Συγκίνησε το Πατρινό κοινό το "Αρκαδία Χαίρε" του Φ. Κουτσαφτή - Προβλήθηκε από το "Κοινοτικόν"

Μεγάλη επιτυχία είχαν οι δύο προβολές του εξαιρετικού ντοκιμαντέρ «Αρκαδία Χαίρε» του Φίλιππου Κουτσαφτή που διοργάνωσε η Δημοτική Κίνηση «Κοινοτικόν» στην αίθουσα του Λιθογραφείον στη Μαιζώνος και Τριών Ναυάρχων.

Μάλιστα την Κυριακή 22 Νοεμβρίου 2015 το βράδυ, ήταν τέτοια η πληρότητα στην αίθουσα (έφτασε τα 160 άτομα) με αποτέλεσμα κάποιοι να μην μπορέσουν να βρουν εισιτήριο. Ωστόσο όπως ανέφερε ο επικεφαλής του «Κοινοτικόν» και Δημοτικός σύμβουλος Πατρέων Θόδωρος Ντρίνιας και ο υπεύθυνος του Λιθογραφείον Δημήτρης Τουλιάτος, λόγω του μεγάλου ενδιαφέροντος του κόσμου, θα πραγματοποιηθούν δύο επιπλέον προβολές το ερχόμενο σαββατοκύριακο 28 και 29 Νοεμβρίου 2015.

Το ενδιαφέρον στην προβολή την Κυριακή το βράδυ, ήταν πως έγινε σύνδεση μέσω skype (με κάποια προβλήματα είναι αλήθεια η σύνδεση) με τον σκηνοθέτη Φίλιππο Κουτσαφτή, ο οποίος αν και καταγόμενος από τη Ζαγορά Πηλίου, εν τούτοις έφτιαξε μία 90λεπτη ταινία, το «Αρκαδία Χαίρε», που είναι ένας συγκινητικός φόρος τιμής στον υπέροχο και γεμάτο ιστορία τόπο της Αρκαδίας.

Το φιλμ αυτό μάλιστα που ήδη συγκεντρώνει βραβεία και διακρίσεις, υπήρξε ανάθεση του Ιδρύματος Μιχ. Στασινόπουλος – Βιοχάλκο και ο Φ. Κουτσαφτής δούλεψε μαζεύοντας υλικό για σχεδόν 7 χρόνια. Επίκεντρο του η περιοχή της Αρχαίας Τεγέας και το ιερό της Αλέας Αθηνάς που είχε κατασκευάσει ο Σκόπας και ερείπια του διασώζονται σκόρπια μέσα στην καρδιά του νυν οικισμού.

Ωστόσο ο Φίλιππος Κουτσαφτής (δημιουργός προ δεκαπενταετίας περίπου της ταινίας «Αγέλαστος Πέτρα»), με βοηθό το μοντάζ της Ιωάννας Σπηλιοπούλου, την μουσική του Κωνσταντίνου Βήτα και μία πυκνή αφήγηση (κάπου χαθήκαμε από τις συνεχείς πληροφορίες ιδίως τις ιστορικές, αρχαιολογικές), "ανοίγει" το φιλμ του και περιλαμβάνει σχεδόν όλες τις πτυχές του ευλογημένου αυτού τόπου που όμως αν και κατά βάση αγροτοκτηνοτροφικός, έχει μαραζώσει από νεολαία που επιλέγει τα αστικά κέντρα ή τις καφετέριες, αφήνοντας τους μετανάστες και τους ηλικιωμένους Αρκάδες να δουλεύουν στα χωράφια.

Συγκινητική η σκηνή με τη γυναίκα μετανάστρια που δακρύζει ομολογώντας πως εδώ στο χωριό της Αρκαδίας είναι πια η πατρίδα της που της θυμίζει τα παιδικά της χρόνια και τη γιαγιά της στην χώρα της (ίσως η Αλβανία).

Η Σήραγγα του Αρτεμισίου Όρους, η Μεγαλόπολη και το εργοστάσιο παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας, ο Φειδιππίδης, ο δρομέας του Σπάρταθλον, τα αρχαία ψηφιδωτά με τους μήνες όπως ο Ιούλιος, το αρχαίο Παλλάντιο, οι στολισμένες γκλίτσες – Θύρσοι στη Νεστάνη, η Τρίπολη και ο προστάτης Νεομάρτυρας Δημήτριος (1803), τα καλοκαιρινά πανηγύρια, η σπορά στα χωράφια, οι βυσσινιές, η αρχαιολογική σκαπάνη στην Τεγέα και σε άλλα σημεία της Αρκαδίας από Νορβηγούς και Δανούς αρχαιολόγους εθελοντές, το Μουχλί, το Μαυρίκι, το χιονισμένο Μαίναλο, η συμμαχία στα αρχαία χρόνια Σπάρτης και Τεγέας, η κεφαλή της γυναικείας μορφής «Υγεία», ο Τήλεφος, γιος του Ηρακλή και της Αύγης που θεωρείται και ο «πατέρας» της ομοιοπαθητικής, ο Νίκος Γκάτσος, η μακραίωνη διάρκεια της Τεγέας (6^ος π.Χ αιώνας με 12^ο μ. Χ.), το χωράφι ως παρομοίωση της ψυχής του ανθρώπου που χρειάζεται καλλιέργεια, το δάσος των δρυών που ονομάζεται πέλαγος, κ.α. συνιστούν κομμάτια του όμορφου αυτού φιλμ.

