3 Σεπτεμβρίου 2018- Γενέθλια μνήμης ή διέξοδος στο μέλλον;

Αν παρατηρήσει κανείς διεξοδικά την σύγχρονη πολιτική ιστορία θα αντιληφθεί σύντομα ότι από την μεταπολίτευση έως σήμερα κανένα άλλο κόμμα δεν κατάφερε να αναδείξει την ημερομηνία ίδρυσης του, τα γενέθλια του, σε ιστορικό γεγονός.

Κάθε χρόνο λοιπόν και ανάλογα με τις πολιτικές εξελίξεις  η 3^η Σεπτεμβρίου αποτελεί ημερομηνία ορόσημο για την προοδευτική παράταξη της χώρας, και οι αναλύσεις για την σημασία του τότε αλλά και του σήμερα γίνονται viral. Είναι σύνηθες μάλιστα στα χρόνια του μνημονίου να γίνεται ανάλυση με προέκταση την σύγχρονη διάσταση της ελληνικής κεντροαριστεράς και την ανάγκη για την πολυπόθητη σύγκλιση όλων των προοδευτικών δυνάμεων. ‘Ένα προοδευτικό μέτωπο με βάση τις αρχές και τις αξίες που σηματοδότησε η 3^η Σεπτέμβριου 1974. Αρχές και αξίες που αξίζει να αναλύσουμε de facto και όχι διακηρυκτικά, αρχές και αξίες που αποτυπώνονται από τα γεγονότα και τις κατακτήσεις του ΠΑΣΟΚ, και όχι σαν γραφικές αναπαραστάσεις ενός κιτς lifestyle που όλα ήταν «πιο ΠΑΣΟΚ».

Η συστηματική και συστημική προσπάθεια  αλλοίωσης, γελοιοποίησής και ταύτισης του ΠΑΣΟΚ με μια  εποχή που μεσουρανούσε η καλοπέραση και η επίπλαστη ευμάρεια δεν εξυπηρετεί κανέναν άλλον παρά μόνον τον συντηρητισμό που φοβάται τον κοιμώμενο δυστυχώς γίγαντα της ελληνικής πολιτικής πραγματικότητάς.

Τι ήταν όμως στην πραγματικότητα το ΠΑΣΟΚ ;

Αν κάποιος αναζητήσει τις τομές και τις μεταρρυθμίσεις που έγιναν στην χώρα μας από την πτώση της χούντας έως σήμερα θα αντιληφθεί ότι το ΠΑΣΟΚ ήταν το Κίνημα πολιτών που κατόρθωσε να ενώσει τους Έλληνες και να δημιουργήσει τις συνθήκες για την κατοχύρωση δικαιωμάτων αλλά και παράλληλα την δημιουργία των αναγκαίων υποδομών για τον εκσυγχρονισμό και την ουσιαστική μεταμόρφωση της χώρας. Και αυτό γιατί από ιδρύσεως του κατόρθωσε να είναι ένα κίνημα αυτοοργάνωσης όπου η βάση με την ηγεσία ήταν σε μια διαρκή επικοινωνία. Ένα κίνημα που ίδρυσε ο Ανδρέας Παπανδρέου επιλέγοντας στο πλευρό του πολίτες από όλο το φάσμα της κοινωνικής ζωής χωρίς διακρίσεις, δημιουργώντας ένα ισχυρό προοδευτικό μέτωπο. ‘Άνθρωποι της διπλανής πόρτας, που πολιτικοποιήθηκαν και πολιτικοποίησαν τις μελλοντικές γενιές, εισήγαγαν τον όρο του Σοσιαλιστικού Κινήματος στην ελληνική πραγματικότητα. Την ίδια ώρα που η έως τότε αριστερά προσπαθούσε να βρει την αστική της ταυτότητα και αναλωνόταν σε αναλύσεις φιλολογικού ενδιαφέροντος.

Ποιο είναι το αποτύπωμα το ΠΑΣΟΚ στο σήμερα ;

Δυστυχώς η πορεία προς την εξουσία και η ταύτιση του κόμματος με την πολυετή κυβερνητική θητεία αλλοίωσε την σχέση «ουσίας» με την βάση. Η οικονομική κρίση βρήκε το Κίνημα όπως και την ελληνική κοινωνία ανέτοιμο. Στο ΠΑΣΟΚ χρεώνεται λοιπόν η πελατειακή Ελλάδα, τα «λαμόγια» και οι διαπλεκόμενοι όπως και η μεγαλύτερη ευθύνη της μνημονιακής πολιτικής.  Το σύστημα βρήκε στο ΠΑΣΟΚ το εξιλαστήριο θύμα, την γενεσιουργό αιτία όλων των κακών και παράλληλα προσπαθεί συστηματικά την αλλοίωση  της ιστορίας του συνοψίζοντας το ΠΑΣΟΚ σε τσιτάτα. «Το ΠΑΣΟΚ έκανε έργα..» , «Τσοβόλα δώστα όλα..» , «Λεφτά υπάρχουν…».

