Συνδέονται η Οξεία παγκρεατίτιδα και ο Καρκίνος Παγκρέατος;

Τις περισσότερες φορές ένα επεισόδιο οξείας παγκρεατίτιδας οφείλεται σε χολολιθίαση ή σε κατάχρηση αλκοόλ. Υπάρχουν όμως μερικές περιπτώσεις, ιδιαίτερα σε νεότερες ηλικίες, στις οποίες καμία από τις δύο αυτές αιτίες δεν μπορεί να βρεθεί. Αυτό που στην πράξη συνήθως συμβαίνει, είναι ότι σε τέτοιους ασθενείς, οι θεράποντες ιατροί δίνουν τη συμβουλή είτε να αφαιρεθεί η χοληδόχος κύστη ούτως ή άλλως (χολοκυστεκτομή), είτε να το ξεχάσουν διότι το επεισόδιο πέρασε.

Όμως, ένα τέτοιο επεισόδιο "ανεξήγητης" παγκρεατίτιδας, μπορεί στην πραγματικότητα να είναι η πρώτη εκδήλωση ενός όγκου στο πάγκρεας.

Σύμφωνα μ’ έρευνες που ολοκληρώθηκαν το 2002, είναι γνωστό πλέον από τους ειδικούς ότι το είδος αυτού του όγκου είναι το λεγόμενο «επιθηλιακό θηλώδες βλεννώδες νεόπλασμα» του παγκρέατος (intraductal papillary mucinous neoplasm - IPMN).

Περί τίνος πρόκειται…

Ουσιαστικά πρόκειται για ανώμαλη υπερέκκριση βλέννης από τα κύτταρα του παγκρέατος, η οποία συρρέει (γεμίζει) τον παγκρεατικό πόρο. Η παχύρρευστη αυτή βλέννη εμποδίζει την ομαλή και φυσιολογική ροή του παγκρεατικού υγρού προς το έντερο. Έτσι αναπτύσσεται μεγάλη πίεση εντός του παγκρέατος, η οποία είναι και η αιτία της παγκρεατίτιδας.

Γιατί είναι επικίνδυνη;

Οδηγεί σε επανειλημμένες παγκρεατίτιδες που μερικές φορές μπορεί να είναι πολύ βαριές.

Η αρχικά καλοήθης κατάσταση, αν παραμείνει, οδηγεί σε εμφάνιση καρκίνου του παγκρέατος σε αυτούς τους ασθενείς.

Η διάγνωση

Η διάγνωση γίνεται με πολύ ειδικές και προσανατολισμένες προς το συγκεκριμένο πρόβλημα εξετάσεις, αφού προηγουμένως ο χειρουργός έχει την οξυδέρκεια να την υποπτευθεί. Δυστυχώς, το συνηθέστερο είναι τα επεισόδια της παγκρεατίτιδας αυτής ν’ αποδίδονται σε άλλους λόγους, να περνάει αρκετός χρόνος κι ο όγκος ν’ αυξάνεται και να επεκτείνεται.

Επειδή όμως ανακαλύφθηκε πρόσφατα, είναι γνωστή μόνο μεταξύ ειδικών παγκρεατικών χειρουργών παραμένοντας άγνωστη στους περισσότερους ιατρούς. Στη χειρουργική μας ομάδα έχουμε μεγάλη εμπειρία στη συγκεκριμένη νόσο, αφού η πρώτη παγκόσμια σχετική επιστημονική δημοσίευση προήλθε από τη Mayo Clinic όπου είχαμε πάρει μέρος στις κλινικές έρευνες και μελέτες.

Η διάγνωση αυτή είναι ιδιαίτερα δύσκολη και απαιτείται η βαθειά γνώση του αντικειμένου αυτού ώστε να μπορέσει ο ιατρός να υποψιαστεί κάτι τέτοιο και να το διερευνήσει κατάλληλα.

Γιατί είναι δύσκολο να διαγνωσθεί;

Η συγκεκριμένη νόσος ανακαλύφθηκε πολύ πρόσφατα και παραμένει άγνωστη στην πλειονότητα των παθολόγων και χειρουργών. Συνήθως μάλιστα ο χειρουργός δεν κάνει σωστή διάγνωση και παραπέμπει τον ασθενή σε λάθος θεραπεία (π.χ. χολοκυστεκτομή νομίζοντας ότι η αιτία της παγκρεατίτιδας είναι πέτρες στη χοληδόχο κύστη). Στην πραγματικότητα όμως η πραγματική αιτία παραμένει ανενόχλητη να δρα, να ξαναδημιουργεί παγκρεατίτιδα και το κυριότερο να κινδυνεύει να μετατραπεί σε καρκίνο!

Τα ευχάριστα νέα

Σχετίζονται φυσικά με την πρόληψη. Εάν η διάγνωση γίνει έγκαιρα, θ’ αφαιρεθεί το μικρό εκείνο τμήμα του παγκρέατος που παράγει τη βλέννη. Η θεραπεία αυτή είναι πλήρης και κυρίως, ριζική. Ο ασθενής στην περίπτωση αυτή, απαλλάσσεται από οποιαδήποτε ανησυχία γιά εμφάνιση καρκίνου του παγκρέατος οποτεδήποτε στη ζωή του.