Ο Ανδρέας Ανδριόπουλος θυμάται αξέχαστες στιγμές του Φεστιβάλ Πάτρας που ανοίγει απόψε την αυλαία του-Οι θρυλικοί πρωταγωνιστές και τα παρασκήνια

Ξεκινά απόψε με τον Σταμάτη Κραουνάκη

Απόψε, 1η Αυγούστου 2016, ξεκινά το 35ο Φεστιβάλ Πάτρας 2016 του Οργανισμού Καλλιτεχνικών Πολιτιστικών Εκδηλώσεων με τη συναυλία του Σταμάτη Κραουνάκη στο Αρχαίο Ρωμαϊκό Ωδείο. Ακολουθούν πολλές ενδιαφέρουσες παραστάσεις τις οποίες το Πατρινό κοινό περιμένει με ανυπομονησία.

Όλες οι παραστάσεις που φέρνει στην Πάτρα το 35ο Φεστιβάλ - Εθνικό Θέατρο, Tiger Lillies, Κραουνάκης και το Κρατικό Μπαλέτο Μόσχας στο πρόγραμμα

Λίγο πριν την έναρξη του Φεστιβάλ, ο Ανδρέας Ανδριόπουλος, διοργανωτής του Φεστιβάλ, μίλησε στο thebest.gr για το θεσμό που αγάπησαν οι Πατρινοί, για την ιστορία του αλλά και για τις αναμνήσεις που του έχει χαρίσει αυτό το «μαγικό ταξίδι.

Της Κωνσταντίνας Τσίχλα

Πώς αισθάνεστε που διανύουμε το 35^ο Φεστιβάλ, που έχει αγαπηθεί από το Πατρινό κοινό και το περιμένει κάθε χρόνο με ανυπομονησία;

Είναι μια μοναδική ικανοποίηση. Έχω ζήσει το Φεστιβάλ από το ξεκίνημα του. Από την πρώτη φορά που πραγματοποιήθηκε όταν ήμουν περίπου 14 ετών. Ήμουν ταμίας στις περισσότερες εκδηλώσεις το 1981. Αν και έλειψα για κάποια χρόνια βρίσκομαι στην Πάτρα και στο Φεστιβάλ συνέχεια, από το 1994. Είναι πάθος το Φεστιβάλ.

Πώς ξεκίνησε;

Το εμπνεύστηκε ο πατέρας μου, ο Ανδρέας Αν. Ανδριόπουλος ο πρεσβύτερος μαζί με τον Κίμωνα Ρηγόπουλο ο οποίος έφυγε δυστυχώς από την ζωή πριν κάποιους μήνες. Μαζί με κάποιους άλλους εξέχοντες Πατρινούς, το ξεκίνησαν το 1981. Μετά ο Κίμωνας ασχολήθηκε περισσότερο με τον Φυσιολατρικό, οι υπόλοιποι αποχώρησαν κι έμεινε ο πατέρας μου ο οποίος το συνέχισε μέχρι το τέλος.

Πώς προέκυψε η ιδέα για την δημιουργία ενός τέτοιου Φεστιβάλ τότε;

Ξέρω ότι προέκυψε από έναν κύκλο ανθρώπων που παρακολουθούσαν πολλές εκδηλώσεις. Όποιες γίνονταν στην Πάτρα. Και πριν το Φεστιβάλ γίνονταν εκδηλώσεις στο Αρχαίο Ωδείο. Βέβαια δεν ήταν οργανωμένες, δεν υπήρχε κάποιο πρόγραμμα ώστε να ξέρει κανείς τι να περιμένει. Πήγαν στην Αθήνα, απέκτησαν επαφές με γραφεία, με τον Θόδωρο Κρίτα (τον μάνατζερ του ελληνικού Φεστιβάλ) ώσπου φτάσαμε στο σήμερα. Βέβαια τώρα το φεστιβάλ έχει μια διαφορετική μορφή γιατί το επιτάσσουν και οι καιροί.