Η πραγματικότητα όμως τους ξεγυμνώνει.

Από το ΕΣΥ και την αναμόρφωση της Παιδείας, στο ΑΣΕΠ, την κατοχύρωση της ισότητας μεταξύ των δύο φύλων και την κατάργηση της προίκας και των πιστοποιητικών κοινωνικών φρονημάτων τις προηγούμενες δεκαετίες ,στην δημιουργία του θεσμού του οικονομικού εισαγγελέα και του συστήματος της ηλεκτρονικής συνταγογράφησης καθώς και ενός πλέγματος προστασίας για τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά (Νόμος Κατσέλη) μέσα σε αυτήν την 8ετία της κρίσης εντοπίζει κανείς το πραγματικό επίκεντρο της πολιτικής του, που δεν ήταν άλλο από τον άνθρωπο.

Δυστυχώς το κόμμα που έφερε στην ελληνική πραγματικότητα τον όρο της αλλαγής αντί να αποτελεί πυξίδα για νέους αγώνες και νέες κατακτήσεις συρρικνώθηκε έχασε την σχέση εμπιστοσύνης με την βάση και ακολούθησε μια πορεία μακριά από τις παραδοσιακές αρχές και αξίες, στρογγυλεύοντας θέσεις και δημιουργώντας παράλληλα έναν πολύ ισχυρό επικοινωνιακά αλλά κενό ουσίας κομματικό σωλήνα.

Ερχόμενοι στο σήμερα και μετά από μια 8ετία αυτομαστιγώματος οφείλουμε στην ιστορία και στις αρχές μας να επιστρέψουμε στις ρίζες μας και να διαμορφώσουμε μια ουσιαστική πρόταση για την επόμενη μέρα, μια πρόταση με χαρακτηριστικά κοινωνικού συμβολαίου για τον πολίτη την χώρα και τον χώρο. Το εγχείρημα του Κινήματος αλλαγής οφείλει σήμερα, περισσότερο από ποτέ να είναι πιο ΠΑΣΟΚ από ποτέ. Οφείλουμε να μάθουμε από τα λάθη μας αλλά και να χτίσουμε πάνω στις κατακτήσεις μας το αύριο.  Σε αυτόν τον αγώνα ο δρόμος είναι ένας , αλλαγή, με επίκεντρο τον άνθρωπο. Όχι συνάθροιση προσωπικοτήτων και μίμηση των ευρωπαϊκών σχημάτων μιας απαρχαιωμένης και βαθιά συντηρητικής ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας αλλά ένα κίνημα που θα μπορεί να αποτελέσει χώρο έκφρασης και όχημα ρήξης με τις παθογένειες και τα προβλήματα του κράτους. Όχι ένα κόμμα ρυθμιστή της εξουσίας αλλά ένα κίνημα ρυθμιστή των εξελίξεων και παράγοντα εθνικής συνεργασίας. ‘Όχι ένα κόμμα καρικατούρα του παρελθόντος του, ένα «ορθόδοξο ΠΑΣΟΚ» αλλά ένα ορθό Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα πολιτών που θα εκφράσει όλους τους προοδευτικούς πολίτες από την μεταρρυθμιστική αριστερά, την σοσιαλδημοκρατία και την οικολογική αριστερά ως το προοδευτικό κέντρο.

Κλείνοντας και αναζητώντας το πώς, την απάντηση την δίνει η ίδια η ίδρυση του ΠΑΣΟΚ. Επιστρέφοντας τον Αύγουστο του 1974 ο Ανδρέας Παπανδρέου μετά την πτώση της επτάχρονης δικτατορίας, δεν επέλεξε την λογική για πολλούς τότε επιλογή του να αναλάβει- αναστήσει την ‘Ένωση Κέντρου αλλά ίδρυσε ένα Κίνημα με γνώμονα το μέλλον και τους πολίτες. Μία σχέση ουσίας που έμελλε να αλλάξει την ως τότε ελληνική πραγματικότητα. Αυτήν την πραγματικότητα καλούμαστε και σήμερα να αλλάξουμε η παρακαταθήκη των αγώνων και των κατακτήσεων μας οφείλουν να είναι η πυξίδα για μια διέξοδο και ένα άλμα στο μέλλον.

*Του Γιώργου Μαντζαβά μέλος της ΚΠΕ του Κινήματος Αλλαγής, Μέλος Εθνικού Συμβουλίου Κινήματος Δημοκρατών Σοσιαλιστών.