ΜΠΗΚΑΜΕ ΣΤΟ ΟΛΟΚΑΙΝΟΥΡΙΟ ΜΟΥΣΕΙΟ YVES SAINT LAURENT, TO NEO KAYXHMA TOY ΜΑΡΑΚΕΣ ΣΤΟ ΜΑΡΟΚΟ

Μerci Yves

Μόλις μια εβδομάδα μετά τα πολύκροτα εγκαίνια (παρουσία της συζύγου του βασιλιά του Μαρόκου, Λάλα Σάλμα, της Μπιάνκα Τζάγκερ και της Μαρίζα Μπερενσόν) βρεθήκαμε στο νέο Μουσείο Yves Saint Laurent στην κοσμοπολίτισσα, «κόκκινη πόλη» Μαρακές του εξωτικού Μαρόκου. Σε ένα μοντέρνο, καμπυλόγραμμο, αφαιρετικό κτίριο με ερεθιστική φόρμα του περίφημου αρχιτεκτονικού γραφείου Studio Ko που τίμησε δεόντως το χαρακτηριστικό μαροκινό χρώμα της τερακότα, «χαθήκαμε» ανάμεσα σε σχέδια, φωτογραφίες, εκδόσεις και κυρίως τα πιο εμβληματικά, επαναστατικά ρούχα του αξεπέραστου μόδιστρου.

Στον προθάλαμο φωτογραφηθήκαμε πλάι στο πασίγνωστο σήμα του παριζιάνικου οίκου μαζί με ορδές τουριστών, γάλλων στην πλειοψηφία τους. Στα ενδότερα θαυμάσαμε τη μούσα του σχεδιαστή Κατρίν Ντενέβ στα νιάτα της με φόντο γειτονιές και αγορές του Μαρακές αλλά και κοστούμια που σχεδίασε ο Yves Saint Laurent για μπαλέτα, θεατρικές παραστάσεις και θεάματα καμπαρέ. Παρακολουθήσαμε ακόμα και φιλμάκι στο αμφιθέατρο του μουσείου με όλους τους σταθμούς της πορείας του σχεδιαστή. Ξεπερνώντας το αδιαχώρητο στο πωλητήριο, όπου γίνονταν ανάρπαστες κάρτες, αφίσες, εκδόσεις, κοσμήματα κ.α. φθάσαμε στο κατώφλι των κυρίως εκθεμάτων δηλαδή των πρωτοποριακών ρούχων που έγραψαν ιστορία στην παγκόσμια μόδα.

Η αίθουσα κατάμαυρη με υπόκρουση από το Bolero του Ραβέλ ως το Satisfaction του Μικ Τζάγκερ. Τα ρούχα ταξινομημένα σε διαδοχικές ομάδες είχαν στηθεί περιμετρικά, φωτισμένα αριστοτεχνικά και με βιντεοεγκατάσταση από πάνω τους. Συνεντεύξεις, πορτρέτα, σχέδια και επιδείξεις του μετρ «ζωντάνευαν» στον τοίχο. Εδώ ο μεγάλος designer ομολογούσε την αγάπη του για τον ήλιο και τη θάλασσα και αναφερόταν στο στόχο του να χαρίσει αυτοπεποίθηση στη δυναμική, δραστήρια γυναίκα με ντύσιμο διαχρονικό, με στυλ που «μένει». Τα ανδρικά σμόκιν, το safari look, οι διαφάνειες, τα ντραπέ, οι φιόγκοι, οι ταφτάδες χορού, τα ανάγλυφα couture λουλούδια, τα φτερά, οι εικαστικές επιρροές από Πικάσο, Μοντριάν, Μπρακ, τα αστραφτερά μπαρόκ κοσμήματα ήταν όλα εδώ.

Μα πάνω από όλα, η έκθεση –ρετροσπεκτίβα υπογραμμίζει τη λατρεία του Yves Saint Laurent για άλλους πολιτισμούς, πέρα από τα παριζιάνικα κλισέ της εποχής του. Κίνα, Ρωσία και κυρίως Μαρόκο αποτυπώνονταν στις πιο αναγνωρίσιμες δημιουργίες του. «Θαμπώθηκα όταν αντίκρισα για πρώτη φορά το Μαρακές. Αυτή η πόλη μου άνοιξε τα μάτια στα χρώματα» είχε δηλώσει για το πολυαγαπημένο θέρετρο της ζωής του. Ετσι μας γνέφουν: μανδύας εμπνευσμένος από παραδοσιακά μαροκινά καφτάνια, κάπα- μπουκαμβίλα, φούστες, κεντήματα και αξεσουάρ βασισμένα σε φολκλορικές φορεσιές του Μαρακές αλλά και σε χρώματα θερμά και καθηλωτικά: καυτό κίτρινο, διαπεραστικό μπλε, εντυπωσιακό κόκκινο.

Με αφετηρία το 1966, όταν πρωτοήρθε στο Μαρακές, η ιδιοφυία της γαλλικής μόδας αποφάσισε αμέσως να αποκτήσει σπίτι εδώ. Όπως σημειώνει ο πρώην σύντροφός του, αχώριστος business partner και μαικήνας της τέχνης Πιερ Μπερζέ που πέθανε πολύ πρόσφατα: «Είναι τελείως φυσικό, 50 χρόνια μετά, την άφιξη του Yves εδώ, να χτιστεί μουσείο αφιερωμένο στο όραμά του, δηλαδή στη διαχρονική του μαροκινή έμπνευση». Η πόλη του Μαρακές οφείλει άλλωστε στο γάλλο μόδιστρο μεγάλο μέρος της φήμης της ως ταξιδιωτικού προορισμού, αφού εκείνος "άνοιξε" την εικόνα της στον υπόλοιπο κόσμο.

Το νέο μουσείο αποτελεί δημιουργία του Ιδρύματος Jardin Majorelle και του Ιδρύματος Pierre Berge. Bρίσκεται ακριβώς δίπλα στους παραδεισένιους κήπους Majorelle με την ξακουστή μπλε έπαυλη που ανακαίνισαν Berge και Saint Laurent. Αξιοθέατο το οποίο σήμερα επισκέπτονται πλήθη επισκεπτών από όλο τον κόσμο ανακαλύπτοντας μια πραγματική Εδέμ, μαζί με σαγηνευτικό concept store και μουσείο βερβερίνικης ιστορίας.

Στο Μαρόκο, μαζί με τις φίλες Αμαλία Μέντη και Βασιλεία Παρασκευά περιηγηθήκαμε με το πατρινό ταξιδιωτικό γραφείο Μari Travel για ένα δεκαήμερο και οι εξορμήσεις μας ήταν τελικά ένα … deco «σεμινάριο» σύγχρονου marocain style. Δείτε φωτο από γνωστά στέκια του Μαρακές και της Φεζ όπου φανάρια, ψηφιδωτά, χρωματιστοί τοίχοι, καθρέφτες, συντριβάνια και φυτά μας «πήραν τα μυαλά»…. (Oταν βέβαια ξαποσταίναμε από το λαβύρινθο του ατέλειωτου παζαριού στην παλιά πόλη Μεντίνα)