Γιατί μόνο ένας ισόβια;

Κατάπληκτη  έμεινε η κοινή γνώμη στο σύνολό της από την επιβολή  της ισοβίου καθείρξεως στον τ. Δήμαρχον Θεσσαλονίκης Βασίλη Παπαγεωργόπουλο, για κατάχρηση στον Δήμο.  Τα δικονομικά δεν είναι της δικής μας αρμοδιότητος και δεν τα κρίνομε.

Θα ασχοληθούμε με το αποτέλεσμα συγκριτικώς με άλλους ενόχους.

Κατάχρηση σημαίνει  να ιδιοποιηθείς χρήματα που ανήκουν σε άλλο. Να τα πάρεις με όποιον τρόπον μπορεί  να γίνει αυτό.

Έχομε λοιπόν να αντιπαραθέσομε τα πιο κάτω.

Κατηγορείται ο τ. Δήμαρχος Θεσσαλονίκης για υπεξαίρεση 18 εκατομμυρίων Ευρώ από τον Δήμο σε διάστημα μια δεκαπενταετίας περίπου. Φυσικά δεν πρόκειται για απ’ ευθείας «αρπαγή»  από τον ίδιο αλλά, για καταχρήσεις του Ταμία ή άλλων και ο Δήμαρχος για παράλειψη ελέγχου.

Όταν αγοράζομε προϊόντα ή διαπραγματευόμεθα  άλλες υπηρεσίες πληρώνομε ανελλιπώς και καθημερινώς τον ΦΠΑ.  Αυτά  τα ποσά που συσσωρεύονται  είναι χρήματα του Δημοσίου και  πρέπει να αποδοθούν αμέσως. Όσοι τα εισπράττουν και δεν τα καταθέτουν, είναι καταχραστές του Δημοσίου χρήματος. Κάνουν υπεξαιρέσεις. Δεν νομίζομε να υπάρχει αμφιβολία επ’ αυτού. Χρησιμοποιούν Δημόσιο χρήμα για τις ανάγκες τους και συνήθως δεν το αποδίδουν. Άρα είναι καταχραστές.

Ο Α οφείλει 500. Εκατομμύρια Ευρώ,  ο Β 900 εκατ. Άλλος 1 δις Ευρώ άλλοι μικρότερα  ποσά πολλαπλάσια πάντως από αυτά  του καταδικασθέντος Δημάρχου. Επίσης έχομε απώλειες Δημοσίου χρήματος  από άλλες απάτες, από διακίνηση χρήματος μέσω εξωχωρίων εταιρειών και δεκάδες  άλλους τρόπους. Όλοι αυτοί εφ’ όσον δεν αποδίδουν τα οφειλόμενα είναι καταχραστές  του Δημοσίου   χρήματος. Πως έχουν  τιμωρηθεί αυτοί; Και πόσοι έχουν καταδικαστεί σε ισόβια κάθειρξη για τις καταχρήσεις δημοσίου χρήματος;

Φυλακίζονται για λίγο και εξέρχονται!

Η πολιτεία πρέπει να λάβει  αμεσοτάτη πρόνοια για τα εξής.  Οι καταχραστές του Δημοσίου  να τιμωρούνται  αν και τα ισόβια είναι βαρύτατα  για το συγκεκριμένο ύψος καταχρήσεως, για μεγαλύτερα και σκόπιμα  ναι, να αποδίδουν αμέσως τα οφειλόμενα και όχι να αρχίζουν οι πολύχρονες διαπραγματεύσεις οπότε τελικώς δεν γίνεται τίποτε και οι οφειλές να αποδίδονται αμέσως. Τυχόν αναμείξεις πολιτικών για «επούλωση» ληστειών και καταχρήσεων ή χρονοτριβής τιμωρίας αυτών, να έχει παραδειγματική τιμωρία γι αυτούς. Το ότι μέσα στις χιλιάδες καταχραστές καταδικάσθηκε ένας βαρύτατα, δεν θα έχει το προσδοκώμενο αποτέλεσμα για την πάταξη της φοροδιαφυγής και των κάθε είδους καταχρήσεων ή υπεξαιρέσεων.

Μιχαήλ Στρατουδάκης