Το… ξέρασμα

Δεν ξέρω αν η κυβέρνηση ήθελε ή όχι τη ρήξη και πιστεύω απλά τα λεγόμενά της όσο υποστηρίζονται από τις πράξεις της.

Ξέρω όμως ότι τελικά ο λαός ήθελε τη ρήξη, όχι με το ευρώ και την ευρωζώνη αλλά με το σάπιο πολιτικό κατεστημένο, κλείνοντας ηχηρά –σε τέτοιο σημείο που δεν περίμεναν ούτε οι κυβερνώντες- τον κύκλο της μεταπολίτευσης.

Τα συστημικά κόμματα δεν κατάφεραν να αντιληφθούν τις ζυμώσεις στην ελληνική κοινωνία και έχασαν την ευκαιρία (αν μπορούσαν να το πράξουν) να προσαρμοστούν.

Τις τελευταίες ημέρες προ του δημοψηφίσματος παρέλασαν όσοι χειρίστηκαν τις τύχες της χώρας τις τελευταίες δεκαετίες για να πείσουν τους έλληνες πολίτες να υποστηρίξουν το ΝΑΙ στο δημοψήφισμα.

Μαζί τους το μεγαλύτερο μέρος των κεντρικών μέσων ενημέρωσης που (σε αντίθεση με την περιφέρεια που κράτησε πάλι το… πάτερο) επιδόθηκαν σε ένα άνευ προηγουμένου πόλεμο προπαγάνδας, αξιοποιώντας πραγματικά γεγονότα όπως τα προβλήματα στις τράπεζες, ή η φτωχοποίηση της ελληνικής κοινωνίας.

Το σοκ ήταν μεγαλύτερο, τεράστιο, για αυτούς που νόμιζαν ότι μπορούν να χειραγωγήσουν την ελληνική κοινωνία αλλά το μόνο που της έβγαλαν ήταν τελικά…. ΑΗΔΙΑ!

Δεν είναι ότι δεν είχαμε να χάσουμε κάτι. Κάποιοι έχουν ακόμα πολλά να χάσουν. Ήταν ότι η αίσθηση της αδικίας ξεπέρασε το αίσθημα του φόβου σε συνδυασμό με το γεγονός ότι για πρώτη φορά μετά από δεκαετίες εμφανίστηκε ένα πολιτικό πρόσωπο που μπορούσε να εμπνεύσει σε μία τέτοια κατεύθυνση.

Μην κάνουν κανένα λάθος οι φίλοι του ΣΥΡΙΖΑ. Ο Αλέξης Τσίπρας έριξε το ειδικό βάρος του σε μια πολιτική κίνηση του τύπου «Όλα για όλα» και επιδοκιμάστηκε από τον κόσμο. Προσωπικά.

Τον ίδιο κόσμο που βρήκε την ευκαιρία να «ξεράσει» πολιτικά τον Μητσοτάκη, τον Σημίτη, τον Καραμανλή, τον Παπανδρέου και τον Σαμαρά.

Και μια μικρή παραίνεση στους φίλους της Δημοκρατικής Αριστεράς με τους οποίους συγκρουστήκαμε σκληρά από την πρώτη απόφαση για την συγκυβέρνηση (και στη συνέχεια) αλλά θεωρούσα ότι κάποια στιγμή θα βρίσκαμε έναν κοινό δρόμο.

Ένα κόμμα (ακόμα και αυτό το… απόκομμα που έμεινε μετά τις εκλογές του 2015) το  οποίο συμπαρατάσσεται με ότι πιο αντιδραστικό και σάπιο υπάρχει μέσα στην ελληνική πολιτική σκηνή, μάλλον είναι λίγο δύσκολο να μπορεί να πείσει κάποιον ότι είναι αριστερό…

Καληνύχτα σύντροφοι…

Υ.Γ. Παραφράζοντας τον Πλάτωνα: Αν κάποιος θέλει να ταρακουνήσει τον κόσμο, πρέπει πρώτα να ταρακουνήσει τον εαυτό του. Αν τα καταφέρει, τίποτα πλέον δεν είναι αδύνατο! Και επειδή ήρθε μια νέα μέρα ΚΑΛΗΜΕΡΑ φίλοι μου. Κυριολεκτικά και μεταφορικά...