"Δον Καμίλο", στο θέατρο "Αγορά"

Τρεις παραστάσεις με το θεατρικό έργο «Δον Καμίλο» του Σωτήρη Πατατζή, θα δώσει η θεατρική ομάδα του Πολιτιστικού Κέντρου Εργαζομένων ΟΤΕ Πάτρας-Αχαΐας, στο θέατρο «Αγορά» στις 3, 4 & 5 Δεκέμβρη 2010.

Οι παραστάσεις δίδονται προκειμένου να ικανοποιηθεί αίτημα φίλων του Πολιτιστικού Κέντρου, που δεν μπόρεσαν να παρακολουθήσουν κάποια από τις παραστάσεις που έδωσε η θεατρική ομάδα του συλλόγου την περσινή σαιζόν.

Ώρα έναρξης όλων των παραστάσεων 21.00. Εισιτήρια προπωλούνται στο κτίριο  του ΟΤΕ επί της οδού Γούναρη, 2ος όροφος, γραφείο 24, κιν: 6973919415.

Παίζουν με τη σειρά που εμφανίζονται:

ΤΖΟΥΛΙΑ: Χρύσα Δρίβα

ΚΥΡΙΑ: Μάχη Αντωνοπούλου

ΜΑΡΙΟ: Γιώργος Γιαννόπουλος

ΝΙΚΟΛΕΤΟΣ: Λεωνίδας Τρωίζος

ΦΛΟΥΡΑΤΟΣ: Χρήστος Γιαννακάκης

ΠΕΠΟΝΕ: Σπύρος Αναστασοβίτης

ΦΩΝΗ ΧΡΙΣΤΟΥ: Λάμπρος Λαμπρόπουλος

ΚΑΡΔΙΝΑΛΙΟΣ: Μιχάλης Κόκκινος

ΑΣΠΑΣΙΑ: Σάρα Γαλάνη

Και στο ρόλο του ΔΟΝ ΚΑΜΙΛΛΟ: ο Κωνσταντίνος  Ηλιόπουλος

Λίγα λόγια για το έργο και τη θεατρική ομάδα

Το  βιβλίο “Ο μικρός κόσμος του ΔΟΝ ΚΑΜΙΛΛΟ”  του Giovani Guareschi που το έγραψε στις αρχές της δεκαετίας του 1950, είχε μεγάλη εκδοτική επιτυχία, ενώ έγινε και κινηματογραφική ταινία με τον Fernandel στον ομώνυμο ρόλο και τον Gino Cervi στον ρόλο του κομμουνιστή δήμαρχου Πεπόνε.

Αυτό  το βιβλίο υπήρξε η αφορμή για να εμπνευσθεί ο γνωστός μας μεταπολεμικός  συγγραφέας Σωτήρης Πατατζής,  το θεατρικό του έργο “ΔΟΝ ΚΑΜΙΛΛΟ”, έργο γραμμένο το 1958 ειδικά για τον μεγάλο μας κωμικό Μίμη Φωτόπουλο.

Αυτό το έργο που σήμερα παρουσιάζει η θεατρική μας ομάδα στην δεύτερη θεατρική της ετήσια διαδρομή, μαζί με την επίσης γνωστότατη θεατρική αντιπολεμική σάτυρα  του ίδιου συγγραφέα, “Ο Καλός Στρατιώτης Σβέϊκ”, που παρουσίασε πέρυσι, έμελλε να αποτελέσουν ένα σταθμό στην πλούσια θεατρική καριέρα του Μίμη Φωτόπουλου, και η ομάδα μας πιστεύει ότι με την επιλογή της αυτή, τιμά με αυτό τον τρόπο  το μεγάλο μας κωμικό, ακολουθώντας την μοίρα της στην προδιαγεγραμμένη αυτή πορεία που μας χάραξε ο θείος Μίμης.

Το  στοιχείο που αποτελεί το ενδιαφέρον στον ΔΟΝ ΚΑΜΙΛΛΟ παρά του ότι συμπληρώθηκαν 50 χρόνια από τότε που γράφτηκε,  είναι ο πάντα επίκαιρος φανατισμός, που έχει σχέση με την πολιτική και τα κόμματα, και ιδιαίτερα κατά τις περιόδους των εκλογών σε κάθε χώρα.

