ΟΙ.ΚΙ.ΠΑ.: Η ρίψη βράχων δεν είναι λύση για τους δρόμους που τρώει η θάλασσα!

Η Οικολογική Κίνηση Πάτρας αναφέρει: Ανακοίνωση της Περιφέρειας μας πληροφορεί ότι με απόφαση του Περιφερειάρχη Δυτικής Ελλάδας, Νεκτάριου Φαρμάκη, κηρύσσονται σε κατάσταση Έκτακτης Ανάγκης Πολιτικής Προστασίας τμήματα  του παραλιακού οδικού δικτύου του Δήμου Πατρέων της Περιφερειακής Ενότητας Αχαΐας, για την αντιμετώπιση των εκτάκτων αναγκών και τη διαχείριση των συνεπειών που προέκυψαν λόγω παράκτιας διάβρωσης. Πρόκειται για οδούς στις περιοχές  Καμινίων, Μονοδενδρίου, Βραχνεϊκων. Ρίου, Αγ. Βασιλείου, Αραχωβιτίκων και Ακταίου και τμήματα οδών εντός της πόλης της Πάτρας και συγκεκριμένα της οδού Ηρώων Πολυτεχνείου και την επέκταση αυτής έως τον Φάρο της Αγυιάς.

Υποθέτουμε ότι την απόφαση αυτή, βάσιμη βεβαίως, θα ακολουθήσει νέα ρίψη βράχων ώστε να συγκρατήσουμε, τη θάλασσα, μέχρι την επόμενη αναπόφευκτη επέλασή της, κάτι που μάταια κάνουμε για χρόνια.

Είναι όμως αυτή η ενδεδειγμένη απάντηση στο πρόβλημα της διάβρωσης των ακτών του Δήμου Πατρέων, όταν τόσες φορές αποδεικνύεται προσωρινή, ατελέσφορη και κοντόφθαλμη;

Η Οικολογική Κίνηση Πάτρας έχοντας και πάλι προτείνει ριζικότερες λύσεις θέτει στο δημόσιο διάλογο τα παρακάτω ζητήματα:

- Γιατί η ακτογραμμή του Δήμου Πατρέων δεν περιλαμβάνεται στην μελέτη της διάβρωσης των ακτών της Βόρειας Πελοποννήσου, η οποία φέρεται να έχει ανατεθεί το 2018 σε μελετητές αλλά αγνοούνται νεότερα για την πορεία της;

- Θέλουμε, μπορούμε να συζητήσουμε μονιμότερες, περιβαλλοντικά αλλά και πολεοδομικά βιώσιμες λύσεις που να περιλαμβάνουν και κατάργηση παραλιακών οδών, κατασκευασμένων πάνω σε μπαζωμένο αιγιαλό και νέα σχεδίαση και μεταφορά τους στα ενδότερα ή τη χρήση μόνο καθέτων οδών;

-Αντιλαμβανόμαστε ότι ο παράγων κλιματική αλλαγή επιδεινώνει το πρόβλημα της διάβρωσης, μέσω της ανόδου της στάθμης της θάλασσας, επομένως πρόχειρες λύσεις θα γίνουν έρμαιο του ανέμου και των κυμάτων;

Οι προκλήσεις του παρόντος αλλά και οι αποτυχίες του παρελθόντος επιβάλλουν να συζητήσουμε σοβαρά μια πολεοδομική προοπτική “στρατηγικής απομάκρυνσης από τις ακτές”. Το μπορούμε;