Τότε που το ζούσες αυτό στα 14 χρόνια σου, είχες καταλάβει την σπουδαιότητα όλου αυτού του πράγματος; Πώς το αντιμετώπιζες;

Με δέος. Θυμάμαι τους τραγουδιστές, τους χορευτές, τα μπαλέτα, τις ορχήστρες από χώρες της Ευρώπης, τους μεγάλους ηθοποιούς. Τότε δεν υπήρχαν τα κανάλια, τα μέσα, το ίντερνετ. Δεν ήταν εύκολο να δεις και να συναντήσεις αυτούς τους ανθρώπους, Φαντάσου λοιπόν να είσαι 14 ετών, να μπαίνεις στο Αρχαίο Ωδείο να βλέπεις τον Παντελή ζερβό, τον Ντίνο Ηλιόπουλο και να σου μιλάνε. Απερίγραπτο συναίσθημα.

Θυμάσαι κάποια ξεχωριστή ιστορία από τότε;

Θα πω δυο. Την πρώτη χρονιά είχαν τυπωθεί 60.000 εισιτήρια τα οποία έγραφαν «το παρόν ισχύει για μια εκδήλωση» χωρίς να γράφει ποια εκδήλωση ήταν αυτή. Αυτό ήταν το σύστημα μας τότε. Στις 13 Αυγούστου λοιπόν είχαμε τις «Εκκλησιάζουσες» του Αριστοφάνη από το Εθνικό Θέατρο σε σκηνοθεσία Αλέξη Σολωμού. ην Μουσική υπέγραφε ο Μάνος Χατζιδάκις. Έπαιζαν Μαίρη Αρώνη, Ντίνος Ηλιόπουλος κι άλλοι πολλοί σπουδαίοι ηθοποιοί. Έξω από το Αρχαίο Ωδείο είχε σχηματιστεί μια απίστευτα τεράστια ουρά. Όταν γέμισε ο χώρος ο κόσμος που είχε μείνει απέξω φώναζε καθώς είχε το εισιτήριο του. Δεν είχαμε φανταστεί ότι όλη η Πάτρα θα ήθελε να έρθει σε αυτή την εκδήλωση. Έγινε λοιπόν μια μικρή σύσκεψη για να αποφασιστεί τι θα γίνει. Αποφασίστηκε να γίνει και δεύτερη παράσταση αμέσως μετά την πρώτη. Ποιος όμως θα έβγαινε στο πλήθος για να το ανακοινώσει; Πήγε ο Ζερβός φορώντας το κουστούμι του. ου πήγα μια ψάθινη καρέκλα στα κάγκελα, ανέβηκε πάνω και είπε: «Πηγαίνετε μια βόλτα στα Ψηλά αλώνια και μετά τις 12 θα παίξουμε κι άλλη παράσταση». Έτσι κι έγινε. Φοβερή ανάμνηση.

Η άλλη ήταν την τελευταία χρονιά που βρέθηκε στην Πάτρα ο Σωτήρης Μουστάκας. Κουβεντιάζαμε στα παρασκήνια του «Πλούτου».Του είχα πει: «Κατά την γνώμη μου οι καλύτερες σου ταινίες είναι το "Ένας νομοταγής πολίτης" και ο "Ζορμπάς". Για όσους δεν το γνωρίζουν είχε τον ρόλο του τρελού του χωριού. Μου εκμυστηρεύτηκε λοιπόν ότι μετά τα γυρίσματα πήγε στο μοντάζ για να δει κάποια πλάνα της ταινίας. Διαπίστωσε λοιπόν ότι έλειπαν κάποια δικά του. Έμαθε τότε ότι ο Άντονι Κουίν ζήτησε να κοπούν τα πλάνα του γιατί είχε κάνει ήδη μεγάλη εντύπωση στους κριτικούς στις προπροβολές που είχαν γίνει και θα ήταν προτεινόμενος για Όσκαρ δεύτερου αντρικού ρόλου. Μου το είπε έναν χρόνο πριν φύγει από την ζωή.

