Tα ψεύτικα προφίλ στο fb και η στοιχειώδης αξιοπρέπεια να λες τα πράγματα με το όνομά σου

Το φαινόμενο όσο πάει και εντείνεται, τόσο στον ηλεκτρονικό Τύπο, ο οποίος ¨δονείται¨ από υβρεολόγια κατόχων μαϊμουδιασμένων προφίλ, όσο και στα fb του κάθενός μας, το οποίο ενίοτε κοσμείται από ωραία επίθετα κρυμμένων ανθρώπων.

Είναι και κάποιοι κολημμένοι που θέλουν να σου τα πουν, γιατί σε έχουν μεγάλο άχτι, αλλά πώς να το κάνουν; Με το όνομά τους; Πού ακούστηκε;

Ενώ π.χ. ως john boy, αφήνουν πίσω τους την... barbie, την ταχυκαρδία του κόστους του να επιτίθεσαι και να δέχεσαι επιθέσεις επωνύμως, κρατάνε άθικτη την «αξιοπρέπεια» με την οποία πορεύονται στο πεζοδρόμιο της πόλης καλοχαιρετώντας ακόμη και σένα που λίγη ώρα αργότερα σε «στολίζουν» με ωραίες, συχνά ανορθόγραφες λεξούλες και μπορεί στα ...ωραία που πετυχαίνουν που και που, να αποκαλύπτονται  στους φίλους τους σε στυλ : «έλα ρε μαλάκα, δεν κατάλαβες ποιός είναι αυτός ο nick the greek που την/τον ...έσκισε; Εγώ!» και να γελάνε με εκείνο τον ανόητο τον τρόπο που γελάει ο κρυμμένος όταν αποκαλύπτεται μόνος του επειδή στην ...καλή του την ατάκα θα ήθελε να είναι φανερός και «πώς την πάτησε έτσι;».

Το καλύτερο βεβαίως συμβαίνει με κάτι ανώνυμους που έχουν και άποψη για το θέμα και σου την μπαίνουν σε στυλ «κανείς δεν με υποχρεώνει να μοστράρω προσωπικά δεδομένα και στοιχεία στα οποία μπορεί να έχει πρόσβαση ο καθένας» σαν να σου λένε «ηλίθιος είσαι που μου μιλάς και ξέρω ποιός είσαι» και  λίγο αργότερα, όταν πιάνεις και συ το κόλπο και του μιλάς στο inbox και του λές καμιά άσχημη σαν την δική του, αυτός ο τύπος ο επαναστάστης, ο πρωτοπόρος,  ο υπερασπιστής των πρσωπικών δεδομένων να σου απαντά «να σε βγάλω printscreen να σε δημοσιεύσω να δεις πως γίνεται;»

Και να ξέρεις ότι πίσω από αυτό το προφίλ μπορει να βρίσκεται και στέλεχος συγκεκριμένου πολιτικού χώρου που δεν διαθέτει ιστορία επανάστασης με ανωνυμία, αλλά σέρνει πίσω του και κάτι ήρωες βαρβάτους, με παντελόνια.

Και να ξέρεις ότι δεν έχει  μόνο ένα μαϊμού προφίλ ο καθένας, έχει τρία –τέσσερα, έτσι για ξεκάρφωμα αν και  κράζει λόγω της ίδιας ανορθόγραφης μανιέρας και του στυλ.

Είναι και οι άλλοι, οι τύποι οι πιο... ανάλαφροι.  Αυτοί που ψάχνουν γκόμενες, τους την πέφτουν και αμα πιάσει το λένε το όνομά τους, βάζουν και τη φωτό. Αν όχι; «Μωρή μπήξε, μωρή δείξε» και άλλα ωραία.

Με τούτα και με τ΄άλλα, χάσαμε ως φαίνεται και το στοιχειώδες της ανθρώπινης αξιοπρέπειας: Το να λέμε τα πράγματα με το όνομά μας. Με τη μαγκιά μας.

Γίναμε ανώνυμοι υβρεολόγοι, φοβισμένοι άνθρωποι πίσω απο αστεία ψευδώνυμα, και το χειρότερο είναι ότι όλη αυτή την κατρακύλα, την λέμε και επανάσταση, τη λέμε life style, τη λέμε κάτι λιγότερο από αυτό που είναι: ντροπή. Η ντροπή του ανθρώπου το δειλού. Του μαθημένου να επαναστατεί κρυπτόμενος.

Αυτού που αποτελεί το χειρότερο γρανάζι ενός συστήματος που σε θέλει να ξεσπάς ανώνυμος και να χαζεύεις επωνύμως.

(σ.σ Εννοείται ότι κάτω και από αυτό το άρθρο θα φυτρώσουν ανώνυμοι  επαγγελματίες σχολιαστές ή υβρεολόγοι,  προς πλήρη επιβεβαίωσή του)