Ο Πατρινός σκηνοθέτης Παναγιώτης Φαφούτης εκ των ομιλητών της εκδήλωσης της Κυριακής όπως είπε «είδα το φιλμ πιο πολύ ως μία προσωπογραφία παρά ως μία κατάθεση για τον τόπο». Επίσης ο κ. Φαφούτης στάθηκε και στην ωραία σκηνή με το μοναχικό δέντρο στην άκρη του χωραφιού που φυλλοροεί και βλέπει τους ανθρώπους να «σκαπετάνε» (ντόπια λέξη που εννοεί το φευγιό) όπως και οι Έλληνες του σήμερα, να απομακρύνονται μέχρι εκεί που κανείς πια δεν τους ακούει και δεν τους βλέπει.

«Το Αρκαδία Χαίρε του Φ. Κουτσαφτή είναι σαν μία κραυγή του σκηνοθέτη να γυρίσουν αυτοί που φεύγουν πίσω», ανέφερε ο Π. Φαφούτης.

Παρόντες στο πάνελ και ο Δημήτρης Μακρίδης από το «Κοινοτικόν», ο οποίος όπως ανέφερε, «είδα κάτι γνήσιο στην ταινία του Φίλιππου Κουτσαφτή, όργωσε επί 7 χρόνια σαν σπορέας την Αρκαδική γη για να μαζέψει το υλικό του» καθώς και ο οδοντίατρος Παναγιώτης Παπαγιαβής, πρόεδρος των Γορτυνίων της Πάτρας. Ο κ. Παπαγιαβής στην εισήγηση του είπε πολλά στοιχεία της Αρκαδίας, όπως ότι η γη της Αρκαδίας έφτανε παλιά στα όρια των Καλαβρύτων περιλαμβάνοντας και την Κλειτορία και το Σοποτό, την Στυμφαλία στην Κορινθία και την Φιγαλεία, Λύκαιο και Ανδρίτσαινα στην Ηλεία. Ποτέ δεν είχε θάλασσα (αν και ο σημερινός νομός Αρκαδίας έχει έξοδο στην πλευρά του Άστρους Κυνουρίας) ενώ ο αρχαίος περιηγητής Παυσανίας κάθισε 5 χρόνια στην Αρκαδία και έγραψε τα «Αρκαδικά».

Οι αναφορές στο ’21 και τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη εμβληματική μορφή της Τριπόλεως δεν ήσαν πολλές ενώ δεν έγινε λόγος για το άλλο κομμάτι της Αρκαδίας προς Βυτίνα, Δημητσάνα, Λεβίδι, κ.α.

Στην εκδήλωση έγινε μνεία και στο λεγόμενο Αρκαδικό ιδεώδες που περικλείει έννοιες όπως την αυθεντικότητα, την αθωότητα, κ.α. Κάποιος εκ των θεατών παρατήρησε πως η Αρκαδία ένας κατά βάση ορεινός και φτωχός τόπος με πολλούς Αρκάδες μετανάστες είτε στο εξωτερικό είτε στο εσωτερικό της χώρας, παρουσιάστηκε ως πλούσια γη. Η αλήθεια είναι πως όπως προείπαμε, το επίκεντρο της ταινίας ήταν περισσότερο η Τεγέα (είδαμε και αρκετά πλάνα από την περίφημη Αυγουστιάτικη εμποροπανήγυρη και το εμπόριο αλόγων και γαιδουριών) που είναι μία πλούσια αγροτική περιοχή.

Όπως εξήγησε τέλος ο κ. Κουτσαφτής, το υλικό της γης και των κατοίκων της Αρκαδίας αντικατοπτρίζει σε μεγάλο βαθμό και όλη την Ελλάδα. «Τις ταινίες που κάνω τις μετατρέπω σε βιώματα όπως η Ελευσίνα από την “Αγέλαστο Πέτρα” είναι πλέον κομμάτι της ζωής μου, έτσι και η Αρκαδία τώρα. Εκεί είναι αφημένα τα πράγματα στην αγκαλιά της φύσης και το ίδιο συμβαίνει και τους ανθρώπους, είναι αυθεντικοί», είπε χαρακτηριστικά ο κ. Κουτσαφτής.

Επίσης ένας άλλος εκ των παρευρισκόμενων θεατών πρότεινε και κάποιος από την Πάτρα να κάνει μία ανάλογη ανάθεση (οικονομική) ώστε να γυριστεί ένα αντίστοιχο ντοκιμαντέρ για την γη της Αχαΐας.

Το "Αρκαδία Χαίρε" υπάρχει πιθανότητα να προβληθεί στο μέλλον και στην Γαλλία και στις ΗΠΑ όπως είπε ο σκηνοθέτης.

Επίσης παρούσα στην εκδήλωση προβολή ήταν και η πρόεδρος των Αρκάδων της Πάτρας, Φρόσω Ανδρονοπούλου.

Επιμέλεια κειμένου: ΤΑΚΗΣ Γ. ΜΑΡΤΑΤΟΣ