Έχετε βραβεύσει και αρκετούς καλλιτέχνες…

Ναι. Μια βράβευση που θυμάμαι ήταν αυτή του Γιάννη Βογιατζή. Μάλιστα ο Δημήτρης Πιατάς είχε διαβάσει μια επιστολή του τότε καλλιτεχνικού διευθυντή του Εθνικού θεάτρου Γιάννη Χουβαρδά. Ο Γιάννης δεν το ήξερε και συγκινήθηκε πολύ…

Ποιες από όλες αυτές τις προσωπικότητες σε κέρδισαν;

Ο Θανάσης Βέγγος και ο Σπύρος Καλογήρου. Ήταν ένας γλυκός άνθρωπος. Στις ταινίες είχε ένα πιο σκληρό πρόσωπο. Στην πραγματικότητα όμως ήταν το εντελώς αντίθετο. Ο Θανάσης Βέγγος σου προκαλούσε τέτοιο δέος που δεν μπορούσες να τον πλησιάσεις.Όταν είχε βρεθεί στην Πάτρα για το Φεστιβάλ κάποια στιγμή κυκλοφόρησε ότι είχε αρρωστήσει και είχε πάει στο νοσοκομείο το βράδυ μετά την πρώτη παράσταση. Είχαν μαζευτεί λοιπόν έξω από το Αρχαίο Ωδείο κάμερες από όλα τα τηλεοπτικά κανάλια για να διαπιστώσουν τι συμβαίνει. Πήγα διστακτικά να τον ενημερώσω, μου είπε πως ήταν εντάξει, βγήκε προς τα έξω, έκανε ένα νόημα στους δημοσιογράφους πως ήταν καλά και μπήκε πάλι μέσα. Πράγματι είχε ένα μικρό πρόβλημα και είχε πάει στο νοσοκομείο του Ρίου, το ξεπέρασε αλλά διέρρευσε.

Με τους Σωτήρη Χατζάκη, Κώστα Γεωργουσόπουλο και τον πατέρα του Ανδρέα Ανδριόπουλο

Επιστρέφοντας στο σήμερα, ποια είναι η διαδικασία επιλογής των παραστάσεων που περιλαμβάνονται στο Φεστιβάλ;

Κάθε χρόνο έχουμε πολλές προτάσεις. Βασικό κριτήριο είναι η προώθηση του θεσμού αρχαίου δράματος διαλέγοντας τις καλύτερες παραστάσεις οι οποίες παράλληλα μετέχουν στις εκδηλώσεις του Φεστιβάλ Αθηνών και το φεστιβάλ Επιδαύρου. Θέλουμε οι πατρινοί να βρεθούν στο Αρχαίο Ωδείο, αυτόν τον υπέροχο χώρο. Υπάρχουν πολλοί συμπολίτες μας που δεν έχουν μπει στο Αρχαίο Ωδείο. Για να μπει κάποιος μέσα πρέπει να υπάρχουν και πιο προσιτές παραστάσεις. Από εκεί και πέρα ωριμάζει σαν θεατής και μπορεί να παρακολουθήσει και παραστάσεις που δεν είναι τόσο προσιτές.

Πώς βλέπεις τα πολιτιστικά δρώμενα στην Πάτρα του σήμερα;

Πάντα πίστευα πως ο,τι γίνεται, είναι καλό, γίνονται πολλά πράγματα. Και από το Δήμο και από ομάδες. Η Πάτρα είναι μια πόλη του πολιτισμού. Αυτό το έχουμε καταφέρει όλοι μαζί. Είναι ευτυχία να ασχολούνται τόσοι άνθρωποι με τον πολιτισμό. Πρέπει να βοηθάει ο ένας τον άλλον. Ειδικά ο Δήμος πρέπει να βοηθά την ιδιωτική πρωτοβουλία και να μην την ανταγωνίζεται.

Ένα μήνυμα για όσους περιμένουν το Φεστιβάλ…

Καλώ τους Πατρινούς να βρεθούν στο αρχαίο Ωδείο και εμείς θα κάνουμε ότι καλύτερο για να τους ευχαριστήσουμε.