Τώρα ή ποτέ

Λίγες μόνον ώρες υπολείπονται, για να βρεθούμε και πάλι μπροστά στην κάλπη, και το ερώτημα που τίθεται προς όλους μας είναι αν «αντέχουμε να ζήσουμε, για ακόμη μια φορά, το θρίαμβο της στασιμότητας ή θα δώσουμε μια διαφορετική προοπτική στην πόλη μας, στην Πάτρα μας;».

Νιώθω ότι ήρθε η ώρα αυτός ο τερά­στιος δυναμισμός της κοινωνίας, συμπιεσμένος και φιμωμένος, επί σειρά ετών, από τις κομματικές επιταγές, να εκραγεί, να απελευθερώσει τη σκέψη του, την έκφρασή του, την ανάγκη του για ένα καλύτερο αύριο.

Νιώθω ότι ήρθε η ώρα ν' αντισταθούμε στα πολιτικά και οικονομικά συμφέροντα και τους ποικίλους μηχανισμούς τους, καθώς και στις ύποπτες συμμαχίες τους.

Νιώθω ότι ήρθε η ώρα να παρακάμψουμε ενσυνείδητα όλους όσοι διαχειρίστηκαν, έως σήμερα, ανεπιτυχώς, την καθημερινότητά μας, την αισθητική μας, την κουλτούρα μας, τη ζωή μας την ίδια. Όλους εκείνους που κατασπατάλησαν «ποικιλοτρόπως» το δημόσιο χρήμα, διανέμοντας μέχρι και δωρεάν προσκλήσεις, προκειμένου να γεμίσουν οι κερκίδες του Αρχαίου Ωδείου. Προσκλήσεις που, βεβαίως, ουδόλως γνώριζαν οι αγαπητοί αποδέκτες τους ότι κόστισαν συνολικά όσο οι πλατείες των συνοικιών τους που ουδέποτε έγιναν ή τα πεζοδρόμια και οι δρόμοι τους, που ουδέποτε επισκευάστηκαν.

Νιώθω ότι ήρθε η ώρα να θέσουμε, διά της ψήφου μας, στο χρονοντούλαπο, τους εξ επαγγέλματος πολιτικούς, οι  οποίοι, ως γνωστόν, έχουν μια πολύ ανεπτυγμένη αίσθηση των δικών τους συμφερόντων κι όχι του κοινωνικού συνόλου.

Νιώθω ότι ήρθε η ώρα να αντιστρέψουμε το θλιβερό και άκρως προσβλητικό μότο «είμαστε ό,τι ψηφίζουμε». Αύριο, «ψηφίζουμε ό,τι είμαστε». Και είμαστε -εμείς, οι χιλιάδες Πατρινοί, η πλειονότητα (65%) όπως κατεδείχθη την περασμένη Κυριακή- αποφασισμένοι να βάλουμε οριστικά τέλος στη μιζέρια.

Νιώθω ότι ήρθε η ώρα η Πάτρα να υπενθυμίσει στη λοιπή Ελλάδα -και, ιδίως, στην κεντρική πολιτική σκηνή- τη σωστή ετυμολογία της έννοιας «Τοπική Αυτοδιοίκηση»...

Νιώθω ότι ήρθε η ώρα να στραφούμε προς την αυτοδιοικητική  πρόταση που, ως αντίληψη και ως πρακτική, είναι εκείνη που στεγάζει όλα τα ιδεολογικά ρεύματα και τις τάσεις της κοινωνίας, με συνέπεια οι Πατρινοί να εκπροσωπούνται συνολικά.

Νιώθω ότι ήρθε η ώρα ν' αλλάξουμε την πόλη μας, ν' αποδείξουμε, προς πάσα κατεύθυνση, πως αρκεί να προσδιορίσουμε τι μας πληγώνει, για να κατανοήσουμε τι μας κάνει χαρούμενους και, ακολούθως, να το κάνουμε πράξη.

Υ.Γ.: Απευθυνόμενη σε όσους απείχαν από τις εκλογικές διαδικασίες της προηγούμενης Κυριακής, θα τους υπενθυμίσω, απλά, ένα από τα κυρίαρχα συνθήματα του Γαλλικού Μάη του '68: «Το να είσαι ελεύθερος σημαίνει να συμμετέχεις».

Βίβιαν Σαμούρη