Όταν το Δημόσιο σε εκπλήσσει θετικά

Γράφει ο *JPKonan*

Κατά καιρούς όταν έχω συναλλαγές με το δημόσιο γράφω κάνα αρθράκι για την εμπειρία μου, τραγελαφικές ή απελπιστικές συνήθως….

Αυτή τη φορά λοιπόν, βρεθήκαμε αντιμέτωποι με το σύστημα υγείας με έναν όγκο 5x6 εκατοστά στον εγκέφαλο !!!

Αλλά ας το πάρουμε από την αρχή, το καλοκαίρι, τέλος Ιουλίου, η καλή μου άρχισε να παραπατάει, να ζαλίζεται και να έχει εμετούς, και η σκέψη μας πήγε στο αυχενικό που είχε και παλιότερα, αλλά τρεις μέρες μετά, παρά τα χάπια συνέχιζε να έχει προβλήματα με επιπλέον αστάθεια στο περπάτημα και δυσκολία στην ομιλία, οπότε πήγαμε τη Τρίτη, σε ένα νευρολόγο.

Ο νευρολόγος αφού μας εξέτασε μας έγραψε μια μαγνητική με την οδηγία να γίνει όσο πιο άμεσα μπορούμε, μετά από 3-6 τηλέφωνα μπήκαμε σε λίστα αναμονής επειγόντων περιστατικών και βρέθηκε μια ακύρωση για Τετάρτη πρωί 09:00.

Το πρωί που ευτυχώς ήδη αισθάνονταν καλύτερα η καλή μου πάμε να την κάνουμε, κατά την διάρκεια της εξέτασης βγαίνει ο χειριστής και μου λέει ότι θα πρέπει να χορηγήσουν ένα σκιαγραφικό (μετά έμαθα ότι είναι μια ενέσιμη ουσία του κάνει τους όγκους να φαίνονται) αξίας περίπου 30€ … …

“Φυσικά ! ΟΚ ! προχώρησέ το !! “

Αφού τελειώσαμε μας ενημερώνει ευγενικά η γραμματεία ότι τα αποτελέσματα, θα τα πάρουμε μετά από 4 ημέρες ( ??? 4 ΗΜΕΡΕΣ ??? ), ενημερώνουμε πολύ ευγενικά ότι είναι επείγον και τελικά συμφωνούμε να αποσταλούν άμεσα στο γιατρό μας τα αποτελέσματα και εμείς να επιστρέψουμε μετά απο 4 μέρες ( χάθηκε το επείγον της κατάστασης ).

Επιστρέφουμε σπίτι λοιπόν, και με το που ξεκινάω να πάω για δουλειά χτυπάει το τηλέφωνό μου και είναι ο νευρολόγος μας, “Η μαγνητική και το CD της, είναι έτοιμο στο εργαστήριο και σας περιμένει !! Πας το παίρνεις μαζί με την κυρία σου και πάτε κατευθείαν στο ΡΙΟ στα επείγοντα !!!”, όπερ και εγένετο.

Στο νοσοκομείο στο Ρίο λοιπόν ! χαμός στα επείγοντα, πάμε στην γραμματεία τους εξηγώ την κατάσταση και μας προωθούν στη διαλογή, ένα δωμάτιο που γίνεται η επιλογή κ προώθηση στον κατάλληλο άνθρωπο, μετά από 10 λεπτά έχουμε πει και εδώ την ιστορία μας και βρισκόμαστε στην αίθουσα αναμονής για να μας φωνάξουν όταν έρθει νευροχειρουργός, ο οποίος αυτή την στιγμή χειρουργεί, να μας δει.