Όταν λοιπόν ο Guareschi αναφέρεται στους συμπατριώτες του και κατά συνέπεια ο Πατατζής στο έργο μας, ποιος θα είχε αντίρρηση να ισχυριστεί ότι και εμείς σαν Έλληνες δεν τους μοιάσαμε.

Αυτός ο παραλληλισμός βέβαια έχει την ανάλογη ομοιότητα μέχρι και την δεκαετία του 1980, καθώς επίσης και άλλα στοιχεία του θεατρικού έργου, όπως π.χ. σχέσεις κράτους-εκκλησίας, παρουσιάζουν ανάλογη ομοιότητα με την σύγχρονη ελληνική πραγματικότητα μέχρι και τις μέρες μας.

Τον φανατισμό λοιπόν εκείνης της εποχής σατυρίζει το έργο, φέρνοντάς τον σε αντιπαράθεση με πραγματικές αξίες του ανθρώπινου χαρακτήρα, όπως η βαθιά φιλία και η αληθινή αγάπη.

Η δράση του έργου τοποθετείται στην βόρεια Ιταλία, στην κοιλάδα του Πάδου, λίγα μόλις χρόνια μετά την ήττα του ιταλικού φασισμού στον δεύτερο  παγκόσμιο πόλεμο. Είναι η εποχή που δύο μεγάλα κόμματα συγκρούονται στην γειτονική μας χώρα. Είναι το Χριστιανοδημοκρατικό με ηγέτη τον De Gasperi και το κομμουνιστικό με ηγέτη τον Palmiro Toliati.

Πέρα από το πολιτικό πρόβλημα που όπως είναι φυσικό δεν θίγεται ούτε στο βιβλίο του Guareschi αλλά ούτε και στο έργο του Σωτήρη Πατατζή, ο συγγραφέας σατυρίζοντας τον κομματικό φανατισμό,  ήθελε ίσως να υπενθυμίσει στους Ιταλούς ότι πολύ γρήγορα ξέχασαν τον Μουσολίνι και την περίοδο του φασισμού στην χώρα τους, ώστε ΚΑΘΟΔΗΓΟΥΜΕΝΟΙ ΜΟΝΑΧΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΦΑΝΑΤΙΣΜΟ ΤΟΥΣ, ΝΑ ΜΗ ΒΛΕΠΟΥΝ ΤΙ ΤΟΥΣ ΕΝΩΝΕΙ, ΠΑΡΑ ΜΟΝΑΧΑ ΤΙ ΤΟΥΣ ΧΩΡΙΖΕΙ.

Σημείωμα του σκηνοθέτη:

"Αξίζει εδώ να σημειώσουμε μία φράση από  την κριτική του Αγγελου Τερζάκη, όταν πρωτοπαίχτηκε ο ΔΟΝ ΚΑΜΙΛΛΟ:

«ΧΑΙΡΕΤΙΖΩ ΤΟΝ  ΑΦΑΝΑΤΙΣΤΟ ΦΑΝΑΤΙΣΜΟ ΤΟΥ ΔΟΝ  ΚΑΜΙΛΟ».

Αυτή πιστεύω ότι είναι και η  ουσία του έργου. Ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου τα μέλη του θιάσου έναν-έναν ξεχωριστά, αυτούς τους άγνωστους ερασιτέχνες που έγιναν μέσα σε ένα χρόνο γνωστοί  σ' όλη την Ελλάδα και ιδιαίτερα στην οικογένεια του ΟΤΕ, μετά από την τελευταία παράσταση της πρώτης μας δουλειάς, που δόθηκε στο 34o Πανελλήνιο Συνέδριο της ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΟΤΕ στο Ηράκλειο της Κρήτης.

Τέλος δεν θα παραλείψω να ευχαριστήσω το Διοικητικό Συμβούλιο του ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ Πάτρας για την παραχώρηση κοστουμιών, το Διοικητικό Συμβούλιο του Πολιτιστικού Κέντρου Εργαζομένων ΟΤΕ Πάτρας - Αχαϊας για την αμέριστη συμπαράστασή τους, γιατί χωρίς αυτούς δεν θα φθάναμε σήμερα ως εδώ, αλλά και τους συνήθεις υπόπτους φίλους μου, τον Διονύση Γερολυμάτο (συμβουλές για την σκηνογραφία), τη Θοδώρα Τσούλου (συμβουλές ενδυματολογικές), καθώς και τους Βασίλη Καραβασίλη και Κατερίνα Αντωνακοπούλου για την κατασκευή των σκηνικών."