Στη διασταύρωση Παπαφλέσσα και Ακτής Δυμαίων...

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ "ΑΤΖΕΝΤΑ" ΤΗΣ ΠΑΤΡΑ

«Πως σε λένε;», ρωτάω το κοριτσάκι που και σήμερα το μεσημέρι βρίσκεται κανονικά στο «πόστο» του, στο φανάρι της Ακτής Δυμαίων, στη διασταύρωση με την Παπαφλέσσα. Είναι ένα ζεστό απομεσήμερο στα τέλη Οκτωβρίου και η Μαρία, αυτό μου είπε ότι ήταν το όνομα της, στέκεται πάνω στη διαχωριστική νησίδα και περιμένει πότε θα ανάψει κόκκινο ώστε να απλώσει το χέρι στα παράθυρα των σταματημένων οδηγών που περιμένουν να στρίψουν στην Παπαφλέσσα. Αφήνει το κορμάκι της να πέσει πάνω στην πόρτα του οδηγού και με ύφος που ταλαντεύεται ανάμεσα στην παράκληση και στην αξίωση ζητά 50 λεπτά δήθεν για να αγοράσει ψωμί. «Που μένεις;», την ρωτάω. Απλώνει το αριστερό της χέρι και μου δείχνει: «εκεί». Το «εκεί», αν μπορώ να διακρίνω καλά, είναι ένα κομμάτι από χαρτοκιβώτιο τοποθετημένο ανάμεσα στα δέντρα, προς την πλευρά του Φάρου. «Και πόσο χρονών είσαι Μαρία;». «Εγώ;», ρωτάει με στυλ μεγαλωμένης κυρίας που θέλει να κρύψει την ηλικία της. «Εγώ είμαι... όσο θέλω». Αρπάζει το πενηντάλεπτο και τρέχει στον επόμενο οδηγό. Δεν προλαβαίνω να σκεφτώ αν είναι λάθος ή όχι που άφησα στη χούφτα της το κέρμα. Ανάβει πράσινο, τα αυτοκίνητα ξεκινούν και από τον καθρέφτη βλέπω πίσω την Μαρία να στέκεται πάνω στη νησίδα, μετρώντας τα κέρματα της.

Άλλοτε θα γράφαμε ότι το φαινόμενο της παιδικής επαιτείας παίρνει εφιαλτικές διαστάσεις. Σήμερα, απλώς διαπιστώνουμε ότι έχουμε περάσει στην επόμενη φάση. Στη φάση της εξοικείωσης. Δεν μας προξενεί πια απορία, δεν είναι κάτι το ασυνήθιστο, δεν αξίζει να ασχοληθεί κανείς παραπάνω από μερικά δευτερόλεπτα. Όσο διαρκεί το κόκκινο στο φανάρι της Ακτής Δυμαίων...

Μερικές εβδομάδες πριν ο διοικητής της Ασφάλειας Πατρών Θανάσης Νταβλούρος, σε μια δήλωση του, είχε πει ότι το «φαινόμενο της επαιτείας και της παιδικής παραβατικότητας μας απασχολεί και σύντομα, ως Αστυνομία, θα δώσουμε την απάντηση μας». Ήταν τότε που είχε αποκαλυφθεί ότι ένας Ρομά από την Πάτρα είχε εξωθήσει τα... 22 παιδιά του στην επαιτεία και στις μικροκλοπές. Η Μαρία τον τελευταίο καιρό δεν εμφανίζεται στο «πόστο» της. Ίσως να συμπεριελήφθη στην «απάντηση» της Αστυνομίας, ίσως το κύκλωμα που την ελέγχει να αποφάσισε ότι η παρουσία της θα ήταν πιο προσοδοφόρα κάπου άλλού. Ο βοηθός Συνήγορος του Πολίτη, αρμόδιος για τα δικαιώματα του Παιδιού, Γιώργος Μόσχος γνωρίζει για τα κυκλώματα που «αγοράζουν» παιδιά από χώρες όπως η Αλβανία, η Βουλγαρία και η Ρουμανία και τα φέρνουν στην Ελλάδα ώστε να εργαστούν σε μια «βιομηχανία» στυγνής εκμετάλλευσης που φαλκιδεύει το παρόν και το μέλλον τους.

«Κάθε πρωί ξεκινούσα με 50 πακέτα χαρτομάντιλα. Το βράδυ έπρεπε να επιστρέψω στον ‘κύριο’ παραδίδοντας του 50 ευρώ. Ούτε ένα λιγότερο... Αν δεν το έκανα η τιμωρία διέφερε. Από ξύλο με βέργα ή χαστούκια έως αποκλεισμός από το βραδινό συσσίτιο και κλείδωμα στην αποθήκη της αυλής», είπε ένας 13χρονος αλβανικής υπηκοότητας που κατάφερε, μέσω μιας μη κυβερνητικής οργάνωσης, να ξεφύγει από τα νύχια των εκμεταλλευτών του. Τα παιδιά αυτά καταλήγουν στην Ελλάδα σπρωγμένα από τους ίδιους τους γονείς τους. Που τα «ενοικιάζουν» στους εγκεφάλους των κυκλωμάτων, εισπράττοντας κάθε μήνα ένα μέρος των κερδών.

Η ιστορία έχει πολλές προεκτάσεις. Τις οποίες όλοι, λίγο πολύ γνωρίζουμε ή υποψιαζόμαστε. Πίσω από τις στρατιές των «Αθλίων» πανούργοι εγκληματίες θησαυρίζουν. Συνήθως πρόκειται για τα ίδια κυκλώματα στις παρυφές των οποίων βρίσκονται οι ίδιοι άνθρωποι που διακινούν ναρκωτικά και ελέγχουν μέρος της πορνείας στη χώρα μας. Και ο συγχρωτισμός αυτών των παιδιών με εγκληματίες τέτοιου βεληνεκούς αντιλαμβανόμαστε άπαντες που οδηγεί. Ας το σκεφτούμε την επόμενη φορά που θα αντικρίσουμε μια οποιαδήποτε Μαρία στο φανάρι της γειτονιάς μας.