Μια καινούργια μέρα στη μάχη με τον καρκίνο

Από την περασμένη Πέμπτη που έγραψα ότι δεν είχα καλά αποτελέσματα από την αξονική τομογραφία (Ακόμα μια αξονική χωρίς καλά νέα), ένοιωσα το πραγματικό ενδιαφέρον πολλών ανθρώπων. Πολλά τα μηνύματα συμπαράστασης και οι ευχές που έλαβα. Καθώς δεν έκρυψα ότι τα νέα αυτά με επηρέασαν ψυχολογικά, ήταν πολλοί εκείνοι που θέλησαν να μου πουν «μην πέφτεις», «όλα καλά θα πάνε», «προσωρινές δυσκολίες είναι». Τους ευχαριστώ όλους.

Όσοι βρίσκονται ή έχουν βρεθεί στη δική μου κατάσταση, αντιμέτωποι με τον καρκίνο, ξέρουν ότι οι μεταπτώσεις στη διάθεσή μας είναι λογικές και φυσιολογικές. Αρκεί μια καλή είδηση για να σε εκτοξεύσει και αρκεί ένα άσχημο νέο, για να σου χαλάσει τη διάθεση.

Άλλωστε σε όλους συμβαίνει αυτό, και στους απόλυτα υγιείς. Πολλώ δε μάλλον, όταν τα νέα αφορούν τη μάχη που δίνεις με τον καρκίνο.

Αρκεί όμως η μετάπτωση να είναι προσωρινή, να διαρκέσει κάποιες ώρες, άντε λίγες ημέρες. Να μην σε οδηγήσει σε σκέψεις παραίτησης, ή παράδοσης. Εμένα αυτό δεν μου έχει συμβεί μέχρι τώρα.

Ακόμα και τη στιγμή που αισθάνομαι να με εκνευρίζουν ή να με στενοχωρούν κάποιες εξελίξεις, ακόμα και εκείνη τη στιγμή, νιώθω σίγουρος ότι τελικά θα τα καταφέρω. Αυτή η βεβαιότητα δεν με εγκατέλειψε ποτέ έως σήμερα. Και ίσως είναι αυτή που έχει συμβάλλει καθοριστικά στο να νιώθω ακόμα καλά, παρά την επιμονή και τις αντοχές του καρκίνου.

Εκτός από τα πολλά μηνύματα, κατά το τριήμερο είχα και ενημέρωση και από τον γιατρό μου, τον oγκολόγο κ. Καλόφωνο και από τον πνευμονολόγο μου κ. Μιχάλη Κίτρου με τον οποίο όπως έχω ξαναπεί, μάς συνδέει μια φιλία περίπου 38 χρόνων.

Καίτοι ημέρες αργίας και οι δυο τους αφιέρωσαν χρόνο για να με ενημερώσουν και να μού εξηγήσουν πώς κινούμαστε, προφανώς διακρίνοντας ότι η διάθεσή μου είχε επηρεαστεί από τα όχι καλά νέα της αξονικής. Τους ευχαριστώ και τους δύο για τον χρόνο που αφιέρωσαν, καθώς έχω συναίσθηση πόσο σημαντική είναι για αυτούς, με τη δουλειά που κάνουν, κάθε ευκαιρία ξεκούρασης.  

Εν τάχει λοιπόν- καθώς σάς έχω πει ότι θα μοιράζομαι μαζί σας κάθε εξέλιξη που αφορά στην πορεία της υγείας μου- η ενημέρωση αναφέρει ότι στη φαρέτρα μας έχουμε όπλα να αντιμετωπίσουμε τις εστίες καρκίνου που δεν μπόρεσαν να «χτυπήσουν» οι χημειοθεραπείες και οι ανοσοθεραπείες. Ένα από αυτά τα όπλα είναι το χάπι tarceva που παίρνω από την περασμένη Παρασκευή (ΗΜΕΡΑ 362η με καρκίνο: πλέον αρχίζω νέα μορφή θεραπείας…), αλλά ακόμα κι αυτό αν δεν φέρει αποτέλεσμα, υπάρχουν κι άλλες μέθοδοι που θα ακολουθήσουμε.

Το έχω ξαναγράψει, το μεγάλο πλεονέκτημα που έχουμε εμείς έναντι των καρκινοπαθών περασμένων  δεκαετιών, είναι ότι η επιστήμη έχει προοδεύσει και πλέον υπάρχουν αρκετοί τρόποι και μέσα αντιμετώπισης του καρκίνου. Όπως μού είπε κι ο Μιχάλης «με τον καρκίνο που έχεις, πριν 25-30 χρόνια θα σου έδιναν έξι μήνες ζωής. Τώρα πλέον, μπορούμε ακόμα και να τον θεραπεύσουμε».  

Θα παρατηρήσατε ίσως ότι -και σήμερα, αλλά και τις προηγούμενες ημέρες- όταν αναφέρομαι στα αποτελέσματα της αξονικής δεν τα χαρακτηρίζω «άσχημα», αλλά «όχι καλά». Δεν οφείλεται σε κάποια πρόληψη αυτό το …παιχνίδι των λέξεων, αλλά επειδή θεωρώ ότι όσο υπάρχουν εναλλακτικές λύσεις στο τραπέζι, τα πράγματα δεν είναι άσχημα. Και στην περίπτωση μου, υπάρχουν ακόμα εναλλακτικές λύσεις στο τραπέζι.  

Επανερχόμαστε λοιπόν από το τριήμερο του Αγίου Πνεύματος που ήταν μια ευκαιρία για ανασύνταξη και ανασυγκρότηση.

Και μη ξεχνάμε ότι εκτός από έμενα με τις μεταπτώσεις μου, υπάρχουν εκατοντάδες «συμπολεμιστές» όπως αποκαλεί τους καρκινοπαθείς ο φίλος (επίσης καρκινοπαθής) Χρήστος Τ., που σήμερα συνωστίζονται στις Ογκολογικές Μονάδες για τη χημειοθεραπεία τους, υπάρχουν και πολλοί που μόλις σήμερα θα πληροφορηθούν τα αποτελέσματα της δικής τους αξονικής και θα μάθουν ότι ανοίγουν λογαριασμό με τον καρκίνο.

Άρα ουδείς εξ ημών, δικαιούται να νιώθει ότι τού συμβαίνει κάτι ιδιαίτερο και να απαιτεί μια ειδική μεταχείριση.

Την ίδια επιλογή έχουμε όλοι: να δώσουμε όσο πιο δυνατά μπορούμε αυτή τη μάχη, έχοντας πίστη ότι τελικά θα τα καταφέρουμε. Άλλωστε κάθε μέρα ζωής που κερδίζουμε, είναι μια νικηφόρα μάχη. Συνεχίζουμε λοιπόν…

Σε αυτό το email [email protected] στείλτε μου τα μηνύματά σας (σκέψεις, συναισθήματα, εμπειρίες ή προβλήματα που αντιμετωπίζετε και θέλετε να ερευνήσουμε), ή το τηλέφωνό σας (αν θέλετε να επικοινωνήσουμε τηλεφωνικά) και να είστε σίγουροι ότι η δύναμη που θα δώσει ο ένας στον άλλον θα είναι ένας ισχυρός σύμμαχος στη μάχη που δίνουμε.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ

ΗΜΕΡΑ 362η με καρκίνο: πλέον αρχίζω νέα μορφή θεραπείας…

ΗΜΕΡΑ 361η με καρκίνο: Ακόμα μια αξονική χωρίς καλά νέα

Το Ημερολόγιο ενός Καρκινοπαθούς