Μήπως γινόμαστε… σαν τους γονείς μας;

«Τίποτε στη ζωή δεν είναι σίγουρο πέρα από το θάνατο και τη φορολόγηση», είπε ο Βενιαμίν Φραγκλίνος, αλλά μια αρκετά πιθανή πραγματικότητα είναι ότι σταδιακά καταλήγουμε να κάνουμε όσα κάποτε έκαναν οι γονείς μας και τα βλέπαμε ως παιδιά.

Η βρετανική Metro δημοσίευσε μία συνοπτική σειρά από δείκτες που μπορούμε να αξιολογήσουμε για να δούμε πόσο απέχουμε ακόμη από την πλήρη… μετάλλαξη. Είναι αρκετά ανησυχητικό αν μπορούμε να αντιστοιχίσουμε στον εαυτό μας αρκετά από τα παρακάτω:

Όταν αναφέρεται ένα καινούργιο διάσημο γκρουπ ή σόου ρωτάμε «τι μουσική παίζουν;».
Αγοράζουμε παπούτσια με βάση την άνεση και όχι το στυλ.
Αρχίζουμε να κρίνουμε τους άλλους από αυτά που φορούν.
Μας ενοχλούν τα μπαράκια και τα καταστήματα με «υπερβολικά» δυνατή μουσική.
Βλέπουμε με ενόχληση τους πιτσιρικάδες που φοράνε τα παντελόνια τους υπερβολικά χαμηλά.
Συγκινούμαστε με συναισθηματικά διαφημιστικά ή ριάλιτι σόου.
Υπενθυμίζουμε στους οικείους μας ότι κάνει κρύο και να φορέσουν κάτι ζεστό.
Έχουμε κάπου ένα συρτάρι με φάρμακα;
Έχουμε υπερβολικό αέρα ώστε να παραπονεθούμε για κάτι σε ένα εστιατόριο.
Θεωρούμε τα κοινωνικά δίκτυα υπεύθυνα για πολλά από τα δεινά της σημερινής κοινωνίας.
Αν τίποτε από τα παραπάνω δεν σας ταιριάζει τότε είστε στην πολύ ευχάριστη θέση να είστε ακόμη νέος/νέα!