Το ημερορόλιο ταινιών της Κοινο_Τοπίας παρουσιάζει την ταινία του Μίκαελ Χάνεκε "Η λευκή κορδέλα"

Η Εταιρεία Κοινωνικής Δράσης και Πολιτισμού Κοινο_Τοπία σε συνέχεια του κύκλου προβολών της με τίτλο «Ημερολόγιο ταινιών» προβάλλει την Τετάρτη 15 Φεβρουαρίου στις 20:30 το αριστούργημα του Μίκαελ Χάνεκε (Michael Haneke) Η λευκή κορδέλα (Das Weisse Band).

Σκοπός των προβολών είναι -πέρα από το να δούμε ή να ξαναθυμηθούμε διαμάντια της έβδομης τέχνης- η συζήτηση και ο προβληματισμός που ξεκινούν από τη θεματική μιας ταινίας. Θεματική που με συναρπαστικό τρόπο θέτει το εύρημα όλης της προβληματικής της με την εντελώς βέβαια προσωπική αισθητική του δημιουργού της, αλλά και η ανάγκη για συνάντηση των ανθρώπων.

Η προβολή θα γίνει στον πολυχώρο της Κοινο_Τοπίας, Μαιζώνος 139 και Παντανάσσης 4ος όροφος (έναντι Δημαρχιακού Μεγάρου) στην Πάτρα με ελεύθερη είσοδο. Τη διοργάνωση προβολής και τη συζήτηση με το κοινό συντονίζουν οι Π. Καρώνης κ Κ.Κυριακόπουλος. Ώρα προσέλευσης 8.15μμ. Έναρξη προβολής 8.30μμ.

ΣΚΗΝΟΘΕΤΗΣ: Μίκαελ Χάνεκε (Michael Haneke)
ΧΩΡΑ: Γερμανία, Αυστρία, Γαλλία, Ιταλία (ασπρόμαυρη) 2009
ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 144΄ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: Christian Berger
ΜΟΝΤΑΖ: Monika Willi ΣΕΝΑΡΙΟ: Μίκαελ Χάνεκε
ΠΑΙΖΟΥΝ: Christian Friedel, Ernst Jacobi, Leonie Benesch,Ulrich Tukur, Ursina Lardi, Fion Mutert, Michael Kranz, Burghart Klaußner, Steffi Kühnert, Maria-Victoria Dragus, Leonard Proxauf, Levin Henning, Johanna Busse,Thibault Sérié , Josef Bierbichler κ.α.
ΔΙΑΚΡΙΣΕΙΣ ΚΑΙ ΒΡΑΒΕΙΑ:
- Χρυσός Φοίνικας Φεστιβάλ Καννών
- Βραβείο FIPRESCI 62ο Φεστιβάλ Καννών
- Οικουμενικό Βραβείο στο, Φεστιβάλ Καννών
- Υποψήφια για Όσκαρ καλύτερης ξένης ταινίας το 2010

Ο Μίκαελ Χάνεκε μαζεύει τις ψηφίδες του έργου του σε ένα δημιουργικό αποκορύφωμα, σκηνοθετημένο με αυτοπεποίθηση και πλήρη έλεγχο των μέσων που επιλέγει. Αντίθετα με σκηνοθέτες που επαναλαμβάνουν τις ιδέες τους και μόνο, σε έναν αέναο αυτοθαυμασμό και ανθολόγηση της θεματικής τους (σαν ταινία με πολλαπλά φινάλε), ο Αυστριακός σκηνοθέτης καταφέρνει να διατηρεί το ενδιαφέρον με υπόθεση και χαρακτήρες, χωρίς να προδίδει τις αρχές και το στόχο του.
Βρισκόμαστε σ' ένα μικρό χωριό της βόρειας Γερμανίας, κάπου στα 1913. Ένας αόρατος αφηγητής μας υποδέχεται στο ασπρόμαυρο τοπίο και ξεκινά να μας διηγείται μια ιστορία της νεανικής του ηλικίας, όταν μια σειρά από ανεξήγητα γεγονότα αναστάτωσαν τη γαλήνια καθημερινότητα του χωριού του και σημάδεψαν καθοριστικά κι αμετάκλητα τις ζωές των χωρικών.

Οι κάτοικοι του χωριού, ενήλικοι και παιδιά, ζουν σε μια κοινωνία προτεσταντικής καταπίεσης. Οι μοναδικές αποχρώσεις της ζωής είναι γι' αυτούς το άσπρο και μαύρο, σαν τα πλάνα του Haneke που ντύνουν το χιονισμένο χωριό. Ηθική ή ανηθικότητα, καλό και κακό -δεν υπάρχουν γκρίζες ζώνες. Η καταπίεση κι η βία είναι αυτές που διαμορφώνουν χαρακτήρες, μαζί με την “Λευκή Κορδέλα” της ηθικής (ο πάστορας, κυρίαρχη φιγούρα στο χωριό, τυλίγει στα χέρια των παιδιών που παρουσιάζουν αποκλίνουσες συμπεριφορές μια λευκή κορδέλα, για να φέρουν επάνω τους ένα στίγμα που θα τους θυμίζει την απομάκρυνσή τους από τις ηθικές αξίες).

Αυστηρή λοιπόν η σκηνοθεσία. Το ίδιο η αρχιτεκτονική. Το ίδιο η ταξική διαχωριστική γραμμή. Το ίδιο και η θρησκεία. Παρέα όλα μαζί. Από κάτω και η ψυχολογία. Οι κυρίαρχες δυνάμεις επωάζουν το αυγό του φιδιού. Ο χριστιανικός δεσποτισμός με τη δικτατορία του πουριτανισμού καταλήγουν στο βασανισμό, τα βίτσια, τη διαστροφή, την αιμομιξία και την άκρα του τάφου σιωπή. Αυτοί οι πυλώνες της κολοσσιαίας τοιχογραφίας. Μια μικρογραφία του επερχόμενου φασισμού.