Tσιμπήματα με σημάδια

Δύο εντελώς διαφορετικά σε ύφος βιβλία, κατάφεραν να αναταράξουν την επιφάνεια ανάγνωσης και απόλαυσής μου τον τελευταίο καιρό. «Το τσίμπημα της μέλισσας» του Paul Murray και το «Γράμματα στην Παναγία» του Κυριάκου Χαρίτου. Ανισομεγέθη, διαφορετικών δονήσεων με ένα σημαντικό αφετηριακό σπινθήρα: Πόσο φθαρτό και υπέροχο να είσαι άνθρωπος.

«Το τσίμπημα της μέλισσας» –Paul Murray (εκδ. Ψυχογιός)

Tα πολυσέλιδα «απαιτητικά» μυθιστορήματα – τα λέμε και «τούβλα»- έχουν ένα μικρό ντεφό. Αν δε σε τραβήξουν, σαν μύγα σε αλογοουρά, οι πρώτες σελίδες, τσινάει το ενδιαφέρον σου και χάνεις ουσία. Ο Murray επιβάλλει το δικό του ρυθμό στον αναγνώστη και οι ανάσες που παίρνεις είναι επιβεβλημένες από τον μετρονόμο της γραφής.

 Η οικογένεια Μπαρνς έχει τρομερά προβλήματα. Η κάποτε επικερδής αντιπροσωπεία αυτοκινήτων του πατέρα, του Ντίκι, πάει από το κακό στο χειρότερο λόγω της οικονομικής κρίσης στην Ιρλανδία. Εκείνος ωστόσο αρνείται να αντιμετωπίσει την κατάσταση και περνά τις μέρες του στο δάσος με ακτιβιστικές αυταπάτες σωτηρίας. Η γυναίκα του η Ιμέλντα πουλά τα κοσμήματά της στο eBay, ενώ η έφηβη κόρη τους Κας, άριστη μαθήτρια έως πρόσφατα, φαίνεται αποφασισμένη να φτάσει ως τις εξετάσεις για το πανεπιστήμιο πίνοντας και γιολάροντας κάθε βράδυ. Και, τέλος, ο παραμελημένος δωδεκάχρονος ΠιΤζέι, ο Τομ Σόγιερ με κινητό, καταστρώνει σχέδιο απόδρασης από το σπίτι.

Μια σάγκα ασύγκριτης ομορφιάς και οδύνης με τέσσερις αξέχαστους κεντρικούς ήρωες και πρόσωπα –δορυφόρους σε μια τροχιά που με όλους τους αστρονομικούς υπολογισμούς καταλήγει σε ένα big bang. Μυστικά, ματαίωση, απωθημένα, έρωτας και αυτοταπείνωση σε μια σύγχρονη Ιρλανδία που μαστίζεται από την παγκόσμια «πανούκλα» της μοναξιάς .

 «Πετάω σαν πεταλούδα και τσιμπάω σαν μέλισσα» έλεγε ο Μοχάμεντ Άλι . Τέτοια γροθιά είναι και η ανάγνωση αυτού του βραδυφλεγούς έπους.