Όψεις της ελληνικής πεζογραφίας τον 19ο αιώνα με αφιέρωμα στο Γεώργιο Βιζυηνό

Ο κύκλος  εκδηλώσεων : Όψεις της ελληνικής πεζογραφίας τον 19^ο αιώνα συνεχίζεται με αφιέρωμα στο Γεώργιο Βιζυηνό

το Σάββατο 17.03.2010 , ώρα 8μ.μ. στο χώρο του Πολύεδρου.

Μιλούν:  ο Πάνος Μουλάς, ομότιμος καθηγητής στο Τμήμα Φιλολογίας του Α.Π.Θ. και

η Δέσποινα Μάη, φιλόλογος

Τα τελευταία  χρόνια η εικόνα που είχαμε για  την πεζογραφία των πρώτων πενήντα χρόνων (1830-1880 ρομαντική περίοδος) του ελληνικού κράτους έχει αλλάξει.

Η ανακάλυψη  λησμονημένων ή άγνωστων έργων και  η προσεκτικότερη μελέτη τών γνωστών  πεζογραφημάτων έδειξαν ότι η  περιγραφή και ο χαρακτηρισμός  της πεζογραφικής παραγωγής της περιόδου, λίγο ανταποκρινόταν στην πραγματικότητα. Ο αριθμός των έργων δεν ήταν ισχνός, όπως πιστευόταν, αλλά πολύ μεγαλύτερος.

Και σε αυτό το μεγαλύτερο σύνολο έργων περιλαμβάνονται  και έργα αξιόλογα, τα οποία, προφανώς επειδή ήταν γραμμένα στην καθαρεύουσα, περιέπεσαν κατά τη διάρκεια του δημοτικιστικού αγώνα σε λήθη και παρέμειναν ξεχασμένα.

Αλλά  και ορισμένα  από τα έργα αυτής  της περιόδου που δεν είχαν  ξεχαστεί, είναι σημαντικότερα απ’  ότι τα παρουσίαζε η δημοτικιστικών προκαταλήψεων κριτική.

Τα πλέον  αξιόλογα έργα της περιόδου είχαν  διαμορφώσει  για τους αναγνώστες της εποχής μια πεζογραφική παράδοση, την οποία θα πρέπει να μελετήσουμε, αν θέλουμε να καταλάβουμε καλύτερα τη λογοτεχνία εκείνης της εποχής.

Ο κύκλος των ομιλιών αυτών θα μας βοηθήσει να κατανοήσουμε καλύτερα την πεζογραφία των δύο τελευταίων δεκαετιών του 19^ου αιώνα (Γ. Βιζυηνός , Μιχ. Μητσάκης, Αλεξ. Παπαδιαμάντης, Εμμ. Ροΐδης κλπ)· διότι αν και μετά το 1880, με την εμφάνιση νέων συγγραφέων, η πεζογραφία μας πορεύεται σε νέες κατευθύνσεις, θα ήταν λάθος να πιστεύουμε ότι δε συνδέεται με την προηγούμενη πεζογραφική παραγωγή. Οι ομιλητές –αυτού του κύκλου εκδηλώσεων- είναι όλοι μελετητές της πεζογραφίας του 19^ου αιώνα και οι ομιλίες τους στηρίζονται σε ερευνητικά δεδομένα.

Ο Γεώργιος Βιζυήνος γεννήθηκε στη Βιζύη (ή Βιζώ) της Ανατολικής Θράκης το 1849, γιος πολύ φτωχής οικογένειας. Μέχρι τα  19 του χρόνια παρέμεινε στην Κωνσταντινούπολη και έπειτα στην Κύπρο. Το 1874 γράφεται στη Φιλοσοφική Σχολή Αθηνών, αλλά στη συνέχεια μεταβαίνει στη Γερμανία , στη Γοτίγγη, όπου σπουδάζει φιλολογία και φιλοσοφία στο διάστημα 1875-1878. Στο λογοτεχνικό έργο του Βιζυηνού συναντώνται στοιχεία της Φαναριώτικης παράδοσης με στοιχεία ηθογραφίας και ψυχογραφικής διείσδυσης, καθώς επίσης επιδράσεις από τα ευρωπαϊκά λογοτεχνικά ρεύματα της εποχής. Οι καρποί της συνύπαρξης αυτής ωριμάζουν στο πέρασμα του χρόνου, τόσο στην ποίηση, όσο και στην πεζογραφία του. Το 1892 προσβάλλεται από φρενική νόσο και καταλήγει έγκλειστος στο Δρομοκαΐτειο. Πεθαίνει τον Απρίλιο του 1896.

Έργα  του:

Ποίηση: Ποιητικά πρωτόλεια, 1873-   Ο Κόδρος, 1874-  Ατθίδες αύραι,  1883.

Πεζογραφία:  Το αμάρτημα της μητρός μου. 1883-   Μεταξύ Πειραιώς και Νεαπόλεως. 1883-    Ποίος ήτον ο φονεύς του αδελφού μου. 1883-   Αι συνέπειαι της παλαιάς ιστορίας. 1884-   Το μόνον της ζωής του ταξείδιον. 1884-  Μοσκώβ Σελήμ. 1895