Υπάρχει και καλύτερη Ελλάδα

Τις προηγούμενες μέρες, και συγκεκριμένα την Παρασκευή 10/2/2017, είχα την τιμή αλλά και την ευχαρίστηση να συμμετέχω σε μια επιτροπή αξιολόγησης επιχειρηματικών σχεδίων που παρουσίασαν τέσσερις ομάδες μεταπτυχιακών φοιτητών της Γεωπονικής σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών.

Μία όαση αισιοδοξίας μέσα στην καθημερινότητα που γνωρίζουμε όλοι.

Ένα τσούρμο παιδιά που φώναξαν, με ήπιους αλλά σταθερούς τόνους, ότι υπάρχει η γνώση, η ικανότητα και κυρίως η θέληση να πάμε μπροστά, να κάνουμε όνειρα και να τα κυνηγήσουμε.

Ένα τσούρμο παιδιά που πιστεύουν στην αριστεία, που πιστεύουν στην καριέρα, που δεν περιμένουν να ζήσουν από κάποιες αποζημιώσεις ή επιδοτήσεις.

Ένα τσούρμο παιδιά…..

Τέσσερα επιχειρηματικά σχέδια, με τον συντονισμό του καθ. Πέτρου Σολδάτου, παρουσιάστηκαν και είχαν εμπεριστατωμένη άποψη, γνώση, ενέργεια, δουλεμένη στρατηγική και αρκετή αισιοδοξία. Υπέρμετρη μερικές φορές αλλά λογικό είναι. Αν δεν είναι και οι νέοι επιστήμονες αισιόδοξοι, τότε σαν κοινωνία δεν έχουμε κανένα μέλλον.

Άλλωστε,

“Αν και οι απαισιόδοξοι επαληθεύονται πολλές φορές, οι αισιόδοξοι είναι αυτοί που κάνουν τα πράγματα να πηγαίνουν μπροστά….”  είπε κάποιος που δεν θυμάμαι.

Η επίσημη αναφορά της Γεωπονικής Σχολής, για τις συγκεκριμένες εργασίες, ήταν

“Τα επιχειρηματικά σχέδια που εκπονήθηκαν, αποδεικνύουν ότι η παραγωγή και εμπορία ποιοτικών προϊόντων της ελληνικής γης, μπορούν να αποτελέσουν αντικείμενο επικερδούς επιχειρηματικής δραστηριότητας με πολύ καλές προοπτικές εσωτερικής κατανάλωσης αλλά και εξαγωγών. Το κυρίαρχο προσόν των ελληνικών αγροτικών προϊόντων είναι η εξαιρετική ποιότητά τους, ενώ η μεγαλύτερη απειλή είναι η αβεβαιότητα και ο κίνδυνος που προέρχεται από την πορεία της ελληνικής οικονομίας.”

Η αλήθεια είναι ότι δεν έχουμε εκμεταλλευτεί καθόλου και όσο θα έπρεπε την δυνατότητα πρωτογενών παραγωγών σε αυτή τη χώρα. Η ποιότητα των εγχώριων παραγωγών είναι σε πολύ υψηλά επίπεδα και, τουλάχιστον σε αυτόν τον τομέα, είμαστε παράδειγμα προς μίμηση. Δεν είναι τυχαίο ότι από τα βασικά επιχειρήματα για την προσέλκυση επισκεπτών είναι η διατροφή με γνήσια, αγνά, εγχώρια προϊόντα.

Σύμφωνα με στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ το 1/3 της συνολικής έκτασης της χώρας είναι “Εκμεταλλεύσιμη Γεωργική Έκταση” με τις όποιες ιδιομορφίες έχει η κάθε περιοχή.

Στην δεκαετία του ’60 ένας στους δύο ενεργούς έλληνες απασχολούνταν σε αγροτικές εργασίες. Από τότε ο αριθμός αυτός βαίνει σημαντικά μειούμενος μέχρι και τα τελευταία χρόνια όπου η επιστροφή στις αγροτικές εργασίες είναι για μερικούς η λύση επιβίωσης.

Σύμφωνα με έκθεση της Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδος τον Δεκέμβριο του 2015 η αγροτική οικονομία θα μπορούσε, κάτω από συνθήκες, να συνεισφέρει σημαντικά στην ανάπτυξη της οικονομίας.

Τα συμπεράσματα της έκθεσης όπως ακριβώς αποτυπώνονται σε αυτήν.

Τα προβλήματα επιγραμματικά:

“Κατακερματισμένη παραγωγή σε μικρές μονάδες χωρίς κεντρικό 
συντονισμό…..
“Μικρή ανάπτυξη σε έρευνα και τεχνολογία…….
“Βασισμένη στις επιδοτήσεις……

Οι θετικές της προοπτικές:

“Παρά το δυσμενές πλαίσιο, ορισμένα ελληνικά τρόφιμα ξεχωρίζουν στη διεθνή αγορά – επιβεβαιώνοντας το εγγενές συγκριτικό πλεονέκτημα της Ελλάδας σε αυτό τον κλάδο”

“… η Ελλάδα μπορεί να δημιουργήσει μια ισχυρή αλυσίδα αξίας στον κλάδο τροφίμων”

“Τα περιθώρια δυνητικής ανάπτυξης του ελληνικού αγρο-διατροφικού τομέα αγγίζουν τα 12,2 δις ετησίως”

Είναι σχεδόν προφανές, στο δικό μου το μυαλό, ότι κάποια από τα βασικά μας εμπόδια, για να αξιοποιήσουμε τα όποια πλεονεκτήματα έχουμε, στην αγροτική οικονομία, είναι τα ίδια εμπόδια που έχουμε σχεδόν παντού.

Είναι το έλλειμμα  νοοτροπίας και θέλησης για δημιουργία, 
είναι η υποβάθμιση της γνώσης και της ικανότητας και 
η συντήρηση της κουλτούρας της εύκολης λύσης.

Μια κουλτούρα που όχι μόνο συντηρείται, από το πολιτικό μας σύστημα, αλλά και ανατροφοδοτείται με κάθε ευκαιρία μέσα από επικοινωνιακές καταιγίδες που εξυπηρετούν ιδεολογικές κατευθύνσεις και ποσοστά δημοτικότητας.

Τόσα χρόνια μάθαμε πώς να καταναλώνουμε με τον καλύτερο τρόπο, αψηφώντας την νομοτελειακή ανάγκη για παραγωγή πλούτου, πραγματικού πλούτου.

Παρακολουθώντας προσεκτικά τις 4 παρουσιάσεις των νεαρών αποφοίτων της Γεωπονικής Σχολής κατάλαβα ότι υπάρχει όχι μόνο η γνώση και η ικανότητα αλλά και η θέληση για αυτήν την παραγωγή πλούτου που αμελήσαμε τόσα χρόνια.

Και αυτό ήταν και το γλυκό συναίσθημα αυτής της εμπειρίας, γιατί η γνώση και η ικανότητα αποκτώνται, η θέληση όμως πρέπει να υπάρχει και αποδεικνύεται μόνο εκ του αποτελέσματος ή από τις εξελίξεις.

Γιατί τελικά πρέπει να ξέρεις, να μπορείς και να θέλεις……..

Κώστας Αγγελάκης

www.costasaggelakis.com