Μετά από περίπου 1μιση ώρα, που εμένα μου φάνηκε τριήμερο, γιατί είχα γκουγκλάρει την διάγνωση της μαγνητικής “όγκος 4,7x5,9 στην παρεγκεφαλίδα με αυξημένη παρουσία υγρού στις κοιλίες ή κάτι τέτοιο” και διάβασα στα γρήγορα όλα τα κακά και φρικιαστικά που μπορεί να συμβούν, ήρθε ο γιατρός…

Πάμε στο γραφειάκι των νευρολόγων όπου μας ζητάει το CD και λέει στη νοσοκόμα να πάρει τις μετρήσεις της ( καρδιογράφημα, πίεση, θερμοκρασία κλπ ), μας κοιτάει κάπως ύποπτα και παίρνει 2-3 τηλέφωνα…. … … …
… … … … γυρίζει ευγενικά σε εμάς και μας λέει ήρεμα και με πολύ σταθερό τρόπο,

“Έχετε έναν όγκο στην παρεγκεφαλίδα αρκετά μεγάλο, ο οποίος επηρεάζει το σύστημα παροχέτευσης από τον εγκέφαλο με αποτέλεσμα να έχει μαζευτεί υγρό στον εγκέφαλο, κάτι το οποίο πρέπει να αντιμετωπιστεί άμεσα με την τοποθέτηση βαλβίδας, θα σας αναλάβει ο κύριος ΧΧΧ, όσο για τον όγκο, σε μια πρώτη ανάγνωση είναι μεν μεγάλος αλλά χειρουργήσιμος. Προχωρήστε τώρα στην κλινική τέρμα του διαδρόμου, έναν όροφο επάνω και μετά δεξιά και όλο ευθεία, στην ΝΕΥΡΟΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΗ”.

Οοοπππ !! Τι κεραμίδα ήταν αυτή ! Για πάμε και βλέπουμε …

στο δρόμο αρχίζω να σκέφτομαι λεφτά έχουμε ? χρειάζεται φακελάκι ? αυτός ο ΧΧΧ ( ο νευροχειρουργός ) είναι καλός ? μπορούμε να τον εμπιστευτούμε ? Ποιον να ρωτήσω ?
Φτάσαμε γρήγορα στην κλινική κ παίρνουν την κυρά μου για εισαγωγή, λήψη ιστορικού κλπ κλπ και εγώ περιμένω… αφού τσέκαρα τους λογαριασμούς μας και το συνολικό διαθέσιμο ποσό για να είμαι έτοιμος, γκουγκλάρω φυσικά και για τις βαλβίδες, τον υδροκέφαλο, τον όγκο παρεγκεφαλίτιδας, επιπλοκές ( ΜΗΝ ΓΚΟΥΓΚΛΑΡΕΤΕ ΤΙΣ ΕΠΙΠΛΟΚΕΣ … ) και φορτώθηκα με όλα τα άσχημα σενάρια…. ξανάρχεται ο ευγενικός Ιατρούλης από τα εξωτερικά Ιατρεία, με βλέπει λίγο χεσμένο, και μας λέει καθησυχαστικά ότι αύριο Πέμπτη θα γίνει το χειρουργείο, είναι τρία τα προγραμματισμένα και είμαστε μετά εμείς, μας αφήνει και κάτι χαρτιά να υπογράψουμε, οδηγίες να μην φάει ή πιεί τίποτα μέχρι το χειρουργείο, και φεύγει. Κοιτάζω τα χαρτιά !!!

ΕΛΑΒΑ ΓΝΩΣΗ ΚΑΙ ΣΥΜΦΩΝΩ και αναλυτικά όλα τα κακά του κόσμου που μπορούν να συμβούν κατά το χειρουργείο….

Οοο να σου @#$% !!! τι μου τό’δωσες αυτό τώρα; δεν μού‘φτανε το google….
Αφού περάσαμε ένα ωραίο βραδάκι στην κλινική μέσα στην αγωνία μας και όλους τους συνοδούς των ασθενών να μας εξηγούν ποιος γιατρός είναι καλός, τι φακελάκι έδωσαν, πόσα τηλέφωνα έκαναν, ένας στο διευθυντή της κλινικής, ο άλλος στην ξαδέλφη που δουλέυει στην καρδιοχειρουργική, ο άλλος έβαλε το νομάρχη να πάρει στο προσωπικό του το γιατρό κλπ κλπ, σκέφτομαι μαζεμένος στη γωνιά μου “ΠΟΥ ΠΑΣ ΒΡΕ ΚΑΡΑΜΗΤΡΟ ΞΕΒΡΑΚΩΤΟΣ !! σε δημόσιο νοσοκομείο σιγά μην βγάλεις ποτέ άκρη εδώ, δεν βλέπεις τι γίνεται !!”.

