκάνος, κορμός με σαντυγί, σιρόπι σοκολάτα και αμύγδαλο που έμεινε χαραγμένη στην γευστική μνήμη πολλών . Όσο για τα παγωτά; Ο Πελεκάνος έμαθε τους Πατρινούς να τρώνε παρφέ και παγωτό κάστανο.
Στη συνέχεια προστέθηκε και εστιατόριο με έμφαση στο ψάρι.
«Είχαμε πολλούς ξένους το καλοκαίρι. Θυμάμαι μια περίπτωση με έναν κύριο που έχασε την τσάντα του, μια ακριβή δερμάτινη και πέρασε μετά από δέκα μέρες και του τη δώσαμε. Του έκανε τόση εντύπωση που έστειλε γράμμα από την Αγγλία για συγχαρητήρια και ευχαριστίες και το έβαλε και σε μια εφημερίδα».
Ο Χάρης Βάσιος με την αδελφή του την Αλεξάνδρα και μια φίλη τους (αρχείο Χάρη Βάσιου).
Στο μαγαζί εργάζονταν στην ακμή του, περί τα 16 άτομα (αρχείο Χάρη Βάσιου).
Ο Χάρης Βάσιος στην είσοδο του μαγαζιού (αρχείο Χάρη Βάσιου)
Οι πελάτες του Πελεκάνου κάλυπταν μια ευρύτατη γκάμα από τον παππού μέχρι το εγγόνι ενώ στο πατάρι του γράφτηκαν κεφάλαια ατελείωτων μαθητικών σκασιαρχείων από μαθητές που δεν ήθελαν να εντοπιστούν.
«Θυμάμαι στο καρναβάλι, από την έναρξη κιόλας, γινότανε της τρελής, πολύς κόσμος. Έρχονταν και πίνανε τον καφέ τους το απόγευμα, μετά πήγαιναν για φαγητό είτε σε εμάς, είτε σε κάποιο άλλο εστιατόριο, τρώγανε, και μετά γυρίζανε ξανά για το παγωτό τους. Στη συνέχεια έβγαιναν στα μπουζούκια και μετά αργά γυρίζανε για να φάνε μακαρονάδα. Τα ίδια πρόσωπα. Δουλεύαμε από το τις 7 το πρωί έως 4-5 τα ξημερώματα ανάλογα με την κίνηση. Είχαμε 16 άτομα προσωπικό».
Από τον Πελεκάνο των Πατρών έχουν περάσει ως πρωθυπουργοί οι Μητσοτάκης, Σημίτης Παπανδρέου και Καραμανλής, ατελείωτοι ηθοποιοί και καλλιτέχνες και σχεδόν όλη η Πάτρα.
Οι δύο συνέταιροι προχώρησαν στη δημιουργία βιοτεχνίας παγωτού και γλυκού, η οποία έφτασε στο σημείο να προμηθεύει τα περίπτερα με συσκευασμένα παγωτά ξυλάκι, χωνάκι και κυπελάκι, ενώ άνοιξαν και μεγάλο ζαχαροπλαστείο στο Ρίο με τρελούς τζίρους για την εποχή του.
Ο «Πελεκάνος» διέγραψε στην παραλιακή μια πορεία 15 χρόνων κατά την οποία υπήρξε ίσως το μαγαζί με την μεγαλύτερη πελατεία στο είδος του στην Πάτρα. Έπειτα ήρθαν τα προβλήματα με τη δυσοσμία της Μαρίνας και η κίνηση άρχισε να φθίνει.
Οι τίτλοι τέλους γράφτηκαν το 2007
Η είσοδος του «Πελεκάνου» (αρχείο Χάρη Βάσιου).
Ακολουθήστε το thebest.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο thebest.gr
