Η εμπειρία του 36χρονου Γιώργου Ζ. με τον καρκίνο

Ακόμα ένας νέος άνθρωπος, δίνει τον αγώνα του με τον καρκίνο και μοιράζεται την εμπειρία του μαζί μας, μέσα από το Ημερολόγιο. Είναι ο 36χρονος Γιώργος Ζ. που δίνει τη δική του μάχη και μάς την εξιστορεί παρακάτω:

«Βλέπω πολύ κόσμο χτυπάει αυτή η αρρώστια. Τα βλέπω και τα διαβάζω καιρό. Πριν πω τα δικά μου θα πω να έχουμε πάντα στο μυαλό μας όλους τους αγίους να μας δίνουν δύναμη γιατί αυτοί είναι σε όλα δίπλα μας και βλέπουν τα πάντα. Κι αυτοί θα πουν τι θα γίνει. Κι εμείς όσο μπορούμε με την σωστή ψυχολογία, λίγο δύσκολο.

Mε λένε Γιώργο, είμαι 36 χρονών και αυτή είναι η δική μου εμπειρία.   

Έχω μια κόρη 3,5 χρονών και πριν 2 χρόνια είχε κολλήσει στρεπτόκοκκο. Εγώ πήγαινα ερχόμουν στην δουλειά μου την λυπήθηκα και προσπάθησα να κολλήσω κι εγώ. Τής πέρασε δόξα τον Θεό.

Μετά από λίγο καιρό δεν ένιωθα και τόσο καλά στον ύπνο μου.

Ένα βράδυ στην δουλειά ίδρωνα, είχε κλείσει η φωνή μου, ανέβασα πυρετό. Τις ημέρες που προηγήθηκαν είχα διάφορα, πήγα σε νοσοκομεία και μού έλεγαν ότι είναι κρύωμα. Πάω σε γιατρό για τον λαιμό μου και μού λέει στρεπτόκοκκο έχεις πάρε χάπια και θα γίνεις καλά.

Δούλευα τότε σε security, περίμενα να αλλάξω δουλειά για να αλλάξει η τύχη μου, να είμαι πιο πολύ με την οικογένεια μου. Ακούω το χαρούμενο νέο ότι με πήραν.

Περνάνε τέσσερις μήνες και είδα ότι κουράζομαι εύκολα και ότι είχα πιο δύσκολο ύπνο. Εδώ αρχίζουν όλα. Φεύγω μια μέρα απ' την δουλειά 7 το πρωί, ήταν της Αγίας Σοφίας, έρχομαι σπίτι κουρασμένος και πάω να ξαπλώσω και ξαφνικά κάτι μου λέει «πήγαινε να δεις τι έχεις’.

Δεν κοιμάμαι, κουρασμένος πάω στην παθολόγο, μου βγάζει ακτίνα και  μού λέει «φεύγεις για το Σωτηρία». Πώς την έλεγαν τη γιατρό; Σοφία. Τυχαίο;  Νομίζω δύσκολο.

Πάω στο Σωτηρία και μου λένε στην αρχή «ξέρουμε τι είναι περίπου». Εγώ όταν ξάπλωνα δεν μπορούσα να πάρω ανάσα. Γενικά κι εκεί πέρασα πολλά, μην σας κουράζω πιο πολύ.

Στο τέλος βγήκε ότι έχω λέμφωμα και με έστειλαν στο Λαϊκό.

Είχαν περάσει είδη 2 μήνες, στο Σωτηρία ξόδεψα άδικο χρόνο και πέρασα άσχημα. Πάω στο Λαϊκό έως να μου πει ο γιατρός τι θα γίνει με την βιοψία του λέω θα πάω να δω λίγο την κόρη μου. Και μου λέει «κάνεις εισιτήριο και μπαίνεις κι ότι προλάβουμε».

Όπως είπα 2 μήνες είχα να δω την κόρη μου. Μού λέει «σου δίνω 30-70 να ζήσεις γιατί είναι στην καρδιά κι ένα κομμάτι να φύγει καταλαβαίνεις». Εκεί που είπα «Θεέ μου ευχαριστώ, να χαρώ την φαμίλια μου με την νέα δουλειά» στο τέλος βγήκαν αλλά.

Την επόμενη αρχίζουν τα όργανα. Η κεντρική αρτηρία πονάει έως να σου βάλουν τον ορό και την θεραπεία κι αν αντέξει ο οργανισμός.

Έκανα 7 χημειοθεραπείες, τον δεύτερο μήνα έβλεπα μαλλιά να πέφτουν και διάφορα αλλά, τα ξέρετε: αδυνάτισμα, αδυναμία στα πόδια και άλλα πολλά, πλέον δεν είχα και φλέβα καλή με τις αιματολογικές εξετάσεις κι όλα αυτά. Και συνεχώς μαγνητικές και αξονικές.

Τότε δεν ήθελες τίποτα δίπλα σου, αφού δεν είσαι δίπλα στο παιδί σου. Κι όταν έρχονται και σε κοιτάνε οι δικοί σου έτσι όπως είσαι, τι να πεις.  Τώρα ακόμα δεν έχω χαρεί τίποτα. Τρείς κουβέντες λες και μετά λες «πήγαινε σιγά σιγά». Σε κάθε θεραπεία λες «Θεέ και Παναγία βγάλτε με καλά και γερό». Και δίπλα να έχετε κάποιον Άγιο ή πολλούς σε εικόνες αυτή σε νιώθουν σε βλέπουν να κλαις.

Τώρα είμαι σε ανάρρωση, κάθε βράδυ παρακαλάω να μεγαλώσω την κόρη μου, ο φόβος χειρότερος ανά δύο μήνες που κάνεις εξετάσεις για το τι θα ακούσεις.

Και πονάς στον λαιμό φοβάσαι, πονάς στην καρδιά το ίδιο, όπου σε πιάνει λες τι γίνεται; Δύσκολα. Έως τώρα λέω δόξα τον Θεό που με άφησε έως τώρα και πάω σταθερά.

Πλέον μετά από όλα αυτά είσαι στα χέρια του απλά χαίρεσαι ό,τι έχεις. Οι πόνοι δύσκολα φεύγουν.

Ένα θα πω, ζήστε γιατί πριν περάσω αυτό δεν έλεγα κάθε πρωί ευχαριστώ Θεέ μου που με έχεις καλά και λέω καλημέρα. Αχάριστος ήμουν. Πλέον λέω κι ελπίζω να τα ξαναπούμε και να λέμε χαρούμενα στο Ημερολόγιο. Γιατί όσοι περνάμε τέτοια, βιβλίο γράφουμε γιατί δύσκολα νιώθει κάποιος τι πέρασες, τι περνάς και πως είσαι. Μόνο η ψυχή σου κ ο Θεός κ όποιον Άγιο έχεις δίπλα σου».

Σε αυτό το email [email protected] στείλτε μου τα μηνύματά σας (σκέψεις, συναισθήματα, εμπειρίες ή προβλήματα που αντιμετωπίζετε και θέλετε να ερευνήσουμε), ή το τηλέφωνό σας (αν θέλετε να επικοινωνήσουμε τηλεφωνικά) και να είστε σίγουροι ότι η δύναμη που θα δώσει ο ένας στον άλλον θα είναι ένας ισχυρός σύμμαχος στη μάχη που δίνουμε.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ

Διαβάστε το Ημερολόγιο ενός Καρκινοπαθούς