Επιβεβλημένο ένα αρραγές εθνικό μέτωπο έναντι της τρόικας

Ο ωμός και απροκάλυπτος εκβιασμός της τρόικας, και ειδικότερα του ΔΝΤ, έναντι της χώρας μας δείχνει την πρόθεση των δανειστών μας να μην απεμπλακούμε από τη μνημονιακή εποχή.

Είναι δε απολύτως βέβαιο ότι, ακόμη και αν η κυβέρνηση υπέκυπτε στις παράλογες απαιτήσεις της τρόικας, αυτή θα έγειρε νέες αξιώσεις, πέραν του ότι θα απαιτούσε, όπως και απαιτεί, τη συναίνεση της αντιπολίτευσης στην όποια συμφωνία θα μπορούσε να επιτευχθεί.

Ήταν πρόωροι και ανεδαφικοί οι πανηγυρισμοί του Αντώνη Σαμαρά ότι βγαίνουμε από την κρίση και τη μνημονιακή εποχή; Όπως αποδεικνύεται από τις τελευταίες δυσμενείς εξελίξεις, ναι.

Όμως, μια γεύση της «γλύκας» που θα αντιμετωπίσει από τις αγορές μια ενδεχόμενη κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, είχε την ευκαιρία να δοκιμάσει ο Σταθάκης και η παρέα του στο Σίτι του Λονδίνου, όπου κλιμάκιο του κόμματος της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης επισκέφθηκε την έδρα ενός

από τα μεγαλύτερα χρηματοπιστωτικά κέντρα του κόσμου, με αντικειμενικό σκοπό να καθησυχάσει για τις προθέσεις της Κουμουνδούρου αυτούς που επί της ουσίας μας χρηματοδοτούν.

Ωστόσο, παρά το γεγονός ότι ο (μετριοπαθής) Σταθάκης λείανε τις γωνίες στη σκληρή εντός της Ελλάδα αντιμνημονιακή ρητορική του ΣΥΡΙΖΑ, η επίσκεψη αυτή είχε το ακριβώς αντίθετο από το αποτέλεσμα που προσδοκούσε.

Συμπέρασμα; Είναι πλέον κάτι παραπάνω από προφανές ότι για την τρόικα δεν υπάρχει ΝΔ, ΠΑΣΟΚ ή ΣΥΡΙΖΑ, αλλά η Ελλάδα, μια χώρα που δεν θέλει με τίποτα να ξεφύγει από τις δαγκάνες της, όποια κυβέρνηση κι αν έχει την επόμενη μέρα.

Ως εκ τούτου, και μπροστά στο αδιέξοδο που έχει δημιουργηθεί, μοναδική ρεαλιστική επιλογή είναι η συγκρότηση ενός εθνικού αρραγούς μετώπου έναντι της τρόικας, αν θέλουμε να περισώσουμε ό, τι μπορούμε.

Οι στιγμές είναι κρίσιμες και δεν υπάρχει πια η πολυτέλεια άγονων αντιπαραθέσεων, πολωτικών και διχαστικών γραμμών, με φόντο την προεδρική εκλογή και την πιθανή, πρόωρη, προσφυγή στις κάλπες.

Άλλωστε, ακόμη και αν γίνουν αύριο το πρωί εκλογές, όποιοι κι αν έλθουν στα πράγματα θα βρεθούν στο ίδιο έργο θεατές, με την πλάτη στον τοίχο. Κατά το κοινώς λεγόμενο, θα τα βρουν μπαστούνια, όπως τα βρίσκει και η σημερινή κυβέρνηση, η οποία βιάστηκε να πανηγυρίσει ότι βγαίνουμε από τα Μνημόνια.

Επομένως, είναι ασυγκρίτως προτιμότερο ένα εθνικό αρραγές μέτωπο τώρα, παρά μια άτακτη υποχώρηση αργότερα, με τη συγκρότηση μιας κυβέρνησης «ειδικής ανάγκης», η οποία θα σχηματιστεί υπό το καθεστώς νέων εκβιασμών και απειλών των δανειστών.

Μια τέτοια εξέλιξη θα ήταν ό, τι χειρότερο για την πατρίδα μας και δεν αξίζει σε ένα λαό που έχει «ματώσει» τα τελευταία χρόνια για να βρίσκεται και πάλι σήμερα στο σημείο μηδέν.