Κορωνοϊός: Η Άνοιξη θα ξαναρθεί…

Είναι μάλλον αναπόφευκτο. Ο «Χειμώνας» που έρχεται θα είναι δύσκολος και, όπως το συνηθίζουν, θα ρίξουν την ευθύνη σε μας. Θα κάνουν πώς ξεχνούν ότι:

-Άνοιξαν το Καλοκαίρι τον τουρισμό, ουσιαστικά, χωρίς σχέδιο και μέτρα προστασίας,

-Επαναλειτούργησαν τα σχολεία με έως και 27 μαθητές ανά αίθουσα,

-Έχασαν την ευκαιρία, από τον περασμένο Μάρτιο, να θωρακίσουν το Δημόσιο Σύστημα Υγείας για το δεύτερο κύμα της πανδημίας,

-Δεν φρόντισαν να ενισχύσουν, ιδιαίτερα σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς ώστε ο κόσμος να μην παστώνεται σαν τις σαρδέλες για να πάει στη δουλειά του,

-Άφησαν αβοήθητους τους ανθρώπους του πολιτισμού αλλά και δεκάδες άλλους κλάδους που επλήγησαν ανεπανόρθωτα από τον κορωνοϊό,

-Κάνουν αδέξιους κι επικίνδυνους χειρισμούς με την πραγματική οικονομία, τις ενισχύσεις που πάνε κυρίως στους μεγάλους και τα λουκέτα που μπαίνουν στην εστίαση,

-Φέρουν ευθύνη για τους ελλιπείς ελέγχους και τον μην έγκαιρο εντοπισμό των ασυνείδητων επαγγελματιών.  

-Επέτρεψαν τον συνωστισμό ηλικιωμένων στις εκκλησίες.

Και τόσα ακόμα, και άλλα τόσα που έρχονται στην πορεία και θα περάσουν στα «μουλωχτά» με το πληρωμένο «λιβάνισμα» από τα «εξαπτέρυγά» τους, δηλαδή τα συστημικά ΜΜΕ.

Δεν ξεχνάμε όσα συνέβησαν και παρά τον φόβο και τις απαγορεύσεις που υφίστανται θα παλέψουμε για να μην περάσουν κι άλλα. Θα έρθει όμως η στιγμή που θα κάνουμε τον συνολικό λογαριασμό και ελπίζω τότε να αποδώσουμε τα του Καίσαρος τω Καίσαρι…

Στο μεταξύ όμως, αυτόν τον δύσκολο «Χειμώνα», υπάρχει και ο παράγοντας… άνθρωπος. Όλοι εμείς οι απλοί και καθημερινοί άνθρωποι. Αυτοί που κρύβονται πίσω από τους αριθμούς.

Πίσω από τους αριθμούς των κρουσμάτων, που θα υποχρεωθούν να περάσουν δύο βδομάδες από τη ζωή τους, μόνοι κλεισμένοι σε ένα σπίτι, των διασωληνωμένων που θα δώσουν τη μάχη τους ( αν είναι τυχεροί) σε ένα νοσοκομείο και εκείνων που θα φύγουν πρόωρα.

Πίσω από τα ποσοστά της ανεργίας, που δυστυχώς θα αυξηθούν, και θα δημιουργήσουν επιπλέον προβλήματα σε πολλές οικογένειες.

Πίσω από τα λουκέτα, επιχειρήσεων που δεν θα αντέξουν ένα ακόμα lockdown.

Πίσω από τους πλειστηριασμούς σπιτιών κι επαγγελματικών χώρων…

Τώρα λοιπόν, περισσότερο από ποτέ,  οφείλουμε να σταθούμε δίπλα ο ένας στον άλλο. Με φυσική παρουσία ή με όποιον άλλον τρόπο θεωρούμε πρόσφορο και αποτελεσματικό.

Να ανοίξουμε την αγκαλιά μας, να συμπαρασταθούμε σε όσους μας έχουν ανάγκη, να τους βοηθήσουμε, να μην διστάσουμε, να μην βάλουμε το εγώ πάνω από όλα, όσο και αν οι κρατούντες θέλουν να κοιτάμε ο καθένας την πάρτη μας.

Να στηρίξουμε την τοπική αγορά. Όσοι έχουμε τη δυνατότητα να ψωνίσουμε κάποια είδη που έχουμε ανάγκη, ας το κάνουμε από τους δικούς μας ανθρώπους. Τους ανθρώπους της διπλανής πόρτας, τους ανθρώπους της γειτονιάς, την πόλης μας, τους μικρούς και μεσαίους που πλήττονται περισσότερο και από αυτή την κρίση. Μην επιτρέψουμε στους εαυτούς μας, για 5 και 10 ευρώ, να πέσουμε στην παγίδα να «χαρίσουμε» το υστέρημά μας στις επώνυμες αλλά απρόσωπες πολυεθνικές που μεταφέρουν τα υπερκέρδη τους σε offshore εταιρείες κάποιου μακρινού «οικονομικού παραδείσου», όπου ποτέ δεν θα φορολογηθούν όπως όλοι οι υπόλοιποι.

Γιατί, φίλες και φίλες, ένα μόνο είναι σίγουρο: Αυτό τον κ@λοϊό κάποια στιγμή θα τον νικήσουμε.

Η «Άνοιξη» θα ξαναρθεί… και τότε, όταν πλέον θα βγάλουμε τις μάσκες, θα πρέπει να μπορούμε να ξανακοιτάξουμε τους συνανθρώπους μας με βλέμμα καθαρό και να μπορούμε ξανά να τους χαρίσουμε το πιο πλατύ μας και αυθόρμητο χαμόγελο.

Αν όμως, αυτόν τον γκρίζο «Χειμώνα», δεν έχουμε σταθεί ο ένας δίπλα στον άλλο και στα δύσκολα, απλά σφυρίζαμε αδιάφορα, η «Άνοιξη», όταν θα ξαναρθεί, θα μας βρει πιο λαβωμένους από ποτέ.  

Γιατί οι τσέπες φίλοι μου μπορεί και να ξαναγεμίσουν κάποια στιγμή, οι ανθρώπινες καρδιές όμως, όταν παγώσουν, δύσκολα ζεσταίνονται ξανά…

Αν όμως δώσουμε αγάπη, τότε η ψυχή μας θα μεγαλώσει και ο προσωπικός πόνος θα φαντάζει μικρότερος… Μόνο έτσι θα ανοίξει ο δρόμος για να επιστρέψει η χαρά στη ζωή μας… μόνο έτσι θα αισθανθούμε ότι παραμείναμε ΑΝΘΡΩΠΟΙ.

«λάος» και για την αντιγραφή…

Θάνος Χριστακόπουλος