Έχει και τα καλά της η κρίση...

Όσο αιρετικό κι αν ακούγεται έχει και τα καλά της η κρίση.

Παράδειγμα πρώτον: Σε συνεργείο αυτοκινήτων. Ο άλλοτε ανόρεχτος και κάπως δύστροπος ιδιοκτήτης παύει να βαριανασαίνει και να σε λοξοκοιτάζει με το που περνάς το κατώφλι του. Παύει να σου παρουσιάζει την μικροβλάβη του Ι.Χ. σου ως την μεγαλύτερη συφορά από καταβολής κόσμου. Αφού σε καλημερίζει, πράγμα αναπάντεχο για τις συνήθειες του, σου εξηγεί με ακρίβεια αρχιμηχανικού γερμανικής εταιρείας, ποια είναι η βλάβη, πόση ώρα θα πάρει η επισκευή της και, το κυριότερο, ποια είναι η φθηνότερη λύση.

Παράδειγμα δεύτερον: Σε εστιατόριο σε πεζόδρομο της Πάτρας. Το έως πρόσφατα προβληματικό και μνημειωδώς αργό σέρβις αντικαθίσταται από ταχύτητα στην εξυπηρέτηση, ευγένεια και υψηλό επαγγελματισμό. Τα πιάτα φαίνονται πιο προσεγμένα, το περιβάλλον περισσότερο φιλικό και άνετο, η δε έκπληξη ολοκληρώνεται όταν έρχεται ο λογαριασμός. Τιμές… προσγειωμένες στη σημερινή πραγματικότητα των ψαλιδισμένων μισθών και συντάξεων.

Μπορεί να είναι απλώς δύο περιπτώσεις. Σίγουρα, όμως, δεν είναι οι μόνες. Συν τω χρόνω η τάση που διαμορφώνεται στην αγορά προϊόντων ή υπηρεσιών φέρνει, για πρώτη φορά εδώ και δεκαετίες, τον πελάτη στο επίκεντρο.

Η λογική της «αρπαχτής» και της «κονόμας» αργοσβήνει. Όλο και περισσότεροι έμποροι και επαγγελματίες, για να κρατήσουν ζωντανές τις επιχειρήσεις τους, βελτιώνουν το σέρβις, κατεβάζουν τις τιμές, αναβαθμίζουν τις υπηρεσίες τους, προσπαθούν να επινοήσουν και να εφαρμόσουν ιδέες που θα κάνουν ελκυστικό το μαγαζί τους.

Χρειαζόταν η κρίση για να ανακαλύψουμε τα αυτονόητα; Όπως φαίνεται, ναι. Και όσοι αποκαρδιωτικά επιμένουν στις λογικές του παρελθόντος είναι βέβαιο ότι θα τους προσπεράσει η νέα πραγματικότητα.