Η Φρεσκάδα στη Διοίκηση, οι Άριστοι και οι Αρεστοί

Προσπαθώντας κάποιος να αποφασίσει τι επάγγελμα θα διαλέξει, κάποιος ίσως θα έπρεπε να ερωτάται:

Τι θές παιδί μου να είσαι στη ζωή σου; ΆΡΙΣΤΟΣ ή ΑΡΕΣΤΟΣ ή τίποτα από τα δύο;

Ίσως η απάντηση σε αυτή την ερώτηση να είναι καταλυτική για να πάρει μια απόφαση. Ψάχνω λοιπόν στο ερμηνευτικό λεξικό Μπαμπινιώτη (2002) και βρίσκω τις ερμηνείες των λέξεων, έτσι για να έχουμε μια κοινή βάση:

Άριστος: ο καλύτερος από όλους, αυτός που βρίσκεται στο ανώτατο επίπεδο από πλευράς αξίας, ποιότητας, επίδοσης, αυτός που έχει τις καλύτερες προδιαγραφές

Αρεστός: αυτός που αρέσει, που προκαλεί ευχάριστα συναισθήματα.

Και εκεί λοιπόν που ασκείς τη δουλειά σου προσπαθώντας να είσαι όσο το δυνατόν καλύτερος (βαριά πολύ η λέξη ΑΡΙΣΤΟΣ), έρχεται μια μέρα που η Διοίκηση του χώρου εργασίας σου και σου ανακοινώνει:

«Θέλω φρέσκια στελέχη, δε πα να έχεις σπουδάσει, δε πα να εργάζεσαι δεκαετίες, δε πα να έχεις εμπειρίες σε διαφορετικά νοσοκομεία, δε πα να χεις εμπειρία από νοσοκομεία του Εξωτερικού,………. δεν πας καλύτερα να γίνεις ΑΡΕΣΤΟΣ σε κάποιο κομματικό γραφείο, μήπως και πάρεις καμιά θεσούλα;

Και τότε είναι που σε πνίγει το δίκιο. Και σκέφτεσαι και λες:

Ρε φίλε, αν θέλει κάποιος να είναι ΑΡΕΣΤΟΣ ξέρει πώς να το κάνει, οι κομματικές γνωριμίες και τα ψηφοθηρικά αλισβερίσια να είναι καλά

ΑΛΛΑ

Κάποιοι ρε φίλε, δε θέλουν να είναι ΑΡΕΣΤΟΙ, γιατί

έτσι απλά δε τους ενδιαφέρει να προκαλούν ευχάριστα συναισθήματα (ερμ. Λεξικό Μπαμπινιώτη, 2002),

· γιατί δε θέλουν να τους χειρίζονται και να τους ελέγχουν οι εκάστοτε Κομματικοί της Εξουσίας, αλλά να παίρνουν αποφάσεις και ασκούν το έργο τους με βάση τη γνώση τους, την εμπειρία τους και τις αρχές τους,

· έχουν μάθει να σέβονται την εμπειρία των συναδέλφων και να μαθαίνουν από αυτούς,

· δε θεωρούν ηθικό να διώξουν κάποιον για να πάρουν τη θέση του γιατί σέβονται το νομικό πλαίσιο και τις υπουργικές αποφάσεις του Δημοσίου,

· θεωρούν ότι οι ΑΡΕΣΤΟΙ όπως προκαλούν ευχάριστα συναισθήματα σε μερικούς, σε κάποιους άλλους προκαλούν απέχθεια γιατί, έτσι απλά, δεν έχουν αρχές……

· και τέλος ως γνωστόν, ρόδα είναι και γυρίζει και κάποια στιγμή οι ρόλοι αλλάζουν και οι ΑΡΕΣΤΟΙ υποβιβάζονται ίσως και κάτω από το επίπεδο που τους ανήκει δικαιωματικά και κάτι τέτοιο δεν το θέλουν,

· γίνονται έξαλλοι όταν η εξουσία τους εμπαίζει και τους υποτιμά και τους χρησιμοποιεί κατ’ επιλογήν.

Ξέρετε, ο κάθε κομματικά διορισμένος, περαστικός για ένα, δύο, πέντε χρόνια σε θέση εξουσίας (η εμπειρία έχει δείξει ότι σπάνια είναι περισσότερα χρόνια) δεν εξουσιοδοτείται από πουθενά να εμπαίζει τον κάθε επαγγελματία, ειδικά στο Δημόσιο Τομέα, να τον απαξιώνει, να του λέει ψέματα και να τον υποτιμά λέγοντας για παράδειγμα ότι επέλεξε τους πιο φρέσκους για να συνδιοικήσει. Άραγε από πού προκύπτει ότι στο Δημόσιο Τομέα μπορεί να επιλέγει κάποιος τα στελέχη με κριτήρια φρεσκάδας και κυρίως χωρίς να ορίζει τι σημαίνει φρεσκάδα;

Όταν λοιπόν θα σταθεί ένας επαγγελματίας απέναντι σε κάποιον ΑΡΕΣΤΟ, θα χαρακτηριστεί κακός αν τον φέρει αντιμέτωπο με την αλήθεια;

Κρίσιμο λοιπόν το ερώτημα αν θέλει κάποιος στη ζωή του να πορευτεί προσπαθώντας να γίνεις ΑΡΕΣΤΟΣ ή ΑΡΙΣΤΟΣ. Το πρώτο απαιτεί διπλωματία, το δεύτερο απαιτεί ΑΞΙΕΣ, ΗΘΟΣ

και ΚΟΠΟ. Με τους ΑΡΕΣΤΟΥΣ η κοινωνία εξακολουθεί απλά να συντηρείται, να λειτουργεί, με τους ΑΡΙΣΤΟΥΣ εξελίσσεται, προοδεύει, βελτιώνεται. Είμαστε σίγουροι ότι η φρέσκια διοίκηση βασισμένη σε ΑΡΕΣΤΟΥΣ μπορεί να πετύχει την εξέλιξη, την πρόοδο, τη βελτίωση;

Είμαι πεπεισμένη ότι η Νοσηλευτική για να εξελιχθεί και να προοδεύσει θέλει επαγγελματίες που να λειτουργούν με υψηλές ηθικές αξίες και αρχές σε όλα τα επίπεδα. Να προσπαθούν να είναι ΑΡΙΣΤΟΙ. Και το πιο σημαντικό επίπεδο για να τις προσφέρει, είναι όταν παρέχει υπηρεσίες απέναντι στον ασθενή, κάτι που οι ΑΡΕΣΤΟΙ και λάγνοι της εξουσίας το αποφεύγουν όπως ο διάβολος το λιβάνι και προτιμούν να δίνουν εντολές από το γραφείο, έχοντας συμπυκνωμένη άγνοια για το τι γίνεται στο πεδίο της μάχης που ούτε εύκολο πεδίο είναι, ούτε ευχάριστο. Ίσως το κατανοήσουν κάποια στιγμή, όταν θα βρεθούν στην αντίπερα όχθη, αυτή του ασθενή…………….

Το δε Δημόσιο για να επιβιώσει θέλει ΑΜΕΣΑ κρίσεις για την Επιλογή Προϊστάμενων και Διευθυντών, κάτι που διαχρονικά οι Διοικήσεις του Νοσοκομείου και του Υπουργείου αποφεύγουν για να μην στεναχωρηθούν και πληγωθούν οι Κομματικοί αριβίστες.

Mαρία Α. Κάργα

Νοσηλεύτρια Π.Ε., Msc, PhD

Πανεπιστημιακό Γενικό Νοσοκομείο Πατρών