Το χριστουγεννιάτικο (;) τρενάκι του Εμπορικού: όταν η διαφήμιση εκτροχιάζει την αισθητική

Τα Χριστούγεννα είναι εποχή για επιθετικό μάρκετινγκ. Αυτό το γνωρίζουμε όλοι και το βιώνουμε επίσης με όλους τους τρόπους με τους οποίους εκφράζεται η σύγχρονη διαφήμιση, καλύπτοντας ή μεταμορφώνοντας το συναίσθημα και την κοινή εμπειρία.

Όταν, ωστόσο, η διαφήμιση καταλήγει να υπονομεύει το άρωμα της γιορτής, τότε μιλάμε και για διαφημιστική αστοχία, καθώς το κραυγαλέο μήνυμα καταλήγει πάντα να έχει το αντίθετο από το επιθυμητό αποτέλεσμα.

Αφορμή για αυτές τις σκέψεις, το τρενάκι το Εμπορικού Συλλόγου της Πάτρας, το οποίο αν και βρέθηκε σε επίπεδο προθέσεων στην αφετηρία της χαράς του παιχνιδιού και της χριστουγεννιάτικης μαγείας που απλώνεται στους δρόμους της πόλης, κατέληξε επί του πρακτέου, να θυμίζει περισσότερο κινούμενη διαφημιστική πινακίδα παρά εορταστική πινελιά.

Το τρενάκι είναι κυριολεκτικά πνιγμένο στη διαφήμιση. Λογότυπα, επιγραφές και εμπορικά μηνύματα καλύπτουν κάθε διαθέσιμη επιφάνεια, αλλοιώνοντας πλήρως τον χαρακτήρα του.

Αντί για φώτα, χρώματα και φαντασία- στα παιδιά άλλωστε απευθύνεται πρωτίστως- κυριαρχεί η ωμή προβολή επιχειρήσεων.

Κανείς δεν αμφισβητεί ότι η χρηματοδότηση τέτοιων δράσεων είναι απαραίτητη και ότι οι χορηγοί διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο. Όμως υπάρχει διαφορά ανάμεσα στη διακριτική, ή ακόμη και την ηχηρή αναφορά και στην πλήρη εμπορευματοποίηση ενός δημόσιου, γιορτινού θεάματος.

Το ζήτημα, δεν είναι αν θα υπάρξει διαφήμιση, αλλά πώς και μέχρι ποιο σημείο. Όταν μια γιορτινή δράση στον δημόσιο χώρο χάνει την αισθητική της συνοχή και τον συμβολισμό της, τότε χάνει και τον λόγο ύπαρξής της.

Το χριστουγεννιάτικο τρενάκι της Πάτρας θα μπορούσε να είναι μια χαρούμενη ανάσα μέσα στην πόλη. Αντ’ αυτού, γίνεται υπενθύμιση ότι χωρίς μέτρο και φαντασία, ακόμα και η γιορτή μπορεί να εκτροχιαστεί.