" Η γενιά που μπορεί με λίγα γιατί έχει μέσα της πολλά"

Βρισκόμαστε στο χειμώνα του 40-41 και ο Γερμανικός στρατός προελαύνει σε όλα τα μέτωπα. Το Λονδίνο βομβαρδίζεται νυχθημερόν και στα καταφύγια του Σίτυ, μέσα στο φόβο και την ανασφάλεια, μία είναι η είδηση που αναπτερώνει το πεσμένο ηθικό των Εγγλέζων. Είναι η ανακοίνωση από το ραδιόφωνο πως το μέτωπο στην βουνά της Αλβανίας κρατάει ακόμα! Οι Έλληνες, όχι μόνο αμύνονται γενναία αλλά και ξεκινούν και αντεπίθεση. Η μικρή Ελλάδα δίνει παράδειγμα στους μεγάλους για το πως πρέπει να αγωνίζεται κανείς και να πολεμά.

Κάτι αντίστοιχο έπραξαν και κάποιοι άλλοι μικροί την περασμένη Τετάρτη. Θύμισαν στους γονείς τους, αυτό που στα χρόνια της ευμάρειας είχαν ξεχάσει. Πως η ελευθερία είναι κάτι ιερό και πως  χρειάζεσαι αρετή και τόλμη για να την αποκτήσεις. Και τα κατάφεραν με τον καλύτερο τρόπο. Ο λόγος για την γιορτή του Αρσακείου Δημοτικού Πατρών στο αμφιθέατρο της Εστίας Επιστημών στο Πλατάνι, για την επέτειο της 28^ης Οκτωβρίου. Ο Τίτλος: «Τιμή και Δόξα στους Ήρωες τους Παντοτινούς». Τι πιο απλό και κατανοητό. Τα φώτα ανοίγουν και η γιορτή ξεκινάει! Αρχή  με την παράδοση της σημαίας και την αναφορά στους αριστούχους μαθητές του σχολείου. Τα θεατρικά και τα τραγούδια διαδέχονται το ένα το άλλο. 4 δύσκολα χρόνια ξεδιπλώνονται μπροστά μας μέσα από βίντεο,  δραματικές αφηγήσεις και επίκαιρες μελωδίες. Έναρξη πολέμου, Αλβανικό μέτωπο, Κατοχή και Απελευθέρωση. Γεγονότα που τρέχουν όπως και η ζωή  ασυγκράτητα μπροστά μας. Οι αναφορές στους πρωταγωνιστές των ένδοξων ημερών γίνονται με τον καλύτερο τρόπο από τα παιδιά. Ο Έλληνας στρατιώτης, οι μανάδες της Ηπείρου και η Εθνική Αντίσταση αναπαριστώνται επιτυχώς από τους μικρούς μαθητές. «Ο λαός πρέπει να είναι ενωμένος για να ανταπεξέλθει τις δυσκολίες» λένε μέσα στην παιδική τους καθαρότητα. Ποιος μπορεί να το αμφισβητήσει! Το σκηνικό που έφτιαξαν, επηρεασμένο από τη Γκουέρνικα του Πικάσο, τους οδήγησε να καταλάβουν τις απάνθρωπες συνέπειες του πολέμου. Από κοντά και οι απόφοιτοι του σχολείου που βοήθησαν υποστηρικτικά την εκδήλωση ως μέλη της ορχήστρας.

Εντάξει, ωραία η γιορτή θα μου πείτε, αλλά αυτά συνέβαιναν τότε.  Έχετε δίκιο, θα σας απαντήσω. Μήπως όμως αυτό είναι μια υπεκφυγή, μία παραίτηση από το πρόβλημα; Ίσα-ίσα αυτά τώρα είναι που χρειάζονται, όταν οι ίδιες οι περιστάσεις τα απαιτούν. Και κυρίως η ανάγκη ενός λαού να πιστέψει σε κάτι που να ξεπερνάει τα εφήμερα νανικά αναστήματα. Η νέα γενιά, οι μαθητές του Αρσακείου Δημοτικού, έδειξαν πως είναι έτοιμοι να ξεπεράσουν τους  εαυτούς τους. Πως-όπως λέει και ο Κ.Μ.- μπορούν με λίγα γιατί έχουν μέσα τους πολλά και αν επενδύσουν σε αυτά θα έρθουν και τα υπόλοιπα. Οδηγός τους το πείσμα, η μαχητικότητα και η υπομονή της γενιάς του ΄40.