Όσα μας είπε με αφορμή την επίσκεψή του στην Πάτρα
Ο Γιάννης Βόγλης έχει χωρίς αμφιβολία την δική του ξεχωριστή πορεία στην υποκριτική και στο ελληνικό θέατρο. Η πρώτη του εμφάνιση στο θέατρο έγινε στη θεατρική παράσταση "Η άνοδος του Αρτούρο" το 1961, υπό τη σκηνοθεσία του Καρόλου Κουν.
Εμφανίστηκε για πρώτη φορά στον κινηματογράφο στην ταινία "Οι Υπερήφανοι". Έγινε γνωστός από την ταινία "Το χώμα βάφτηκε κόκκινο” το 1966 ενώ σημαντική ερμηνεία του υπήρξε στην ταινία "Κορίτσια στον ήλιο” του Βασίλη Γεωργιάδη. Από τότε υπηρετεί πιστά και αδιάκοπα την τέχνη του.
Πριν λίγες μέρες βρέθηκε στην Πάτρα με την παράσταση «Ο Θείος Βάνιας».To thebest.gr τον συνάντησε και μίλησε μαζί του για όλα.
Της Κωνσταντίνας Τσίχλα
Πώς αισθάνεστε όταν βρίσκεστε σε αυτή την πόλη;
Έχω δεσμούς αίματος με αυτή την πόλη καθώς εδώ είναι ο γιος μου και η εγγονή μου. Πέρα από αυτό με ενδιαφέρει σαν πόλη θεωρώ ότι οι Πατρινοί δεν νοιάζονται για την πόλη τους. Είναι μητρόπολη και θα έπρεπε ήδη να έχει γίνει ένα κέντρο όπως η Θεσσαλονίκη. Η Πάτρα είναι ο υδάτινος δρόμος για την Ευρώπη. Θα έπρεπε να έχει αναπτυχθεί όχι μόνο πολιτιστικά αλλά γενικότερα.
Είστε από τους πιο ειδικούς για να μιλήσετε για το κοινό της Πάτρας…
Όταν ήρθα εδώ σαν καλλιτεχνικός διευθυντής είδα ότι η Πάτρα έχει ένα αξιόλογο κοινό. Άλλωστε η Πάτρα έχει παράδοση στο θέατρο. Από εδώ ξεκίνησαν πολλά πράγματα και αυτή η παράδοση πρέπει να συνεχίσει. Υπάρχει το δεδομένο ότι πρόκειται για μια πόλη που ήταν βιομηχανική και αποβιομηχανοποιήθηκε. Αυτό δημιούργησε κοινωνικό πρόβλημα γιατί εκεί που υπήρχε εργατική και αστική τάξη υπήρξε ανατροπή στα δεδομένα. Η Πάτρα έχει επηρεαστεί πολύ αρνητικά από την σημερινή κατάσταση. Παρόλα αυτά ο πολιτισμός είναι ένα παράθυρο από το οποίο μπαίνει λίγο φως για να φωτίσει τις ζωές των ανθρώπων.
Πώς ήταν τα χρόνια που ζήσατε και εργαστήκατε σε αυτή την πόλη;
Όταν ήμουν εδώ, σαν καλλιτεχνικός διευθυντής είχα δρομολογήσει κάποια πράγματα. Το πρώτο ήταν να γίνει η αίθουσα στο εργοστάσιο του Λαδόπουλου να γίνει μοντέρνο θέατρο. Είχε εγκριθεί η μελέτη από την πυροσβεστική και όλες τις υπηρεσίες, είχε περάσει από την νομαρχία και είχαν βρεθεί χρήματα από τα ΕΣΠΑ. Εκεί που είχαν ξεκινήσει οι εργασίες σταμάτησαν από την τότε Δημοτική Αρχή και τον Γιάννη Δημαρά. Θα έκανε εκεί το καρναβαλικό χωριό το οποίο δεν έγινε ποτέ.
Το δεύτερο που έκανα είναι ότι είχα πάρει τρεις αίθουσες στο παλιό Αρσάκειο, τις είχα ανακαινίσει με χρήματα του θεάτρου για να στηθεί δραματική σχολή. Δεν γίνεται να μη υπάρχει δραματική σχολή στην νότια Ελλάδα. Είχα πάρει άδεια από το Υπουργείο. Και αυτό σταμάτησε με την αλλαγή της Δημοτικής Αρχής. Αυτό το καταγγέλλω με μεγάλη απογοήτευση και φυσικά με ξήλωσε και εμένα ο κύριος Δημαράς. Δεν με ενδιέφερε αυτό αλλά το ότι ανακόπηκαν πράγματα τα οποία ήταν προς όφελος της πόλης. Και ρωτάω… Ο λαός της Πάτρας το γνωρίζει; Κι αν το γνωρίζει... αντιδρά; Φοβάμαι πως όχι..