Με αυτά και μ’ αυτά ξημέρωσε, “Επίσκεψη ιατρών ! περάστε έξω !”, κατά τις 11:00 που κατάφερα να μπω μέσα, η καλή μου ήταν ήδη στην ρόμπα του χειρουργείου και έτοιμη, αργά και βασανιστικά περνάει η ώρα και πάει 14:00, χωρίς καμία ενημέρωση, περνάνε άλλες δύο ώρες... ρωτάω μια νοσοκόμα τι γίνεται αλλά με παραπέμπει στις οδηγίες του γιατρού, ξανά σκέψεις και σκέψεις και οι χθεσινές συζητήσεις, μήπως πρέπει να πάω κάπου να συνεννοηθώ για φακελάκι ? μήπως να πάρω την Μαρία που είναι Ιατρός στα εξωτερικά να μιλήσει ? λες να έχει κα’να γνωστό η γαμπρούλα μου που είναι δημοσιογράφος και έχει κονέε παντού ? ….

Με δυσκολία καταπιέζω λοιπόν τις κακές σκέψεις και αποφασίζω να εμπιστευτώ τον ευγενικό Ιατρούλη που μας ενημέρωσε ότι το χειρουργείο θα γίνει σήμερα και όλα θα πάνε καλά !!

Περνάνε άλλες 4 ώρες, αγωνίας ανησυχίας και (βάστα Γιάννη μην δείχνεις αγχωμένος, το μόνο που μας λείπει τώρα είναι μια κακή ψυχολογία και κλάματα) και απότομα από το πουθενά σκάει ο τραυματιοφορέας την φορτώνει και φεύγει.

… Εγώ ??? … Τι κάνω εγώ ??? ?? ? … …

Ρωτάω μια νοσοκόμα και μου λεει ότι οι περισσότεροι περιμένουν έξω από το χειρουργείο αλλά και εδώ να περιμένω το ίδιο είναι, γιατί θα με ενημερώσουν αν χρειαστεί κάτι και εδώ θα την επιστρέψουν, αράζω λοιπόν ( σε αναμμένα κάρβουνα αλλά δεν είχα και επιλογή ) … δεν περνάνε 20 λεπτά και έρχεται μια νοσοκόμα και μου λέει “σας ζητούν στα χειρουργεία”.

… Ωχ τι θέλουν? φταίει που δεν έδωσα φακελάκι ?

Πάω πάνω φοβισμένος και με περιμένει ο νευροχειρουργός, μου εξηγεί στα γρήγορα την διαδικασία και τι θα κάνει, και πάνω που πάω να ρωτήσω, φεύγει και μπαίνει στο χειρουργείο, μετά από 4-5 ώρες είμαστε πίσω στο θάλαμο κ η κυρά μου κοιμάται σαν πουλάκι.

Το επόμενο πρωί “ Επίσκεψη Ιατρών ! Περάστε έξω ! ”, γύρω στις 11:00 που με άφησαν πάλι να μπω, έχουν εξαφανιστεί όλοι οι γιατροί και η καλή μου μαζί με την συγκάτοικο στο θάλαμο με ενημερώνουν για το στάτους, ότι όλα πήγαν καλά και σε 2 μέρες εκτός απροόπτου φεύγουμε.

??? ??? Ο όγκος δεν θα αφαιρεθεί ??? τι κάνουμε τώρα που πάμε ???

πάω μια βόλτα στο γραφείο των Ιατρών αλλά δεν είναι κανένας εκεί, ρωτάω μια νοσοκόμα αλλά … το έμαθα πια “ότι σας είπαν οι γιατροί”.

