5 χρόνια καταστροφής ή 6 μήνες καταστροφής με θυσίες και ελπίδα?

Ο Έλληνας είχε πάντα στο DNA του την τάση να κρίνει τις καταστάσεις σε οποιοδήποτε τομέα της ζωής του(οικογένεια, επαγγελματικό χώρο κ.τ.λ.) κοντόφθαλμα και επιπόλαια. Φυσικά ένας άνθρωπος για να μπορεί να κρίνει σωστά μία κατάσταση χρειάζεται ωριμότητα, μια ωριμότητα όμως  που για να έρθει χρειάζεται χρόνο.

Το 2010 που ξεκίνησε το μνημόνιο και η χώρα μας μπήκε σε αυτήν την περιπέτεια, οι Έλληνες δέχτηκαν στην καθημερινότητά τους και στον τρόπο ζωής τους  τις τεράστιες αλλαγές που τους προκάλεσε η πραγματικότητα ότι πλέον δεν είναι αυτοί που αποφασίζουν μόνοι τους για την ζωή τους. Τότε υπήρχε η σκέψη ότι τόσα χρόνια πίναμε και τρώγαμε καλά και πλέον ήρθε  η ώρα να πληρώσουμε για αυτήν την ωραία και πλουσιοπάροχη  ζωή που κάναμε. Η κυβέρνηση τότε λοιπόν που αποτελείτο από συγκεκριμένα  κόμματα, έκανε την δικιά της πολιτική όσον αναφορά τον τρόπο συμπεριφοράς απέναντι στους Ευρωπαίους - δανειστές μας με βάση τις μεταρρυθμίσεις που μας ζητούσαν. Έτσι από το 2010 μέχρι σήμερα δηλαδή 5 ολόκληρα χρόνια όλες αυτές οι θυσίες ,η φτώχεια , η ανεργία , η ύφεση γενικά που βίωνε η χώρα έγινα χωρίς  καμία πρόοδο και με μία λαϊκή έκφραση ''τσάμπα''.

Εγώ προσωπικά δεν υποστηρίζω  κανένα κόμμα και ο λόγος είναι πολύ απλός .Όταν οι απόψεις εμπεριέχουν μέσα τους φανατισμό τότε σταματάνε να θεωρούνται απόψεις με νόημα και ουσία. Γιατί?. Επειδή τότε εμφανίζονται οι εμμονές που καταστρέφουν κάθε είδος κριτικής σκέψης στον άνθρωπο.

Το συμπέρασμα λοιπόν   είναι ότι όλα τα κόμματα χωρίς καμία εξαίρεση έχουν φανατισμό μέσα τους λίγο πολύ δεν έχει σημασία .Έτσι και  εγώ αρνούμαι να υιοθετήσω τις απόψεις κανενός κόμματος παρά  μόνο όσα  συμφωνούν με τις κριτικές μου σκέψεις.

Στις αρχές του  2015 στην Ελλάδα έγινε μία τεράστια αλλαγή που ακόμα ο Έλληνας δεν έχει κατανοήσει ακριβώς. Η ελπίδα που τόσο πολύ περιμέναμε ήρθε. Ποιος όμως λέει ότι η ελπίδα δεν έχει πόνο ,θυσίες , φόβο? Το παλαιοκομματικό σύστημα έχει αρχίσει να καταρρέει και μαζί του όλες οι αμαρτίες του παρελθόντος .Επειδή είμαι και εγώ Έλληνας θα προσπαθήσω να μην κρίνω επιφανειακά και επιπόλαια το τι επιλογές έχει  κάνει αυτούς τους 6 μήνες η  νέα κυβέρνηση αλλά θα αφήσω τον χρόνο να μου δώσει την ωριμότητα να το κάνω.

Το μόνο σίγουρο που μπορώ να εκφράσω χωρίς να χρειάζομαι ωριμότητα είναι την τεράστια συμπάθεια για τον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα και για τον τρόπο που δίνει τις μάχες όλο αυτόν τον καιρό ακόμα και εάν αυτές είναι χαμένες.