Πήραν αποφάσεις που όμως δεν δεσμεύονται να υλοποιήσουν

Πολύ κακό για το (σχεδόν) τίποτα, θα μπορούσε να χαρακτηριστεί η Σύνοδος της Κοπεγχάγης για το κλίμα. Οι πολιτικοί ηγέτες δεν είναι αποφασισμένοι να θέσουν σε πρώτη προτεραιότητα τη διάσωση του πλανήτη και της ανθρώπινης ζωής από τις κλιματικές αλλαγές που προκαλούν οι ανθρώπινες παρεμβάσεις, στο όνομα της ανάπτυξης. Έτσι, κατέληξαν μεν σε συμφωνία, η οποία όμως δεν είναι δεσμευτική!

Ο Αμερικανός πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα χαρακτήρισε τη συμφωνία σημαντικό βήμα, αλλά όχι αρκετό για την αντιμετώπιση του προβλήματος και  συμπλήρωσε ότι για πρώτη φορά στην ιστορία όλες οι μεγάλες οικονομίες συμφώνησαν να αναλάβουν δράση κατά της κλιματικής αλλαγής.

Στο κείμενο δεν υπάρχουν συγκεκριμένα ποσοστά για τη μείωση των εκπομπών αερίου, ωστόσο, όλες οι χώρες δεσμεύονται να τα παρουσιάσουν μέχρι την 1η Φεβρουαρίου 2010.

Επίσης δεν γίνεται αναφορά στην «επαλήθευση» των εκπομπών, κυρίως λόγω των αντιρρήσεων της Κίνας.

Σε κάθε περίπτωση το θέμα της διαφάνειας υπάρχει συμφωνία για ένα «διεθνές σύστημα ανάλυσης», το οποίο δεν έχει ακόμα αποσαφηνιστεί.

Τα σημεία-«κλειδιά» της συμφωνίας:

Μακροπρόθεσμοι στόχοι

«Βαθιές περικοπές στις παγκόσμιες εκπομπές απαιτούνται με προοπτική να μειωθούν οι παγκόσμιες εκπομπές, ώστε να κρατηθεί η αύξηση της παγκόσμιας θερμοκρασίας κάτω από τους 2C».

Νομικά δεσμευτική συμφωνία

Μία πρόταση που επισυνάπτεται καλεί για μία νομικά δεσμευτική συνθήκη έως τα τέλη του επόμενου έτους.

Χρηματοδότηση των αναπτυσσόμενων χωρών

Το κείμενο αναφέρει: «Οι ανεπτυγμένες χώρες θα παράσχουν επαρκείς, προβλέψιμους και σταθερούς οικονομικούς πόρους και τεχνολογία, προκειμένου να υποστηρίξουν την εφαρμογή προσαρμοσμένης δράσης στις αναπτυσσόμενες χώρες».

Ιδιαίτερη αναφορά γίνεται σε μικρά νησιωτικά κράτη και χώρες της Αφρικής.

«Οι ανεπτυγμένες χώρες θέτουν έναν στόχο κινητοποίησης τα 100 δισ. δολάρια το χρόνο έως το 2020 προκειμένου να αντιμετωπιστούν οι ανάγκες των αναπτυσσομένων χωρών. Τα κεφάλαια θα προέλθουν από ένα εύρος πηγών, ιδιωτικών και δημόσιων, διμερών και πολυμερών».

Σε παράρτημα αναφέρονται οι βραχυπρόθεσμες οικονομικές δεσμεύσεις από ανεπτυγμένες χώρες για την περίοδο 2010-2012:

Από την ΕΕ 10,6 δισ. δολάρια, την Ιαπωνία 11 δισ. δολάρια, τις ΗΠΑ 3,6 δισ. δολάρια.

Μείωση εκπομπών

Οι λεπτομέρειες για τα σχέδια μετριασμού των ρύπων περιλαμβάνονται σε δύο ξεχωριστά παραρτήματα, ένα για τους στόχους των ανεπτυγμένων χωρών και ένα για τις εθελοντικές δεσμεύσεις των μεγαλύτερων αναπτυσσόμενων χωρών.

Αυτές δεν είναι δεσμευτικές και περιγράφουν την υπάρχουσα κατάσταση όσον αφορά τις δεσμεύσεις - κυμαινόμενες από τις «υπό σκέψη» για τις ΗΠΑ έως τις «εγκριθείσες με νομοθεσία» για την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Παρακολούθηση των δεσμεύσεων

Ένα από τα σημεία αδιεξόδου, κυρίως επειδή η Κίνα αρνήθηκε να αποδεχθεί διεθνείς ελέγχους, αφορά στην παρακολούθηση των δεσμεύσεων των αναπτυσσομένων χωρών.

Στο κείμενο αναφέρεται ότι οι αναδυόμενες οικονομίες θα πρέπει να αναφέρουν τα αποτελέσματα στα Ηνωμένα Έθνη κάθε δύο χρόνια, με μερικούς διεθνείς ελέγχους ώστε να αντιμετωπιστούν οι ανησυχίες της Δύσης για διαφάνεια, αλλά και να διασφαλισθεί ότι η εθνική κυριαρχία θα τύχει σεβασμού.

Προστασία Δασών

Η συμφωνία αναγνωρίζει τη σημασία της μείωσης εκπομπών από την αποψίλωση και την υποβάθμιση δασών και την ανάγκη να ενταθεί η απομάκρυνση αερίων του θερμοκηπίου από τα δάση.

Υπάρχει συμφωνία για κίνητρα, ώστε να χρηματοδοτηθούν δράσεις από τον ανεπτυγμένο κόσμο.

Τέλος, οι αγορές άνθρακα αναφέρονται, αλλά όχι λεπτομερειακά.