Περνά ήρεμα η μέρα μας, κάθε 3 ώρες πίεση θερμοκρασία, φάρμακα κλπ, και έρχεται πάλι ο αγαπημένος μου ευγενικός ιατρός που μας ενημερώνει ότι όλα πήγαν καλά έχει μπει μια βαλβίδα αποσυμπίεσης κ άλλα ιατρικά που δεν τα καταλάβαινα εκείνη τη στιγμή κλπ κλπ και ότι ο ΧΧΧ ο νευροχειρουργός, θα μας δει αύριο το πρωί στο γραφείο του και θα πάρουμε εξιτήριο μέχρι να κανονιστεί ημερομηνία για την αφαίρεση του όγκου.

Άντε πάλι !! τι μας θέλει στο γραφείο του ? Φακελάκι ? Πώς το ανοίγω το θέμα ? Ρωτάω χύμα ? Πόσα είναι καλά ??

… ΦΤΙΑΞΤΕ ΕΝΑ ΠΡΩΤΟΚΟΛΛΟ ΝΑ ΞΕΡΕΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ …

Περνάει λοιπόν το βράδυ, εντωμεταξύ έχω οργανωθεί με ένα καλό ποσό στην τσέπη έχω κάνει και κα’να δυο τηλέφωνα να είναι το αδέρφι σε ετοιμότητα, μην είναι λίγα αυτά που έχω, Εγκέφαλος είναι αυτός που φτιάχνουμε όχι κα’να δαχτυλάκι !! και πάμε στο γραφείο του…

Μπαμ Μπαμ η ενημέρωση από το γιατρό και “την Τετάρτη με παίρνετε για ενημέρωση της κατάστασης και την άλλη παρασκευή κόβετε τα ράμματα, μετά θα μιλήσουμε τηλεφωνικά για να κανονίσουμε το χειρουργείο για την αφαίρεση του όγκου”, πάνω που πάω να του μιλήσω στα ιδιαίτερα … “Με συγχωρείτε έχω χειρουργείο πάρτε με τηλέφωνο όπως είπαμε”,

Τι σημαίνει αυτό ? Θα τα πάρει μαζεμένα στο επόμενο ???

Οπως και να έχει, τέλος καλό όλα καλά !! Πάμε λοιπόν σπίτι μας, ακολουθούμε τις οδηγίες κατά γράμμα και όλα είναι ωραία, όσο ωραία μπορεί να είναι με ένα μπαλάκι του τένις καλοήθες ή όχι στον εγκέφαλο. Πέρασαν οι μέρες κόψαμε τα ράμματα και είναι ώρα να κανονίσουμε το 2ο χειρουργείο, παίρνουμε τηλέφωνο και ... αρχίζουν τα όργανα … δεν γίνεται αυτή την εβδομάδα το νοσοκομείο είναι σε επιφυλακή, ξαναπάρτε την επόμενη βδομάδα … εκτάκτως ο Ιατρός λείπει στο εξωτερικό … Πάρτε σε καμιά βδομάδα …

!!! Πλέον είναι φως φανάρι αν δεν δώσεις φακελάκι θα χειρουργηθείς του ΆΙ Π(μπιπ) !!

Ξανά τηλέφωνο την άλλη βδομάδα αλλά πλέον είναι 15αυγουστος, δεν λειτουργεί τίποτα, δεν έχουμε προσωπικό παρά μόνο έκτακτα… θα σας ενημερώσουμε.

Τα έχω πάρει πλέον, έχω μιλήσει και με διάφορους “Ξερόλες”, “Ειδικούς” και “του νοσοκομειακού χώρου” και με έχουν ενημερώσει ότι σε νευροχειρουργό ... θέλει χοντρό φακελάκι 800+ και αφού είναι δύο επεμβάσεις ετοιμάσου να ξηλωθείς. Το παίρνω απόφαση, θα πάω να τον βρω κ παίρνω στο προσωπικό του τηλέφωνο να κλείσω ένα ιδιαίτερο ραντεβού μαζί του, απαντά αμέσως το τηλέφωνο και πριν του πω κάτι μου λέει “Ναι θυμάμαι την περίπτωσή σας, την Πέμπτη θα γίνει το χειρουργείο σας, Τετάρτη κάνετε εισαγωγή και οδηγίες, τι, που κλπ κλπ…”, απαντάω Ευχαριστώ ! Καταπίνω το λογύδριο που είχα ετοιμάσει και ενημερώνω την καλή μου.

