Υποκρισία και πατριδοκαπηλία των Ελλήνων Δεξιών

Η επιστολή του πρώην Πρωθυπουργού, Κώστα Καραμανλή στον τότε Πρόεδρο των ΗΠΑ, Τζορτζ Μπους, επιβεβαιώνει την προφανή υποκρισία της ΝΔ γύρω από τη Συμφωνία των Πρεσπών. Ο κ. Μητσοτάκης το μόνο που έχει να κάνει μετά τις αποκαλύψεις αυτές, είναι να ζητήσει μία συγγνώμη στον ελληνικό λαό και στους πολίτες που διαμαρτύρονταν δίπλα δίπλα στα συλλαλητήρια για δήθεν εκχώρηση του ονόματος «Μακεδονία». Γιατί όλα τα έκανε μόνο και μόνο για να κερδίσει τελικά λίγες ψήφους και καρφί δεν τους καιγόταν για τη Μακεδονία. Η παράταξη που εδώ και έναν χρόνο έχει διχάσει την Ελλάδα σε «πατριώτες» και «εθνικόφρονες» και μιλά για προδοτική συμφωνία, ή για δήθεν "ανταλλαγή της Μακεδονίας με τις συντάξεις" αποδεικνύεται πως είναι η ίδια παράταξη που ήδη εδώ και 14 χρόνια έχει αποδεχθεί τον όρο «Μακεδονία» για την ονομασία της γείτονος. Και χωρίς γεωγραφικό προσδιορισμό, χωρίς υποχρέωση για συνταγματική αλλαγή, χωρίς erga omnes, δηλαδή χωρίς να υποχρεώνει τη γετονική χώρα να έχει την ίδια ονομασία και στο εσωτερικό και στο εξωτερικό. Και, επιπλέον, δίνοντας το δικαίωμα σε όποια χώρα ήθελε, να αποκαλεί τη χώρα σκέτο "Μακεδονία". Στην επιστολή του ο τότε Πρωθυπουργός αποδέχεται την πρόταση Νίμιτς για «Μakedonia-Skopje» για το εξωτερικό, ενώ στο εσωτερικό θα ονομαζόταν σκέτο «Μακεδονία».

Παράλληλα, θα αποστέλλετε επιστολή στις χώρες του ΟΗΕ η όποια απλά θα τις "ενεθάρρυνε" να αποκαλούν τη χώρα Μakedonia-Skopje, που σημαίνει ότι δεκάδες χώρες απλά θα συνέχιζαν να τη λένε "Μacedonia", αφού δε θα υπήρχε σχετική υποχρέωση! Μέσα σε αυτό το πλαίσιο δεσμεύσεων και μυστικής διπλωματίας ήρθε η σημερινή κυβέρνηση να διαχειριστεί το ονοματολογικό. Διότι είναι μεγάλη υποκρισία να εγκαλεί τον Σύριζα η ΝΔ ότι δεν διαβουλεύεται με τα άλλα κόμματα τη στιγμή που η ίδια, με μυστικές επιστολές, άλλαξε την εθνική γραμμή. Η Κυβέρνηση κατάφερε μία λύση που όποιος είχε διαχειριστεί το θέμα, δεν είχε σκεφθεί καν ότι θα μπορέσει να πετύχει. Λύση με γεωγραφικό προσδιορισμό.

Λύση με αναγκαία αλλαγή του Συντάγματος της γείτονος και με πλήρη απάλειψη του αλυτρωτισμού. Λύση για όλες τις χρήσεις, δηλαδή και για το εξωτερικό και για το εσωτερικό. Δεν αναγνωρίζονται πλέον ως «Μακεδονία» από κανέναν, κάτι που συνέβαινε μέχρι πριν έναν χρόνο από 140 και πλέον κράτη και που θα συνέβαινε με την πρόταση που αποδέχθηκε η ΝΔ πριν 14 χρόνια Τα θετικά αποτελέσματα της Συμφωνίας των Πρεσπών είναι ήδη ορατά. Γιατί σήμερα είναι τα ελληνικά πολεμικά αεροσκάφη που επιτηρούν τον εναέριο χώρο των γειτόνων μας και όχι τα τουρκικά πολεμικά αεροσκάφη. Σκεφτείτε ποιοι ήταν εκεί πριν λίγους μήνες, να εκπαιδεύουν τον στρατό των γειτόνων μας. Αυτοί που σήμερα μας προκαλούν στη Κύπρο και στο Αιγαίο, αυτοί που παίζουν παιχνίδια με τη σταθερότητα και την ασφάλεια της περιοχής μας. Στην αμηχανη χτεσινη δικαιολογια της Νεας Δημοκρατιας οτι επροκειτο περι μιας «κινησης τακτικης» ,ο καθεις αντιλαμβανεται,οτι δεν μπορεί να λογίζεται ως κίνηση τακτικής μία επίσημη επιστολή του Έλληνα Πρωθυπουργού, καθώς είναι αυτονόητο πως έχει δεσμευτικό χαρακτήρα. Ειδικά εάν συνυπολογίσει κανείς ότι αυτή η επιστολή απευθυνόταν στον Πρόεδρο των ΗΠΑ. Η επιστολή ενός αρχηγού κράτους σε άλλον αρχηγό είναι δεσμευτική στη διεθνή διπλωματία και εκφράζει την επίσημη θέση του κράτους.

Πρόκειται για ένα επιχείρημα διαχείρισης της κατάστασης και των αποκαλύψεων από την πλευρά της ΝΔ. Με τη λογική αυτή, θα μπορούσαμε να αποδεχθούμε ως «κίνηση τακτικής» μια υποθετική επίσημη επιστολή του Αλέξη Τσίπρα προς στον Ντόναλντ Τραμπ ή τον Ταγίπ Ερντογαν ότι αποδεχόμαστε να δώσουμε την μισή ΑΟΖ του Καστελόριζου για να αποκαλύψουμε δήθεν ότι οι Τούρκοι δεν θέλουν την μισή, αλλά τη θέλουν όλη; Αν έβγαινε στην συνέχεια ο Αλέξης Τσίπρας να πει ότι «έμεινα σταθερός στις θέσεις μου και εν τέλει ποτέ δεν υπέγραψα» τι θα απαντούσε η ΝΔ; Να είμαστε λίγο σοβαροί σας παρακαλώ. Εν τελει, στη Σύνοδο του Βουκουρεστίου ορθώς η Ελλάδα (υποστηριζόμενη απο τη Γερμάνια Γάλλια και άλλες χώρες) δεν δέχθηκε την είσοδο της Γείτονος στo ΝΑΤΟ μιας και δεν υπήρχε συμφωνία. Ωστόσο, η γραμμή που αποτυπώθηκε στην επιστολή Καραμανλή αποτέλεσε τη βάση διαπραγμάτευσης το 2008-2009, απλώς αντί για Makedonja-Skopje μπήκαν στο τραπέζι το Άνω Μακεδονία και Βόρεια Μακεδονία, ΧΩΡΙΣ το erga omnes που επέβαλε η σημερινή κυβέρνηση, δηλαδή χωρίς να υποχρεώνει τη γετονική χώρα να έχει την ίδια ονομασία και στο εσωτερικό και στο εξωτερικό.