Μιλάω με πόνο γιατί πιστεύω ότι αυτή η πόλη έχει μια μεγάλη προοπτική την οποία κλωτσάει και δεν την ενεργοποιεί.
Μετανιώσατε που αναλάβατε την καλλιτεχνική διεύθυνση του ΔΗΠΕΘΕ της Πάτρας;
Όχι. Ποτέ δεν έχω μετανιώσει για τίποτα στην ζωή μου , ούτε για τα λάθη που έχω κάνει γιατί από αυτά μαθαίνω. Δεν μετανιώνω απλά λυπάμαι που ανάλωσα τρία χρόνια από την ζωή μου για να πραγματοποιήσω ένα όνειρο το οποίο ανακόψανε.Τουλάχιστον έγινε η δραματική σχολή.
Εύχομαι η Πάτρα να βρει τα βήματα της σύντομα, να ανδρωθεί γιατί έχει όλες τις προϋποθέσεις και το έμψυχο υλικό. Θα πρέπει να δει το μέλλον και να μην «κλαψουρίζει».
Σε όλες τις πόλεις τα Δημοτικά Θέατρα περνανε δυσκολα…
Τα πρώτα ΔΗΠΕΘΕ στήθηκαν την εποχή της Μελίνας Μερκούρη, Της είχα πει να μην μείνουν στα χέρια των Δήμων γιατί θα γίνουν οι ψηφοθηρικά εργαλεία και η κάθε Δημοτική Αρχή θα τοποθετεί σε αυτά δικούς της ανθρώπους. Αυτό αποδείχθηκε περίτρανα. Γι’ αυτό ο θεσμός αυτός αργοπεθαίνει. Χρειάζεται μια αναθεώρηση. Πρέπει αυτά τα θέατρα να γίνουν πραγματικά Περιφερειακά και μην είναι εργαλεία στα χέρια του ενός Δημάρχου. Επίσης είναι πάρα πολλά. Πρέπει να αλλάξει ο θεσμός και οι καλλιτέχνες μαζί με τους πολιτικούς, που πρέπει να είναι αρωγοί στην προσπάθεια, να βρουν μια άκρη.
Σε αυτή την βάση θα μπορούσαμε να ελπίζουμε σε μια αποκέντρωση του θεάτρου…
Κανονικά έπρεπε να έχει γίνει. Αυτός ήταν ο σκοπός. Αυτή την στιγμή υπάρχουν πολλοί ηθοποιοί χωρίς δουλειά αλλα παρολα αυτα το θεατρο παει καλα γιατί ο κόσμος ζητάει μια ελπίδα, μια αχτίδα φωτός μέσα σε αυτή την μαυρίλα που υπάρχει.
Επιβιώνει παρά την κρίση…
Υπάρχουν μέσα σε μια πληθώρα ομάδες που ξεχωρίζουν…Ο κόσμος ζητάει μια καλή παράσταση, έναν καλό συγγραφέα, σεβασμό απέναντι σε ένα έργο.
Μετά από τόσα χρόνια πορείας τι είναι αυτό που θα σας κάνει να πείτε το «ναι» σε μια παράσταση;
Καθοριστικό ρόλο παίζει το έργο , η σύνθεση του θιάσου, ο σκηνοθέτης.. όλοι εκείνοι οι παράγοντες που εγγυώνται μια υψηλού επιπέδου παράσταση.
Έναν άνθρωπος σαν εσάς, με τόσο μεγάλη πορεία, μπορεί να σταματήσει να κάνει όνειρα από ένα σημείο και μετά ;
Δεν έχω αποφασίσει να πεθάνω. Ούτε και έχω λόγο να ξεκουραστώ. Δεν μπορώ να παίξω πρέφα στο καφενείο και να περιμένω τον θάνατο. Είναι θέμα δημιουργικότητας...Πέρα από την σωματική φθορά που υπάρχει η ψυχική και πνευματική δύναμη είναι ανεξάντλητη.
Τι υπάρχει στα μελλοντικά σας σχέδια;
Δεν μπορείς να κάνεις μακροπρόθεσμα σχέδια στο θέατρο. Το καλοκαίρι βρέθηκα στην Πάτρα με την "Ηλέκτρα". Τώρα με τον "Θείο Βάνια". Την επόμενη φορά ποιός ξέρει;
Ο "Θείος Βάνιας" θα επιστρέψει στην Αθήνα και από εκεί και πέρα δεν ξέρω τι θα προκύψει από αυτά που συζητιούνται… αλλά κάτι θα προκύψει.
Ακολουθήστε το thebest.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο thebest.gr