Με όλα αυτά είναι πλέον Σεπτέμβρης, κάνουμε την εισαγωγή και την επόμενη μέρα το πρωί ( το έχω μάθει πλέον ) “ Επίσκεψη Ιατρών περάστε έξω ”, γυρίζω στις 11:30 στο θάλαμο βρίσκω την καλή μου ντυμένη στο ρομπάκι της, να περιμένει να την πάρουν. Ενημερώνομαι ότι πέρασε ο ΧΧΧ και ότι θα με καλέσει πριν μπουν για την επέμβαση (τώρα είναι ώρα για το φακελάκι, ένα χιλιάρικο λές να φτάνει ?), έρχεται ο τραυματιοφορέας την παίρνει, και φυσικά αυτή τη φορά δεν την πατάω πάλι, πάω από κοντά και στήνομαι απ’ έξω από τα χειρουργεία, περνάνε δύο ώρες και καθώς περνάει πάλι ο τραυματιοφορέας με ένα άλλο ασθενή, μου σφυρίζει στο αυτί, “έχουν ξεκινήσει, όλα πάνε καλά είναι δύσκολο χειρουργείο θα αργήσουν…”.

Περνάνε άλλες 5 ώρες και επιτέλους από το μικρόφωνο με καλούν στο γραφείο του γιατρού όπου μετά από τόσο αναμονή μπαίνω μέσα, με όλες μου τις απορίες και το φακελάκι έτοιμο, ο γιατρός φανερά κουρασμένος, με ενημερώνει ότι όλα πήγαν καλά, και άλλα ιατρικά τεχνικά που μισοκατάλαβα και τέλος πιθανά και λίγο θιγμένος μου εξηγεί

ότι ΔΕΝ ΖΗΤΑ ΦΑΚΕΛΛΑΚΙ, ΟΥΤΕ ΛΕΦΤΑ ή ΚΑΤΙ ΑΛΛΟ, έκανε την δουλειά του όπως έπρεπε, τελεία και παύλα.

Έκτοτε, παρακολουθεί την πορεία μας, μας έχει καθοδηγήσει όπου χρειάστηκε, κατά την γνώμη μου πέρα και από τυπική του αρμοδιότητα, βρίσκοντάς μας λύσεις με γιατρούς άλλων ειδικοτήτων ή συμβουλές για την πορεία μας.

Οπότε !!! για τους “λάτρεις” της έκφρασης Ελλαδιστάν, και όλων αυτών που κατακρίνουν τα νοσοκομεία μας, σας παραθέτω την εμπειρία μου που όλα έχουν λειτουργήσει σωστά, επαγγελματικά, άψογα και που το πρόβλημα ήταν η στραβή μας νοοτροπία !!! , που όχι μόνο δεν βοηθά αλλά βαραίνει και δυσκολεύει το ήδη δύσκολο έργο, των επαγγελματιών Ιατρών που έχουμε καθώς και την δική μας τη ζωή.

Θέλω πολύ να ευχαριστήσω, έστω και ανώνυμα όλους όσους ασχολήθηκαν μαζί μας

- τον νευροχειρουργό ΧΧΧ που πέρασαν όλα από τα χέρια του και μας ανέλαβε και συνεχίζει να μας βοηθά σαν να είμαστε παιδιά του,
- τον ιατρό που μας ανέλαβε από τα εξωτερικά Ιατρεία μέχρι την έξοδό μας από το νοσοκομείο, που με την ηρεμία του μου έδωσε την εμπιστοσύνη ότι όλα θα πάνε καλά και να μην αρχίσω να έχω δεύτερες σκέψεις να αναζητήσω λύσεις σε Ιδιωτικές “καλύτερες” κλινικές
- κ τέλος όλο το ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό που έδειξαν κατανόηση για την αγωνία μας και τον τρόπο που τους φερόμαστε, σαν να είναι αυτοί υπεύθυνοι για την κατάστασή μας.